DOI Artikel:
Bryl, Mariusz: Pierwowzory obrazowe w twórczości Artura Grottgera
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13596#0403
PIERWOWZORY OBRAZOWE.
399
68. Artur Grottger, Widzenie, VI karton cyklu Lituania, 1866.
Eckart (il. 19) i Ottile (il. 20). Na pierwszej widzimy starca podpierającego się laską, górującego nad
kłębiącą się na pierwszym planie grupą bardzo poruszonych — emocjonalnie i fizycznie — młodych
dziewcząt i chłopców. Stary krasnal uspokajającym gestem próbuje wpłynąć na ich zachowanie, spowo-
dowane nadchodzącym z prawej strony niebezpieczeństwem. Natomiast gest matki z Obrony dworu
porównywalny jest z gestem zrozpaczonej bohaterki z ilustracji Ottile. Podobnie jak w wypadku poprzed-
niego zestawienia, uderza tutaj zarówno podobieństwo mimiki, gestów, poruszenia, jak i wspólnota
kontekstu sytuacyjnego i aury emocjonalnej. O tym, że Grottger miał przed oczyma ilustracje Kaul-
bacha podczas tworzenia cykli świadczy wiele innych analogii. W tym miejscu, gdy mowa o Wiernym
Eckarcie wskażmy na jedną z nich, tyle oczywistą, co zaskakującą. W Bitwie z Polonii (il. 21) odnaj-
dujemy w grupie centralnej leżącego ukośnie martwego powstańca, którego korpus i głowa giną wśród
nóg walczących jeszcze towarzyszy. Identyczny motyw spotykamy na ilustracji Kaulbacha, tyle tylko, że
zamiast bohaterskiego żołnierza występuje mocno przestraszona dziewczyna, chowająca się przed nie-
bezpieczeństwem w zamkniętym kręgu, utworzonym przez jej towarzyszki.
Jakie wnioski możemy wysnuć z tego swoistego procesu genealogicznego poszczególnych postaci
i całych ich grup na kartonie Grottgera? Przede wszystkim konkluzję o stylistycznym eklektyzmie
399
68. Artur Grottger, Widzenie, VI karton cyklu Lituania, 1866.
Eckart (il. 19) i Ottile (il. 20). Na pierwszej widzimy starca podpierającego się laską, górującego nad
kłębiącą się na pierwszym planie grupą bardzo poruszonych — emocjonalnie i fizycznie — młodych
dziewcząt i chłopców. Stary krasnal uspokajającym gestem próbuje wpłynąć na ich zachowanie, spowo-
dowane nadchodzącym z prawej strony niebezpieczeństwem. Natomiast gest matki z Obrony dworu
porównywalny jest z gestem zrozpaczonej bohaterki z ilustracji Ottile. Podobnie jak w wypadku poprzed-
niego zestawienia, uderza tutaj zarówno podobieństwo mimiki, gestów, poruszenia, jak i wspólnota
kontekstu sytuacyjnego i aury emocjonalnej. O tym, że Grottger miał przed oczyma ilustracje Kaul-
bacha podczas tworzenia cykli świadczy wiele innych analogii. W tym miejscu, gdy mowa o Wiernym
Eckarcie wskażmy na jedną z nich, tyle oczywistą, co zaskakującą. W Bitwie z Polonii (il. 21) odnaj-
dujemy w grupie centralnej leżącego ukośnie martwego powstańca, którego korpus i głowa giną wśród
nóg walczących jeszcze towarzyszy. Identyczny motyw spotykamy na ilustracji Kaulbacha, tyle tylko, że
zamiast bohaterskiego żołnierza występuje mocno przestraszona dziewczyna, chowająca się przed nie-
bezpieczeństwem w zamkniętym kręgu, utworzonym przez jej towarzyszki.
Jakie wnioski możemy wysnuć z tego swoistego procesu genealogicznego poszczególnych postaci
i całych ich grup na kartonie Grottgera? Przede wszystkim konkluzję o stylistycznym eklektyzmie