Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (16.1972)

2. Fragment portretu Krzysztofa Wiesiołowskiego : napis i herb

Polaków, mających swe posiadłości w województwie łęczyckim, a w szczególności właścicieli
osiedla Wiesiołowo. Przedstawiciele tego rodu odznaczyli się na polu działalności administra-
cyjnej (poczynając od końca XVI wieku), piastowali przez kilka pokoleń wysokie godności
i spełniali zaszczytne obowiązki wielkich marszałków Księstwa Litewskiego. Napis na portrecie
wskazuje na Krzysztofa Wiesiołowskiego, ostatniego przedstawiciela danej gałęzi rodu, starosty
szeregu miast białoruskich, administratora Grodna, postaci znacznej w ówczesnym społeczeń-
stwie. Krzysztof Wiesiołowski posiadał w dużej mierze poczucie odpowiedzialności i obowiązku
obywatelskiego. W ciężkich dla państwa — również dla dawnej Warszawy — czasach dżumy
i głodu z lat 1624—1625, które szerzyły się po wojnie z Turcją (jako następstwo przede wszystkim
ogromnej ilości ciał nie pogrzebanych po wielkich bitwach), oraz ogromnego pożaru, jaki na-

92