DOI Artikel:
Strożek, Przemysław: Pismo “Formiści” i początki międzynarodowych kontaktów polskiej awangardy (1919 - 1921)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.23935#0084
78
PRZEMYSŁAW STRÓŻEK
D-SUD
I LITTÉRAIRE
15 Mars 1917
T » »
Cr. APOU.INAIHB La Victoire роете
M. JACOB......... Роете
— ......... Histoire de doa Juan.
P. BEVEBDY..... Sur le Cubisme.
— ..... Poème
P. DBB.MÉE ...... Quand ie Symbolisme fat mort.
amcmte h lifme, 12, mt СагЫ (Wi
Okładka „SIC" 1916, nr 1. Okładka, „Nord Sud" 1917, nr 1.
W pierwszych pięciu numerach „Formistów" Apollinaire, Reverdy i Paul Eluard byli jedynymi reprezen-
tantami nowej europejskiej literatury. To bez wątpienia poetyckie zainteresowania Czyżewskiego zaważyły na
doborze tłumaczeń zagranicznych poetów. Ich wiersze znalazły się wśród znacznie większej liczby utworów
młodych polskich poetów, którzy dzięki protekcji Czyżewskiego mogli zaistnieć w środowisku literackim
Krakowa. Od drugiego numeru ścisłą współpracę z „Formistami" nawiązali między innymi młodzi studen-
ci polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego: Bruno Jasieński i Stanisław Młodożeniec, którzy powrócili do
kraju z ogarniętej rewolucją bolszewicką Rosji. Pragnęli dokonać przełomu w polskiej literaturze, a pismo
Czyżewskiego stało się wówczas jedynym miejscem otwartym na stałą współpracę i publikację ich utworów.
W połowie 1921 r. Jasieński, Młodożeniec i Czyżewski występowali już wspólnie jako grupa pod nazwą futu-
rystów. Nigdy samodzielnie nie stworzyli jednak własnego pisma, które byłoby platformą ich wystąpień jako
ugrupowania, i programowe manifesty wydawali jedynie w formie jednodniówek.
Od czwartego do szóstego numeru grono współpracowników „Formistów" liczyło ponad 20 osób. W nu-
merze czwartym wymienione zostały następujące osoby: Feliks Antoniak, Leon Chwistek, Tytus Czyżewski,
Henryk Gotlib, Ludgard Grocholski, Jan Hrynkowski, Bruno Jasieński, Muhamed Hilmy Kulenovic, Ludwik
Lille, Louis Marcoussis, Stanisław Młodożeniec, Tymon Niesiołowski, Artur Prędski, Andrzej Pronaszko,
Zbigniew Pronaszko, Władysław Skoczylas, Kazimierz Tomorowicz, Wacław Wąsowicz, Konrad Winkler,
Józef Wittlin, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Kamil Witkowski, August Zamoyski, Jan Zaruba, Leopold Zbo-
rowski, Jan Żyznowski32. W numerze piątym nie występował już: Skoczylas, a doszli: Michał Kucharski
i Władysław Roguski. W numerze szóstym dopisano Tadeusza Peipera, Anatola Sterna, Aleksandra Wata oraz
Juliana Rot—Czerwińskiego. W wydawanie pisma zaangażowani byli więc formiści krakowscy, warszawscy
i lwowscy, młodzi polscy poeci i muzycy, a z zagranicznych współpracowników: Kulenovic, Marcoussis
Pm x 0.20
rwiMt «et tt*» *»*
Uanvier 1916
REVUI
№ i
UN NUMERO
PAR MOIS
050
jłdrtsw tout ce qui
32 Współpracownicy, „Formiści", 2, 1921, nr 4 (rewers okładki).
PRZEMYSŁAW STRÓŻEK
D-SUD
I LITTÉRAIRE
15 Mars 1917
T » »
Cr. APOU.INAIHB La Victoire роете
M. JACOB......... Роете
— ......... Histoire de doa Juan.
P. BEVEBDY..... Sur le Cubisme.
— ..... Poème
P. DBB.MÉE ...... Quand ie Symbolisme fat mort.
amcmte h lifme, 12, mt СагЫ (Wi
Okładka „SIC" 1916, nr 1. Okładka, „Nord Sud" 1917, nr 1.
W pierwszych pięciu numerach „Formistów" Apollinaire, Reverdy i Paul Eluard byli jedynymi reprezen-
tantami nowej europejskiej literatury. To bez wątpienia poetyckie zainteresowania Czyżewskiego zaważyły na
doborze tłumaczeń zagranicznych poetów. Ich wiersze znalazły się wśród znacznie większej liczby utworów
młodych polskich poetów, którzy dzięki protekcji Czyżewskiego mogli zaistnieć w środowisku literackim
Krakowa. Od drugiego numeru ścisłą współpracę z „Formistami" nawiązali między innymi młodzi studen-
ci polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego: Bruno Jasieński i Stanisław Młodożeniec, którzy powrócili do
kraju z ogarniętej rewolucją bolszewicką Rosji. Pragnęli dokonać przełomu w polskiej literaturze, a pismo
Czyżewskiego stało się wówczas jedynym miejscem otwartym na stałą współpracę i publikację ich utworów.
W połowie 1921 r. Jasieński, Młodożeniec i Czyżewski występowali już wspólnie jako grupa pod nazwą futu-
rystów. Nigdy samodzielnie nie stworzyli jednak własnego pisma, które byłoby platformą ich wystąpień jako
ugrupowania, i programowe manifesty wydawali jedynie w formie jednodniówek.
Od czwartego do szóstego numeru grono współpracowników „Formistów" liczyło ponad 20 osób. W nu-
merze czwartym wymienione zostały następujące osoby: Feliks Antoniak, Leon Chwistek, Tytus Czyżewski,
Henryk Gotlib, Ludgard Grocholski, Jan Hrynkowski, Bruno Jasieński, Muhamed Hilmy Kulenovic, Ludwik
Lille, Louis Marcoussis, Stanisław Młodożeniec, Tymon Niesiołowski, Artur Prędski, Andrzej Pronaszko,
Zbigniew Pronaszko, Władysław Skoczylas, Kazimierz Tomorowicz, Wacław Wąsowicz, Konrad Winkler,
Józef Wittlin, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Kamil Witkowski, August Zamoyski, Jan Zaruba, Leopold Zbo-
rowski, Jan Żyznowski32. W numerze piątym nie występował już: Skoczylas, a doszli: Michał Kucharski
i Władysław Roguski. W numerze szóstym dopisano Tadeusza Peipera, Anatola Sterna, Aleksandra Wata oraz
Juliana Rot—Czerwińskiego. W wydawanie pisma zaangażowani byli więc formiści krakowscy, warszawscy
i lwowscy, młodzi polscy poeci i muzycy, a z zagranicznych współpracowników: Kulenovic, Marcoussis
Pm x 0.20
rwiMt «et tt*» *»*
Uanvier 1916
REVUI
№ i
UN NUMERO
PAR MOIS
050
jłdrtsw tout ce qui
32 Współpracownicy, „Formiści", 2, 1921, nr 4 (rewers okładki).