128
MARIUSZ KARPOWICZ
6. G. В. Barberini, fragment sklepienia. Como, Oratorium S. Cecylii.
dziełem anonimowym. Naszym zdaniem jego autorem jest Agostino Silva. Ten ołtarz i towarzyszące mu
figury inspirowały Baltazara co najmniej dwukrotnie. Po raz pierwszy — w ołtarzu głównym kościoła
Św. Anny w Krakowie, gdzie podobnie — struktura oparta jest na czterech kręconych kolumnach, ma
wielkie, adorujące anioły po bokach, a dwie wielkie figury świętych biskupów — Wojciecha i Stanisła-
wa — na osobnych cokołach, odsuniętych aż po ściany boczne prezbiterium (1695).
Jeszcze bliższa redakcja, tym razem łącznie z dwoma biblijnymi królami w rzymskich zbrojach na
osobnych cokołach, powstała w kaplicy Mariackiej w Kopećku na Morawach (1718). Nawet belkowanie
u góry jest z identycznym, półokrągłym występem ku górze pośrodku. Obie figury królów, w antycznych,
rzymskich zbrojach, zostały przez Baltazara tym razem po prostu powtórzone, z zachowaniem ruchu,
gestu, zwrotu ciała, natomiast z własnym, odmiennym fałdowaniem draperii i odmiennymi szczegółami,
jak detale zbroi, tablice trzymane przez obu królów itp. Odmiennie też rozwiązana została część środ-
kowa. Jest to w ujęciu Baltazara „obraz" stiukowy przedstawiający adorację Imienia Marii. (Stojąca dziś
na tabernakulum drewniana figurka Madonny pod baldachimem jest późniejszym dodatkiem). Imię to
MARIUSZ KARPOWICZ
6. G. В. Barberini, fragment sklepienia. Como, Oratorium S. Cecylii.
dziełem anonimowym. Naszym zdaniem jego autorem jest Agostino Silva. Ten ołtarz i towarzyszące mu
figury inspirowały Baltazara co najmniej dwukrotnie. Po raz pierwszy — w ołtarzu głównym kościoła
Św. Anny w Krakowie, gdzie podobnie — struktura oparta jest na czterech kręconych kolumnach, ma
wielkie, adorujące anioły po bokach, a dwie wielkie figury świętych biskupów — Wojciecha i Stanisła-
wa — na osobnych cokołach, odsuniętych aż po ściany boczne prezbiterium (1695).
Jeszcze bliższa redakcja, tym razem łącznie z dwoma biblijnymi królami w rzymskich zbrojach na
osobnych cokołach, powstała w kaplicy Mariackiej w Kopećku na Morawach (1718). Nawet belkowanie
u góry jest z identycznym, półokrągłym występem ku górze pośrodku. Obie figury królów, w antycznych,
rzymskich zbrojach, zostały przez Baltazara tym razem po prostu powtórzone, z zachowaniem ruchu,
gestu, zwrotu ciała, natomiast z własnym, odmiennym fałdowaniem draperii i odmiennymi szczegółami,
jak detale zbroi, tablice trzymane przez obu królów itp. Odmiennie też rozwiązana została część środ-
kowa. Jest to w ujęciu Baltazara „obraz" stiukowy przedstawiający adorację Imienia Marii. (Stojąca dziś
na tabernakulum drewniana figurka Madonny pod baldachimem jest późniejszym dodatkiem). Imię to