DOI Heft:
Starożytność
DOI Artikel:Rekucki, Jerzy: Meroickie stoły ofiarne
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19586#0115
11. Stół ofiarny z Wadi el-Arab.
Wg E m e r y, Kirwan, jw.
12. Meroicki stół ofiarny. Wg
G r i f f i t h, Meroitic, jw.
13. Tzw. stela w formie stołu
ofiarnego. Wg G r i f f i t h,
Meroitic, jw.
przykłady stołów ofiarnych. Jeden63 z rytą dekoracją w postaci kanalika obramowującego,
łączącego się z dwoma równoległymi rowkami z ujściem na spływie, biegnącymi przez środek
stołu i czterech okrągłych chlebów, cały pokryty jest inskrypcją. Jedna jej część jak zwykle
znajduje się na obramowaniu, ale druga w sześciu linijkach wypełnia całe pole centralne, biegnąc
nawet przez chleby (il. 12). Drugi, znaleziony w Wadi el Arab64, ma zminiaturyzowaną dekorację
w postaci dwóch naczyń libacyjnych z małym ołtarzem między nimi, zajmującą stosunkowo
niewielką część centralną powierzchni stołu. Pozostałą część zabytku pokrywają poziome wiersze
inskrypcji (il. 11). Te dwa egzemplarze zinterpretować można jako wyraźny typ przejściowy
pomiędzy tradycyjnym stołem ofiarnym a stelą, która ma jego formę. Wydaje się to być wynikiem
dekadencji stołu ofiarnego, zbliżenia się do steli, aż wreszcie całkowitego zastąpienia go przez nią.
Potwierdzeniem tego jest fakt, że początkowo stele są rzadko spotykane, powszechne stają się
dopiero na późniejszych cmentarzach, na których jednocześnie można zaobserwować zmniej-
szanie się ilości stołów ofiarnych, co wiąże się z rozwojem — wydłużaniem się inskrypcji grobo-
wej65. Reasumując, stele w formie stołu ofiarnego mają swoje źródło w tradycyjnym stole ofiar-
nym, są wyrazem jego dekadencji i stanowią formę pośrednią zanikającego stołu ofiarnego
przed całkowitym wchłonięciem a właściwie zastąpieniem go przez same stele.
63 Jw., s. 58, nr 137, tabl. XLVI.
64 E m e r y, Kirwan, jw., s. 34.
65 A b d a 11 a, jw., s. 34.
111
Wg E m e r y, Kirwan, jw.
12. Meroicki stół ofiarny. Wg
G r i f f i t h, Meroitic, jw.
13. Tzw. stela w formie stołu
ofiarnego. Wg G r i f f i t h,
Meroitic, jw.
przykłady stołów ofiarnych. Jeden63 z rytą dekoracją w postaci kanalika obramowującego,
łączącego się z dwoma równoległymi rowkami z ujściem na spływie, biegnącymi przez środek
stołu i czterech okrągłych chlebów, cały pokryty jest inskrypcją. Jedna jej część jak zwykle
znajduje się na obramowaniu, ale druga w sześciu linijkach wypełnia całe pole centralne, biegnąc
nawet przez chleby (il. 12). Drugi, znaleziony w Wadi el Arab64, ma zminiaturyzowaną dekorację
w postaci dwóch naczyń libacyjnych z małym ołtarzem między nimi, zajmującą stosunkowo
niewielką część centralną powierzchni stołu. Pozostałą część zabytku pokrywają poziome wiersze
inskrypcji (il. 11). Te dwa egzemplarze zinterpretować można jako wyraźny typ przejściowy
pomiędzy tradycyjnym stołem ofiarnym a stelą, która ma jego formę. Wydaje się to być wynikiem
dekadencji stołu ofiarnego, zbliżenia się do steli, aż wreszcie całkowitego zastąpienia go przez nią.
Potwierdzeniem tego jest fakt, że początkowo stele są rzadko spotykane, powszechne stają się
dopiero na późniejszych cmentarzach, na których jednocześnie można zaobserwować zmniej-
szanie się ilości stołów ofiarnych, co wiąże się z rozwojem — wydłużaniem się inskrypcji grobo-
wej65. Reasumując, stele w formie stołu ofiarnego mają swoje źródło w tradycyjnym stole ofiar-
nym, są wyrazem jego dekadencji i stanowią formę pośrednią zanikającego stołu ofiarnego
przed całkowitym wchłonięciem a właściwie zastąpieniem go przez same stele.
63 Jw., s. 58, nr 137, tabl. XLVI.
64 E m e r y, Kirwan, jw., s. 34.
65 A b d a 11 a, jw., s. 34.
111