DOI Artikel:
Biedrońska-Słota, Beata: Namiot turecki w zbiorach Działu Tkanin Muzeum Narodowego w Krakowie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21224#0023
Namiot turecki w zbiorach Działu Tkanin Muzeum Narodowego w Krakowie
21
12. Fragment ściany szczytowej namiotu (fot. Studio ST)
Współcześnie możemy sobie tylko wyobrażać, jak piękny był ten dach w czasie,
kiedy nie uległ jeszcze poważnym zniszczeniom, i jak wspaniałe wrażenie kolory-
styczne, wynikające z połączenia złocistego połyskującego tła i aplikowanych or-
namentów w odcieniach błękitu, wywierać musiał na oglądających. Przenośnia
zawarta w poetyckich wersetach zapisanych na kartuszach została w ten sposób
unaoczniona.
Wolno przypuszczać, że namiot wykonali biegli rzemieślnicy na podstawie
precyzyjnie przygotowanych projektów - dotyczących zarówno technicznej stro-
ny konstrukcji całości, jak i kompozycji poszczególnych części - i symbolicznej
koncepcji przekazanej za pomocą inskrypcji i detali dekoracji. Podobne rozwią-
zania kompozycyjne pojawiały się w sztuce tureckiej. Szczególne bliska opisy-
wanej tutaj jest dekoracja występująca na okładzinach ceramicznych, zaliczanych
do największych osiągnięć sztuki otomańskiej. Okładziny, jako nowy rodzaj deko-
racji projektowanej przez artystów dworskich, wykonywane w znanej manufak-
turze w Izniku, były używane do dekoracji wnętrz meczetów i pałaców od poło-
wy wieku XVI8. Projektant namiotu mógł więc wzorować się na kompozycjach
stosowanych przy wykonywaniu okładzin ceramicznych. Kompozycją najbliższą
układowi wzoru na omawianym namiocie charakteryzuje się dekoracja ceramiczna
* W. Denny, Ceramic Revetments of the Mosąue of Rustem Pasha. Fifth International
Congress of Turkish Art, Budapest 1978, s. 269; V. Gervers-Molnar, Turkish Tiles of the
21
12. Fragment ściany szczytowej namiotu (fot. Studio ST)
Współcześnie możemy sobie tylko wyobrażać, jak piękny był ten dach w czasie,
kiedy nie uległ jeszcze poważnym zniszczeniom, i jak wspaniałe wrażenie kolory-
styczne, wynikające z połączenia złocistego połyskującego tła i aplikowanych or-
namentów w odcieniach błękitu, wywierać musiał na oglądających. Przenośnia
zawarta w poetyckich wersetach zapisanych na kartuszach została w ten sposób
unaoczniona.
Wolno przypuszczać, że namiot wykonali biegli rzemieślnicy na podstawie
precyzyjnie przygotowanych projektów - dotyczących zarówno technicznej stro-
ny konstrukcji całości, jak i kompozycji poszczególnych części - i symbolicznej
koncepcji przekazanej za pomocą inskrypcji i detali dekoracji. Podobne rozwią-
zania kompozycyjne pojawiały się w sztuce tureckiej. Szczególne bliska opisy-
wanej tutaj jest dekoracja występująca na okładzinach ceramicznych, zaliczanych
do największych osiągnięć sztuki otomańskiej. Okładziny, jako nowy rodzaj deko-
racji projektowanej przez artystów dworskich, wykonywane w znanej manufak-
turze w Izniku, były używane do dekoracji wnętrz meczetów i pałaców od poło-
wy wieku XVI8. Projektant namiotu mógł więc wzorować się na kompozycjach
stosowanych przy wykonywaniu okładzin ceramicznych. Kompozycją najbliższą
układowi wzoru na omawianym namiocie charakteryzuje się dekoracja ceramiczna
* W. Denny, Ceramic Revetments of the Mosąue of Rustem Pasha. Fifth International
Congress of Turkish Art, Budapest 1978, s. 269; V. Gervers-Molnar, Turkish Tiles of the