DOI Artikel:
Morka, Mieczysław: "Ukrzyżowanie" Christopha Schwarza - polskie warianty
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.13596#0110
106
MIECZYSŁAW MORKA
19. Ukrzyżowanie, 1613, Orneta, klasztor Katarzynek.
przebudowany i rozbudowany w latach 1597 — 1607 z fundacji Adama Haniwalda, radcy cesarza Rudol-
fa II. Z okresu tej przebudowy pochodzi obiegająca nawę kościoła drewniana empora, w której parape-
cie umieszczono siedemnaście malowideł przedstawiających sceny Pasji, Śmierci i Zmartwychwstania
Chrystusa4'1. Wysuwaną hipotetycznie jako wykonawcę obrazów osobę Franciszka Lochnera należy
odrzucić, gdyż jego udokumentowana praca, jaką jest malarska dekoracja ambony w kościele p.w. św.
Jana Ewangelisty (tzw. Zamkowym) w Oleśnicy42, jest tak różna od obrazów w Żórawinie, jeżeli idzie
o kanon proporcji postaci, iż uznanie obydwu za dzieła tej samej ręki nie jest możliwe do przyjęcia43.
41 K. Degen, Die Bau- und Kunstdenkmałer das Landkreis Breslau, Frankfurt am Main 1965, s. 258 — 259, il. 47 — 48.
42 J. Pokora, Sztuka w służbie reformacji. Śląskie ambony 1550 — 1650, Warszawa 1982, s. 211, il. 75 — 81.
43 Hipotezę tę wysunął Degen, op. cit., opierając się na fakcie, iż w inskrypcji towarzyszącej obrazowi Pocałunek Judasza
w Żórawinie wymieniona jest Anna Wirtemberska, księżna Legnicy i Brzegu, wśród herbów zaś zdobiących ambonę w Oleśnicy
występuje m.in. herb Zofii Magdaleny, księżnej legnicko-brzeskiej, drugiej żony Karola II fundatora ambony. Degen podał też błędnie
datę wykonania ambony jako 1615 г., podczas gdy był to 1605 r. Zob. Pokora, op. cit., s. 211. Hipotezę Degena powtórzyły:
A. Chrzanowska, M. Starzewska i A. Ziomecka w Katalogu zabytków sztuki (maszynopis w Instytucie Sztuki PAN).
MIECZYSŁAW MORKA
19. Ukrzyżowanie, 1613, Orneta, klasztor Katarzynek.
przebudowany i rozbudowany w latach 1597 — 1607 z fundacji Adama Haniwalda, radcy cesarza Rudol-
fa II. Z okresu tej przebudowy pochodzi obiegająca nawę kościoła drewniana empora, w której parape-
cie umieszczono siedemnaście malowideł przedstawiających sceny Pasji, Śmierci i Zmartwychwstania
Chrystusa4'1. Wysuwaną hipotetycznie jako wykonawcę obrazów osobę Franciszka Lochnera należy
odrzucić, gdyż jego udokumentowana praca, jaką jest malarska dekoracja ambony w kościele p.w. św.
Jana Ewangelisty (tzw. Zamkowym) w Oleśnicy42, jest tak różna od obrazów w Żórawinie, jeżeli idzie
o kanon proporcji postaci, iż uznanie obydwu za dzieła tej samej ręki nie jest możliwe do przyjęcia43.
41 K. Degen, Die Bau- und Kunstdenkmałer das Landkreis Breslau, Frankfurt am Main 1965, s. 258 — 259, il. 47 — 48.
42 J. Pokora, Sztuka w służbie reformacji. Śląskie ambony 1550 — 1650, Warszawa 1982, s. 211, il. 75 — 81.
43 Hipotezę tę wysunął Degen, op. cit., opierając się na fakcie, iż w inskrypcji towarzyszącej obrazowi Pocałunek Judasza
w Żórawinie wymieniona jest Anna Wirtemberska, księżna Legnicy i Brzegu, wśród herbów zaś zdobiących ambonę w Oleśnicy
występuje m.in. herb Zofii Magdaleny, księżnej legnicko-brzeskiej, drugiej żony Karola II fundatora ambony. Degen podał też błędnie
datę wykonania ambony jako 1615 г., podczas gdy był to 1605 r. Zob. Pokora, op. cit., s. 211. Hipotezę Degena powtórzyły:
A. Chrzanowska, M. Starzewska i A. Ziomecka w Katalogu zabytków sztuki (maszynopis w Instytucie Sztuki PAN).