Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (29.1985)

9. Przerys dekoracji ściany wschodniej celi 4 komu nr 14 (Qusur el-Izeila)

Ostatni sondaż na terenie monasteru nr 14 został dokonany w południowo-wschodnim
narożniku dziedzińca (na północ od pomieszczenia nr 20). W sezonie wykopaliskowym 1981
w trakcie badań powierzchniowych odsłonięto w tym narożniku wąskie pomieszczenie na planie
wydłużonego prostokąta, z przypuszczalnym wejściem od zachodu. Interpretacja wstępna
zakładała, że musiało to być pomieszczenie o dwóch kondygnacjach, odsłonięto bowiem za-
chowaną w dużych fragmentach posadzkę górnego piętra, wylaną twardą, różową zaprawą.
W ścianie północnej natomiast (zachowanej do poziomu owej górnej posadzki) zaznaczały się
skośne otwory dwóch okienek-lukarn, skierowanych ku dolnej kondygnacji, poniżej posadzki.

Sondaż z 1982 roku, założony przy ścianie północnej pomieszczenia nr 20 wykazał, że istotnie
pod posadzką istniała niewielka sklepiona izba z wejściem od północy. Pomieszczenia tego nie
eksplorowano, aby nie zniszczyć zachowanego częściowo sklepienia, na którym leżała posadzka
z zaprawy. Sklepienie musiało być zapadnięte w dwóch punktach (tam, gdzie wystąpiły koliste
ubytki zaprawy posadzkowej ; por. plan).

Interpretacja funkcji pomieszczenia nr 20, w świetle analogii z innych komów, prowadzi
do wniosku, że pomieszczenie górne było latryną (które z reguły znajdowały się w tej części

440