Rocznik Historii Sztuki (20.1994)

BALTAZAR FONTANA - RZEŹBIARZ

197

kontakt. Jedna z najdoskonalszych figur w dorobku Baltazara — św. Anna z kościoła tej świętej w Kra-
kowie, jest przeznaczona do oglądania z dwóch punktów widokowych (il. 73, 74). Ponieważ umieszczona
jest w arkadzie z nawy do kaplicy — jeden punkt widokowy znajduje się na osi nawy bocznej, u wejścia
do kaplicy, drugi — w nawie głównej, przeznaczony dla widza idącego w kierunku ołtarza głównego. Z obu
punktów wrażenie jest inne. Z kaplicy prezentuje się nam św. Anna w sposób dość statyczny — stoi
oparta plecami o glif arkady, z lewą nogą ugiętą i wysuniętym kolanem, a głową zwróconą w prawo.
Z tego punktu widokowego można ocenić, że układ ciała, zwrot głowy, a nawet częściowo przebieg fałd
nawiązują do figury Prudenzy z nagrobka conte Gaspare Thiene z rzymskiego kościoła S. Andréa delia
Valle (po 1676), którego autorem jest Domenico Guidi7. Ale zarys ciała przejęty z rzeźby rzymskiej był
tylko kanwą do budowy zupełnie innej jakości. Otóż św. Anna, choć towarzyszy Madonnie, obecnej
w ołtarzu kaplicy Niepokalanego Poczęcia, na ołtarz nie patrzy, od niego się wręcz odwraca, nie podziela
radosnego nastroju Madonny ani pogody błogosławiącego Boga Ojca w ołtarzu. Ów wzrok i ruch głowy

7 I. Faldi, La Scułtura Barocca in Italia, Milano 1958, s. 128, tamże figury określone jako „Prudenza" i „Rettitudine".
Bozzetto w terakocie Prudenzy przechowuje się w Miejskich Zbiorach Sztuki we Frankfurcie nad Menem, a rysunki w Londynie.