DOI issue:
Muzealnictwo
DOI article:Szcześniewska-Ochnio, Monika: Gmach Muzeum Narodowego w Warszawie
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.19629#0047
1д
32. Jan Heurich, Projekt gmachu Muzeum Narodowego w Warszawie, 1925, widok wejścia do Muzeum Narodo-
wego od Alei 3 Maja, wg Architektura i Budownictwo, jw., s. 14
Al. 3 Maja. Jego kubatura wynosiła 260.000 m3. W korpusie głównym dwa prostokątne dziedzińce
wewnętrzne łączyły się ze sobą przejściem, dwa pozostałe w skrzydłach bocznych otwierały się
na zewnątrz budynku: ku Al. Na Skarpie w skrzydle wschodnim i ku ul. Nowy Świat w skrzydle
zachodnim. Do wewnątrz prowadziły dwa zasadnicze wejścia: do Muzeum Narodowego od
Al. 3 Maja i do Muzeum Wojska od Al. Na Skarpie. Tę dwuosiowość budynku podkreślały dwie
kopuły nakrywające kwadratowy westybul Muzeum Narodowego i rotundę nad wejściem do
Muzeum Wojska. Na zewnątrz budynek przedstawiał się jako trzypiętrowa, prosto zamknięta
bryła, rozciągnięta w widoku od Al. 3 Maja i od Książęcej, zwarta w widoku od Al. Na Skarpie
i Nowego Światu. Całość robiła jednak wrażenie bardzo spójne i ujednolicone, co Heurich uzyskał
przez oblicowanie powierzchni wszystkich ścian kamieniem oraz harmonijny ich podział, z prze-
wagą elementów horyzontalnych. Wszystkie elewacje ujęte zostały w następujący układ form :
— parter obiegał pas prosto obramowanych okien, zgrupowanych po 3, przy czym środkowe
zamknięte jest półkoliście; w sumie każdy zespół okien przypomina motyw serliany (il. 32),
— I piętro akcentował ciąg prostokątnych otworów okiennych, było ich jednak mniej, gdyż
nie było pomiędzy nimi okna zamkniętego półkoliście,
43
32. Jan Heurich, Projekt gmachu Muzeum Narodowego w Warszawie, 1925, widok wejścia do Muzeum Narodo-
wego od Alei 3 Maja, wg Architektura i Budownictwo, jw., s. 14
Al. 3 Maja. Jego kubatura wynosiła 260.000 m3. W korpusie głównym dwa prostokątne dziedzińce
wewnętrzne łączyły się ze sobą przejściem, dwa pozostałe w skrzydłach bocznych otwierały się
na zewnątrz budynku: ku Al. Na Skarpie w skrzydle wschodnim i ku ul. Nowy Świat w skrzydle
zachodnim. Do wewnątrz prowadziły dwa zasadnicze wejścia: do Muzeum Narodowego od
Al. 3 Maja i do Muzeum Wojska od Al. Na Skarpie. Tę dwuosiowość budynku podkreślały dwie
kopuły nakrywające kwadratowy westybul Muzeum Narodowego i rotundę nad wejściem do
Muzeum Wojska. Na zewnątrz budynek przedstawiał się jako trzypiętrowa, prosto zamknięta
bryła, rozciągnięta w widoku od Al. 3 Maja i od Książęcej, zwarta w widoku od Al. Na Skarpie
i Nowego Światu. Całość robiła jednak wrażenie bardzo spójne i ujednolicone, co Heurich uzyskał
przez oblicowanie powierzchni wszystkich ścian kamieniem oraz harmonijny ich podział, z prze-
wagą elementów horyzontalnych. Wszystkie elewacje ujęte zostały w następujący układ form :
— parter obiegał pas prosto obramowanych okien, zgrupowanych po 3, przy czym środkowe
zamknięte jest półkoliście; w sumie każdy zespół okien przypomina motyw serliany (il. 32),
— I piętro akcentował ciąg prostokątnych otworów okiennych, było ich jednak mniej, gdyż
nie było pomiędzy nimi okna zamkniętego półkoliście,
43