DOI article:
Kowalczyk, Jerzy: Rola Rzymu w późnobarokowej architekturze polskiej
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.13596#0239
ROLA RZYMU W PÓŹNOBAROKOWEJ ARCHITEKTURZE POLSKIEJ
235
9. Konfesja Św. Jana Kantego w kolegiacie Św. Anny w Krakowie, 1695— 1703,
proj. J. Szymonowicz-Siemiginowski, rzeźb. B. Fontana.
wskazują na pochodzenie ich form od dzieł wielkich mistrzów rzymskiego baroku: Berniniego, Bor-
rominiego, Carla Fontany, Andréa Pozza, rozpowszechnianych przez publikacje graficzne, kolportowa-
ne przez architektów. Należy wskazać na pewne dzieła wielkich mistrzów, które cieszyły się szczególnym
powodzeniem i były naśladowane oraz trawestowane.
Spośród dzieł Lorenza Berniniego istotną rolę odegrał w Polsce ołtarz w Cappella Alaleone przy
kościele SS. Domenico e Sisto w Rzymie (1649—1650). Kolumny ustawione diagonalnie i zwieńczone
odcinkowymi ćwierćkolistymi przyczółkami, flankują głęboką wnękę na planie elipsy z grupą rzeźbiars-
ką (il. 11). Kompozycja ta znalazła najpierw naśladowców w samym Rzymie. Świadczy o tym nie
zrealizowany projekt Sebastiana Ciprianiego na ołtarz Św. Ignacego Loyoli do kościoła II Gesu, wzbo-
gacony w stosunku do pierwowzoru o dodatkowe kolumny po bokach (1696). Drugim przykładem
inspiracji jest ołtarz główny w kościele SS-ma Trinità dei Monti, zaprojektowany przez francuskiego
architekta Giovanniego Sciampagnię (ok. 1700). Projekty Ciprianiego i Sciampagniego były szeroko
znane dzięki rycinom (il. 13).
235
9. Konfesja Św. Jana Kantego w kolegiacie Św. Anny w Krakowie, 1695— 1703,
proj. J. Szymonowicz-Siemiginowski, rzeźb. B. Fontana.
wskazują na pochodzenie ich form od dzieł wielkich mistrzów rzymskiego baroku: Berniniego, Bor-
rominiego, Carla Fontany, Andréa Pozza, rozpowszechnianych przez publikacje graficzne, kolportowa-
ne przez architektów. Należy wskazać na pewne dzieła wielkich mistrzów, które cieszyły się szczególnym
powodzeniem i były naśladowane oraz trawestowane.
Spośród dzieł Lorenza Berniniego istotną rolę odegrał w Polsce ołtarz w Cappella Alaleone przy
kościele SS. Domenico e Sisto w Rzymie (1649—1650). Kolumny ustawione diagonalnie i zwieńczone
odcinkowymi ćwierćkolistymi przyczółkami, flankują głęboką wnękę na planie elipsy z grupą rzeźbiars-
ką (il. 11). Kompozycja ta znalazła najpierw naśladowców w samym Rzymie. Świadczy o tym nie
zrealizowany projekt Sebastiana Ciprianiego na ołtarz Św. Ignacego Loyoli do kościoła II Gesu, wzbo-
gacony w stosunku do pierwowzoru o dodatkowe kolumny po bokach (1696). Drugim przykładem
inspiracji jest ołtarz główny w kościele SS-ma Trinità dei Monti, zaprojektowany przez francuskiego
architekta Giovanniego Sciampagnię (ok. 1700). Projekty Ciprianiego i Sciampagniego były szeroko
znane dzięki rycinom (il. 13).