Rocznik Historii Sztuki (20.1994)

425

4. Płock. Klasycystyczna fasada katedry, stan sprzed przebudowy.

restauracji będzie najtrudniejsza i potrzebować będzie może gruntownych studiów, jeżeli po usunięciu architek-
tury klasycznej w. XVIII nie odsłoni się na samej budowie dosyć motywów do odtworzenia okien, portali etc.
W tym razie trzeba będzie te części odkompletować i to ściśle w duchu architektury wież"11. Co do dalszych
losów barokowych hełmów wież i klasycyzującej dekoracji wnętrz radził pozostawić wolną rękę architektowi.

Tak więc jesienią 1900 r. na posiedzeniu kapituły z udziałem Szyllera i Odrzywolskiego postanowio-
no przywrócić katedrze „charakter renesansowy". Zdecydowano zlikwidować fasadę klasycystyczną,
zdjąć tynki z wież, wznieść nowy chór muzyczny, kopułę „doprowadzić do stylu kościoła", a także
wymienić ołtarze i ściany pokryć freskami12.

Jednak po rozpoczęciu prac remontowych, latem 1901 r. okazało się, że stan katedry jest znacznie
gorszy niż wynikało to z powierzchownych oględzin. Spowodowało to znaczne rozszerzenie pierwotnie
zakładanego zakresu robót. Ostatecznie restauracja katedry objęła: rozbiórkę fasady klasycystycznej
i wież do wysokości drugiej kondygnacji, a następnie odtworzenie tych wież i rekonstrukcję fasady
w stylu renesansowym; rozebranie i odtworzenie sklepień w całej katedrze; dobudowanie nowego chóru
muzycznego na miejscu dawnego, drewnianego; rozebranie kopuły i odbudowanie jej w zmienionym

11 Ibid. s. 215.

12 R. W., Restauracja katedry płockiej, „Wędrowiec" 1900, nr 41, s. 807.

54 — Rocznik Historii Sztuki, t. XX