DOI Artikel:
Mikocka-Rachubowa, Katarzyna: Mistrz Nagrobka Provany - rzeźbiarz krakowski przełomu XVI i XVII wieku
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13596#0073
MISTRZ NAGROBKA PROVANY - RZEŹBIARZ KRAKOWSKI PRZEŁOMU XVI I XVII WIEKU
69
48. Projekt fasady Scuola Grande delia Misericordia (po 1570, Andréa Palladio).
cji, czytelnych w naszych dziełach, jest m.in. zastosowanie w weneckiej Logetcie silnego wysunięcia ku
przodowi kolumn wraz z fragmentami belkowania i cokołu czy występujące w fasadzie Biblioteki
Św. Marka zestawienie silnie wysuniętego gzymsu z głębokimi otworami arkad, wywołujące światło-
cieniowe efekty oraz plastyczne ukształtowanie dekoracji fryzu279.
Niewątpliwe i bezpośrednie analogie łączą w tym zakresie nagrobki naszej grupy z dziełami Jacopo
Tatti, zwanego Sansovino (1486— 1570)280, twórcy najwspanialszych budowli weneckiego dojrzałego
renesansu, głównego architekta i rzeźbiarza Republiki Weneckiej. Ten florentczyk z pochodzenia, mają-
cy za sobą rzymską szkołę Bramantego i Rafaela281, przybył tu w 1527 r. Ulegając wpływom weneckiego
279 Por. W. Lot z, Sansovinos Bibliothek von S. Marco und die Stadtbaukunst der Renaissance, [w:] Kunst des Mittelalters in
Sachsen. Festschrift Wolf Schubert, Berlin 1967, s. 336 — 343.
280 O nim: Pittoni, op. cit.; G. Lorenzetti, Jacopo Sansovino scultore, Venezia 1910; L. Planiscig, Venezianische Bild-
hauer der Renaissance, Wien 1921; F. Sapori, Jacopo Tatti detto il Sansovino, Roma 1928; G. Mariacher, // Sansovino, Milano
1962; Pope-Hennessy, op. cit., t. III, s. 78 nn.; T. Temanza, Le vite dei piu celebri architetti e scultori veneziani che fiorovino nel
secolo decimosesto, Milano 1966, s. 70 — 72 i 196 — 268; M. Tafuri, Jacopo Sansovino e Farchitettura der500 a Venezia, Padova
1969; Howard, op. cit., (тес: D. Lewis, „The Burlington Magazine", 121, 1979, nr 910, s. 38 — 41); D. Lewis, Jacopo Sansovino,
Sculptor of Venice, [w:] Titian. His World and his Legacy, New York 1982, s. 133 — 190.
281 Por.: M. Du Bose Garrard, The Early Sculpture of Jacopo Sansovino: Florence and Rome, Baltimore 1970; W. Lotz, The
Roman Legacy in Sansovino's Venetian Buildings, [w:] tegoż, Studies in Italian Renaissance Architecture, 1977, s. 140—151.
69
48. Projekt fasady Scuola Grande delia Misericordia (po 1570, Andréa Palladio).
cji, czytelnych w naszych dziełach, jest m.in. zastosowanie w weneckiej Logetcie silnego wysunięcia ku
przodowi kolumn wraz z fragmentami belkowania i cokołu czy występujące w fasadzie Biblioteki
Św. Marka zestawienie silnie wysuniętego gzymsu z głębokimi otworami arkad, wywołujące światło-
cieniowe efekty oraz plastyczne ukształtowanie dekoracji fryzu279.
Niewątpliwe i bezpośrednie analogie łączą w tym zakresie nagrobki naszej grupy z dziełami Jacopo
Tatti, zwanego Sansovino (1486— 1570)280, twórcy najwspanialszych budowli weneckiego dojrzałego
renesansu, głównego architekta i rzeźbiarza Republiki Weneckiej. Ten florentczyk z pochodzenia, mają-
cy za sobą rzymską szkołę Bramantego i Rafaela281, przybył tu w 1527 r. Ulegając wpływom weneckiego
279 Por. W. Lot z, Sansovinos Bibliothek von S. Marco und die Stadtbaukunst der Renaissance, [w:] Kunst des Mittelalters in
Sachsen. Festschrift Wolf Schubert, Berlin 1967, s. 336 — 343.
280 O nim: Pittoni, op. cit.; G. Lorenzetti, Jacopo Sansovino scultore, Venezia 1910; L. Planiscig, Venezianische Bild-
hauer der Renaissance, Wien 1921; F. Sapori, Jacopo Tatti detto il Sansovino, Roma 1928; G. Mariacher, // Sansovino, Milano
1962; Pope-Hennessy, op. cit., t. III, s. 78 nn.; T. Temanza, Le vite dei piu celebri architetti e scultori veneziani che fiorovino nel
secolo decimosesto, Milano 1966, s. 70 — 72 i 196 — 268; M. Tafuri, Jacopo Sansovino e Farchitettura der500 a Venezia, Padova
1969; Howard, op. cit., (тес: D. Lewis, „The Burlington Magazine", 121, 1979, nr 910, s. 38 — 41); D. Lewis, Jacopo Sansovino,
Sculptor of Venice, [w:] Titian. His World and his Legacy, New York 1982, s. 133 — 190.
281 Por.: M. Du Bose Garrard, The Early Sculpture of Jacopo Sansovino: Florence and Rome, Baltimore 1970; W. Lotz, The
Roman Legacy in Sansovino's Venetian Buildings, [w:] tegoż, Studies in Italian Renaissance Architecture, 1977, s. 140—151.