Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (24.1980)

8. Stół ofiarny z Faras. Nie publi-
wany

9. Stół ofiarny z Kalabsza. Wg
C u r t o, jw.

10. Stół ofiarny z Nag Gamus.
Wg A 1 m a g r o, jw.

rozpatrywanych przez niego stołów57. Typologia Hainswortha58, oparta o kolekcję inskrybo-
wanych stołów ofiarnych, w zasadzie odpowiada przedstawionemu tu podziałowi. Stoły deko-
rowane przedstawieniami darów ofiarnych to typ A, sceną libacji to typ B, a wyobrażeniem
świętego jeziora powinny odpowiadać typowi C59.

Na uwagę zasługuje problem wzajemnej relacji między stołami ofiarnymi a stelami. Hintze
stwierdza60, że stele są bardzo różnorodne w swojej formie i nieraz przypadkowo mają zewnętrznie
także formę stołu ofiarnego. Różnią się od stołów tym, że nie są dekorowane lecz tylko pokryte
inskrypcją biegnącą zawsze w poziomych wierszach (il. 3). Hainsworth także wyróżnia stele
z wystającym spływem (występem) nie zaliczając ich do stołów ofiarnych61. Griffith jednak
traktuje takie stele jako stoły ofiarne62 *. Kluczem do wyjaśnienia sytuacji mogą być dwa ciekawe

57 Hainsworth, jw., 46.

58 Jw., s. 41 i nn.

59 Hainsworth wyodrębnia ponadto typ D, do którego zalicza stoły ofiarne o dekoracji zindywidualizowanej,
wyjątkowej. Wprowadza także podział każdego typu na trzy grupy ze względu na umieszczenie spływu bądź nad
dekoracją, bądź poniżej jej oraz trzecią grupę z dodatkowym występem w formie spływu na boku przeciwstawnym
do właściwego (znane są mu trzy przykłady), tenże, jw., s. 43. Taki stół ofiarny z trzeciej grupy por. Ran-
dall-MacIver, Woolley, Karanóg, jw., tabl. 15, nr 7090.

60 H i n t z e, Studien, jw., s. 11.

61 Hainsworth, jw., s. 42.

62 Griffith, Meroitic, jw., s. 55, nr 130, s. 58, nr 135 i 136, te stele określa on terminami stół ofiarny

i ołtarz.

110