DOI article:
Wojciechowski, Jerzy: Caraglio w Polsce
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14245#0018
12
JERZY WOJCIECHOWSKI
5. G. G. Caraglio, Piętro Aretino, miedzioryt, 189 x 152 mm,
Gabinet Rycin BUW. Fot. Pracownia Reprograficzna BUW
początkowo do Rossa Fiorentino. Wskutek nieznanego nam bliżej zatargu, o którym napomyka Vasari, doszło
jednak do zerwania współpracy między nimi i wydawca swym pomysłem zainteresował Perina del Vagę.
Cykl pomyślany był zapewne jako zastępstwo osławionych, pornograficznych / Modi - serii mie-
dziorytów, które według Giulia Romano wykonał Marcantonio Raimondi w końcu 1524 roku. Perino do-
starczył zamówione rysunki, po czym, najprawdopodobniej na początku 1528 roku, wyjechał do Ge-
nui, aby dekorować nowy pałac Andrei Dorii. Rezultat współpracy obu artystów Vasari ocenił bardzo
wysoko. Należy to odnotować, tym bardziej że odwaga niektórych scen łatwo mogła ściągnąć na twórców
krytykę i tylko artystyczny poziom rycin Caraglia umożliwił powszechną akceptację zbyt śmiałych
przedstawień.
Wkrótce po ukończeniu Miłości bogów również Caraglio opuścił Rzym. Nie wiemy, kiedy to do-
kładnie nastąpiło ani też czy udał się wówczas bezpośrednio do Wenecji, czy też przebywał przez jakiś
czas w innym mieście, na przykład w rodzinnej Weronie. Do Wenecji przybył około 1530 roku. Trudno
powiedzieć, co właściwie zadecydowało o wyborze tego miasta na nowe miejsce pracy. Być może jakąś
rolę w tym względzie odegrał Rosso Fiorentino, który w 1530 roku przybył do Wenecji, znajdując tam
gościnę u Pietra Aretina. Za taką ewentualnością przemawia fakt, że i Caraglio zawarł po przyjeździe do
Wenecji znajomość z Aretinem, czego świadectwem jest między innymi rytowany przez Caraglia w 1533 ro-
ku portret pisarza (il. 5). Z inicjatywy Aretina Gian Giacomo wykonał również Zwiastowanie według za-
ginionego dziś obrazu Tycjana24. Był to zapewne ostatni miedzioryt Caraglia, powstały na przełomie 1536
i 1537 r.
Jakkolwiek oeuvre graficzne Caraglia doskonałością warsztatu niejednokrotnie przewyższa współcze-
sne mu dokonania w tej dziedzinie, to jednak z całą pewnością jego ryciny nie odcisnęły się w grafice
24 Bartsch, 3.
JERZY WOJCIECHOWSKI
5. G. G. Caraglio, Piętro Aretino, miedzioryt, 189 x 152 mm,
Gabinet Rycin BUW. Fot. Pracownia Reprograficzna BUW
początkowo do Rossa Fiorentino. Wskutek nieznanego nam bliżej zatargu, o którym napomyka Vasari, doszło
jednak do zerwania współpracy między nimi i wydawca swym pomysłem zainteresował Perina del Vagę.
Cykl pomyślany był zapewne jako zastępstwo osławionych, pornograficznych / Modi - serii mie-
dziorytów, które według Giulia Romano wykonał Marcantonio Raimondi w końcu 1524 roku. Perino do-
starczył zamówione rysunki, po czym, najprawdopodobniej na początku 1528 roku, wyjechał do Ge-
nui, aby dekorować nowy pałac Andrei Dorii. Rezultat współpracy obu artystów Vasari ocenił bardzo
wysoko. Należy to odnotować, tym bardziej że odwaga niektórych scen łatwo mogła ściągnąć na twórców
krytykę i tylko artystyczny poziom rycin Caraglia umożliwił powszechną akceptację zbyt śmiałych
przedstawień.
Wkrótce po ukończeniu Miłości bogów również Caraglio opuścił Rzym. Nie wiemy, kiedy to do-
kładnie nastąpiło ani też czy udał się wówczas bezpośrednio do Wenecji, czy też przebywał przez jakiś
czas w innym mieście, na przykład w rodzinnej Weronie. Do Wenecji przybył około 1530 roku. Trudno
powiedzieć, co właściwie zadecydowało o wyborze tego miasta na nowe miejsce pracy. Być może jakąś
rolę w tym względzie odegrał Rosso Fiorentino, który w 1530 roku przybył do Wenecji, znajdując tam
gościnę u Pietra Aretina. Za taką ewentualnością przemawia fakt, że i Caraglio zawarł po przyjeździe do
Wenecji znajomość z Aretinem, czego świadectwem jest między innymi rytowany przez Caraglia w 1533 ro-
ku portret pisarza (il. 5). Z inicjatywy Aretina Gian Giacomo wykonał również Zwiastowanie według za-
ginionego dziś obrazu Tycjana24. Był to zapewne ostatni miedzioryt Caraglia, powstały na przełomie 1536
i 1537 r.
Jakkolwiek oeuvre graficzne Caraglia doskonałością warsztatu niejednokrotnie przewyższa współcze-
sne mu dokonania w tej dziedzinie, to jednak z całą pewnością jego ryciny nie odcisnęły się w grafice
24 Bartsch, 3.