DOI Artikel:
Omilanowska-Kiljańczyk, Małgorzata: Restauracja katedry płockiej w latach 1901-1903
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13596#0428
424
MAŁGORZATA OMILANOWSKA
3. Płock. Klasycystyczna fasada katedry, stan sprzed przebudowy.
Zdaniem Szyllera przebudowa ta „w historii katedry najbardziej się zaznaczyła" i spowodowała
zatarcie cech romańskich świątyni na tyle, iż niemożliwa była jej reromanizacja. „Architekt włoski
zachowując najmocniejsze części budowli, jak mury naw bocznych, boczne apsydy, zakrystje ze skarb-
cem i podstawy wież, resztę katedry zburzył, a odbudowując ją na starych fundamentach [...] z koniecz-
ności zachował ogólne jej wymiary i strukturę, wprowadziwszy jednak w detalach te formy, jakie w oj-
czyźnie jego od dawna zapanowały"9.
Odrzywolski zgodził się w zasadzie z opinią Szyllera w sprawie pochodzenia katedry10. Także uznał
ją za dzieło, w partii murów obwodowych, z epoki romańskiej, w gotyku uzupełnione o wieże frontowe,
a w renesansie odrestaurowane ze zburzeniem górnej partii ścian i podziałów międzynawowych. Dobu-
dowę portyku z końca XVIII w. uznał za wielce szkodliwą. Przyszłemu restauratorowi katedry radził
odrestaurować katedrę w duchu renesansowym z uszanowaniem wszystkiego co pochodzi z czasów
późniejszych, ale ma „jakąkolwiek wartość artystyczną" i oczywiście z zachowaniem reliktów wcześniej-
szych. Radził zdjąć tynki ze ścian katedry i z wież, a także usunąć klasycystyczną fasadę, „...ta część
9 Cyt. za Nowowiejski, op. cit., s. 204.
0 Opinia S. Odrzy wolskiego z dn. 29 X 1900 r. opublikowana w: Nowowiejski, op. cit., s. 219 — 315.
MAŁGORZATA OMILANOWSKA
3. Płock. Klasycystyczna fasada katedry, stan sprzed przebudowy.
Zdaniem Szyllera przebudowa ta „w historii katedry najbardziej się zaznaczyła" i spowodowała
zatarcie cech romańskich świątyni na tyle, iż niemożliwa była jej reromanizacja. „Architekt włoski
zachowując najmocniejsze części budowli, jak mury naw bocznych, boczne apsydy, zakrystje ze skarb-
cem i podstawy wież, resztę katedry zburzył, a odbudowując ją na starych fundamentach [...] z koniecz-
ności zachował ogólne jej wymiary i strukturę, wprowadziwszy jednak w detalach te formy, jakie w oj-
czyźnie jego od dawna zapanowały"9.
Odrzywolski zgodził się w zasadzie z opinią Szyllera w sprawie pochodzenia katedry10. Także uznał
ją za dzieło, w partii murów obwodowych, z epoki romańskiej, w gotyku uzupełnione o wieże frontowe,
a w renesansie odrestaurowane ze zburzeniem górnej partii ścian i podziałów międzynawowych. Dobu-
dowę portyku z końca XVIII w. uznał za wielce szkodliwą. Przyszłemu restauratorowi katedry radził
odrestaurować katedrę w duchu renesansowym z uszanowaniem wszystkiego co pochodzi z czasów
późniejszych, ale ma „jakąkolwiek wartość artystyczną" i oczywiście z zachowaniem reliktów wcześniej-
szych. Radził zdjąć tynki ze ścian katedry i z wież, a także usunąć klasycystyczną fasadę, „...ta część
9 Cyt. za Nowowiejski, op. cit., s. 204.
0 Opinia S. Odrzy wolskiego z dn. 29 X 1900 r. opublikowana w: Nowowiejski, op. cit., s. 219 — 315.