DOI Heft:
Od Redakcji
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.26693#0015
Od Redakcji
13
z nimi problemy nurtujące ówczesne środowisko literackie i artystyczne, zza których wy-
łania się działalność Jasieńskiego jako kolekcjonera i mecenasa sztuki świadomie budują-
cego swą kolekcję, „dykatora polityki artystycznej młodopolskiego Krakowa”. O pragnie-
niu kształtowania rodzimej twórczości wzorem sztuki japońskiej pisze Ewa Machotka
w tekście zatytułowanym Orientalizm czy nacjonalizm? - Jasieńskiego Japonia, stawiając
dość zasadnicze pytanie o motywy propagowania w Polsce japonizmu. Autorka - odno-
sząc się do źródeł i całokształtu koncepcji artystycznych Feliksa Jasieńskiego oraz wskazu-
jąc na oryginalność jego poglądów - widzi go w podwójnej roli: „orientalisty” i zarazem
swoistego „nacjonalisty”, dążącego do formowania narodowej twórczości artystycznej.
„Nauczmy się od Japończyków - być Polakami” - ten paradoks, wyrażony przez Jasień-
skiego przed pierwszą wystawą dzieł sztuki japońskiej pochodzących z jego zbioru w roku
1901, nie znalazł zrozumienia u mieszkańców Warszawy. Jak wykazuje Janusz S. Nowak
w pracy Kraków w spotkaniu z Japonię i jej kulturę na przełonie XIX i XX wieku. Udział
prasy w recepcji sztuki i kultury japońskiej, w zgoła odmienny sposób przebiegało oswa-
janie, poznawanie sztuki japońskiej w Krakowie, gdzie publiczność była już dobrze przy-
gotowana do jej przyjęcia. O tym, jak dojrzałym i subtelnym koneserem sztuki Dalekiego
Wschodu był Feliks Jasieński, świadczy artykuł Michała Dziewulskiego poświęcony
Podstawowym technikom zdobienia tsub japońskich i ich terminologii. Poruszając pro-
blem pozornie marginesowy dla dalekowschodnich zainteresowań kolekcjonera, autor
udowadnia, że nawet te „drobniejsze” - choćby w porównaniu z drzeworytami - pozy-
skane przez niego okazy prezentują najwyższą wartość historyczną i artystyczną. Bożena
Kostuch w komunikacie zatytułowanym Kaszubska ceramika Franciszka Necla w kolek-
cji Feliksa Jasieńskiego zwraca uwagę na jedną z ostatnich pasji kolekcjonera: zapocząt-
kowanie zbiorów rodzimej sztuki ceramicznej z terenu Kaszub. Jej śladem są nieliczne
pozyskane obiekty i korespondencja z wytwórnią Franciszka Necla przerwana śmiercią
Jasieńskiego 6 kwietnia 1929.
Obie związane z Feliksem Mangghą Jasieńskim rocznice stały się okazją dla przypo-
mnienia zarówno jego wspaniałego daru, będącego ozdobą zbiorów Muzeum Narodo-
wego w Krakowie, jak i samego ofiarodawcy - osobistości wybitnej, a zarazem niezwykle
wyrazistej, bez której trudno byłoby wyobrazić sobie życie artystyczne młodopolskiego
Krakowa. Jednym z wydarzeń, którymi Muzeum Narodowe w Krakowie pragnie uczcić
jego pamięć, jest niniejszy tom, będący wyrazem uznania i wdzięczności za pozostawione
nam dziedzictwo.
13
z nimi problemy nurtujące ówczesne środowisko literackie i artystyczne, zza których wy-
łania się działalność Jasieńskiego jako kolekcjonera i mecenasa sztuki świadomie budują-
cego swą kolekcję, „dykatora polityki artystycznej młodopolskiego Krakowa”. O pragnie-
niu kształtowania rodzimej twórczości wzorem sztuki japońskiej pisze Ewa Machotka
w tekście zatytułowanym Orientalizm czy nacjonalizm? - Jasieńskiego Japonia, stawiając
dość zasadnicze pytanie o motywy propagowania w Polsce japonizmu. Autorka - odno-
sząc się do źródeł i całokształtu koncepcji artystycznych Feliksa Jasieńskiego oraz wskazu-
jąc na oryginalność jego poglądów - widzi go w podwójnej roli: „orientalisty” i zarazem
swoistego „nacjonalisty”, dążącego do formowania narodowej twórczości artystycznej.
„Nauczmy się od Japończyków - być Polakami” - ten paradoks, wyrażony przez Jasień-
skiego przed pierwszą wystawą dzieł sztuki japońskiej pochodzących z jego zbioru w roku
1901, nie znalazł zrozumienia u mieszkańców Warszawy. Jak wykazuje Janusz S. Nowak
w pracy Kraków w spotkaniu z Japonię i jej kulturę na przełonie XIX i XX wieku. Udział
prasy w recepcji sztuki i kultury japońskiej, w zgoła odmienny sposób przebiegało oswa-
janie, poznawanie sztuki japońskiej w Krakowie, gdzie publiczność była już dobrze przy-
gotowana do jej przyjęcia. O tym, jak dojrzałym i subtelnym koneserem sztuki Dalekiego
Wschodu był Feliks Jasieński, świadczy artykuł Michała Dziewulskiego poświęcony
Podstawowym technikom zdobienia tsub japońskich i ich terminologii. Poruszając pro-
blem pozornie marginesowy dla dalekowschodnich zainteresowań kolekcjonera, autor
udowadnia, że nawet te „drobniejsze” - choćby w porównaniu z drzeworytami - pozy-
skane przez niego okazy prezentują najwyższą wartość historyczną i artystyczną. Bożena
Kostuch w komunikacie zatytułowanym Kaszubska ceramika Franciszka Necla w kolek-
cji Feliksa Jasieńskiego zwraca uwagę na jedną z ostatnich pasji kolekcjonera: zapocząt-
kowanie zbiorów rodzimej sztuki ceramicznej z terenu Kaszub. Jej śladem są nieliczne
pozyskane obiekty i korespondencja z wytwórnią Franciszka Necla przerwana śmiercią
Jasieńskiego 6 kwietnia 1929.
Obie związane z Feliksem Mangghą Jasieńskim rocznice stały się okazją dla przypo-
mnienia zarówno jego wspaniałego daru, będącego ozdobą zbiorów Muzeum Narodo-
wego w Krakowie, jak i samego ofiarodawcy - osobistości wybitnej, a zarazem niezwykle
wyrazistej, bez której trudno byłoby wyobrazić sobie życie artystyczne młodopolskiego
Krakowa. Jednym z wydarzeń, którymi Muzeum Narodowe w Krakowie pragnie uczcić
jego pamięć, jest niniejszy tom, będący wyrazem uznania i wdzięczności za pozostawione
nam dziedzictwo.