DOI Artikel:
Mikocka-Rachubowa, Katarzyna: Mistrz Nagrobka Provany - rzeźbiarz krakowski przełomu XVI i XVII wieku
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13596#0024
20
KATARZYNA MI КОСКА-RACHUBO W A
12. Nagrobek Piotra Kostki — figura Temperantii w górnej strefie prawego skrzydła.
kształtu oczach osadzonych pod łukami cienkich, mocno zarysowanych brwi otaczają miękkie, plastycz-
ne pukle lekko falujących kosmyków ułożonych w różne fryzury, a u Temperantii ozdobione perełkami
i wstęgami. Obie mają delikatne dłonie o smukłych, długich palcach; ubrane są w długie szaty udrapo-
wane ze swobodną elegancją, w których dobrze oddany został efekt miękkiej, płynnie lejącej się tkaniny,
ułożonej w drobne, miękko modelowane fałdy, dające wrażenie spokoju i pewnej klasyczności i po-
zwalające na odczytanie kształtów okrywanego ciała. W partiach przeświecających przez materię kolan,
głównie u Prudentii, widać dużą wirtuozerię i wysoki poziom umiejętności ich twórcy.
Składające się na rzeźbiarską dekorację nagrobków motywy kształtowane są w sposób nie pozo-
stawiający wątpliwości co do ich wspólnego autorstwa, tożsamego z wykonawstwem nagrobka Provany.
W zwieńczeniach (il. 14, 15) oglądamy lwie maski opracowane w zupełnie identyczny sposób —
o bryłowatych, plastycznych formach pełnych policzków, szerokich nozdrzach i głęboko osadzonych
pod szerokimi brwiami lekko skośnych oczach, z wypukłym czołem i groźnym wyrazem nadanym przez
zmarszczki między brwiami. W nagrobku Leśniowolskiego występują też spłaszczone głowy gryfów
o cofniętym czole i małych uszach, a w pomnikach Kostki i Opalińskiego — identyczne, zbliżone do
znanych ze zwieńczenia nagrobka Provany, groteskowe maski liściaste z długimi wąsami, w „ceowych"
diademach, podtrzymujące kule. We wszystkich trzech dziełach spotykamy podobne główki aniołków
o stulonych skrzydełkach i analogicznie opracowane kobiece główki, ozdobione niekiedy draperią lub
podtrzymujące wazony, które w nagrobkach Kostki i Opalińskiego umieszczone zostały nad tondem.
KATARZYNA MI КОСКА-RACHUBO W A
12. Nagrobek Piotra Kostki — figura Temperantii w górnej strefie prawego skrzydła.
kształtu oczach osadzonych pod łukami cienkich, mocno zarysowanych brwi otaczają miękkie, plastycz-
ne pukle lekko falujących kosmyków ułożonych w różne fryzury, a u Temperantii ozdobione perełkami
i wstęgami. Obie mają delikatne dłonie o smukłych, długich palcach; ubrane są w długie szaty udrapo-
wane ze swobodną elegancją, w których dobrze oddany został efekt miękkiej, płynnie lejącej się tkaniny,
ułożonej w drobne, miękko modelowane fałdy, dające wrażenie spokoju i pewnej klasyczności i po-
zwalające na odczytanie kształtów okrywanego ciała. W partiach przeświecających przez materię kolan,
głównie u Prudentii, widać dużą wirtuozerię i wysoki poziom umiejętności ich twórcy.
Składające się na rzeźbiarską dekorację nagrobków motywy kształtowane są w sposób nie pozo-
stawiający wątpliwości co do ich wspólnego autorstwa, tożsamego z wykonawstwem nagrobka Provany.
W zwieńczeniach (il. 14, 15) oglądamy lwie maski opracowane w zupełnie identyczny sposób —
o bryłowatych, plastycznych formach pełnych policzków, szerokich nozdrzach i głęboko osadzonych
pod szerokimi brwiami lekko skośnych oczach, z wypukłym czołem i groźnym wyrazem nadanym przez
zmarszczki między brwiami. W nagrobku Leśniowolskiego występują też spłaszczone głowy gryfów
o cofniętym czole i małych uszach, a w pomnikach Kostki i Opalińskiego — identyczne, zbliżone do
znanych ze zwieńczenia nagrobka Provany, groteskowe maski liściaste z długimi wąsami, w „ceowych"
diademach, podtrzymujące kule. We wszystkich trzech dziełach spotykamy podobne główki aniołków
o stulonych skrzydełkach i analogicznie opracowane kobiece główki, ozdobione niekiedy draperią lub
podtrzymujące wazony, które w nagrobkach Kostki i Opalińskiego umieszczone zostały nad tondem.