DOI Artikel:
Kozłowski, Rudolf: Aneks
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21218#0041
\
Ryc. 24. Leonardo da Vinci, Fragment szkicu rysunkowego głów rycerzy w szy-
szakach, po lewej stronie sygnatura, Windsor, Biblioteka Królewska (wg Leo-
nardo da Yinci, Liittke, wyd. II).
wynikają z faktu, że w obu przypadkach użyto różnych narzędzi, bo pióra
i pędzla, a także z szybkości i nerwowości wykonania podpisu na cytowa-
nym rysunku. Zasada graficzna jest jednak w obu przykładach identyczna.
Studiując w publikacji Liittkego bogaty zbiór przykładów pisma Leonarda
stwierdziłem znaczne analogie z sygnaturą obrazu krakowskiego, zarówno
w ogólnym charakterze jego pisma, które składa się z dominanty pionowych
lasek, przekreślonych często kreskami poziomymi, — jak również w po-
szczególnych proporcjach linii pionowych w stosunku do poziomych, oraz
w odchyleniach odnoszących się do linii poziomych. We wszystkich odmia-
nach pisma leonardowskiego jak i w sygnaturze na obrazie ze Zbiorów Czar-
toryskich występuje przy tym ten sam charakterystyczny rytm znaków gra-
ficznych. Podobieństwo sygnatury do pisma leonardowskiego zaznacza się
najsilniej w tych przykładach, gdzie odpowiednie zacięcie lub zaokrąglenie
pióra spowodowane zużyciem, nadaje kresce charakter podobniejszy do po-
ciągnięć od pędzelka (ryc. 21 i 23).
Odkryta przeze mnie sygnatura nie była znana. Właściciele, od których
Czartoryscy nabyli obraz, chyba o niej nie wiedzieli, bo gdyby było inaczej,
nie omieszkaliby wykorzystać tego dla celów komercyjnych. Według uzy-
skanych informacji, brak jakichkolwiek danych o sygnaturze w aktach „Zbio-
3*
35
Ryc. 24. Leonardo da Vinci, Fragment szkicu rysunkowego głów rycerzy w szy-
szakach, po lewej stronie sygnatura, Windsor, Biblioteka Królewska (wg Leo-
nardo da Yinci, Liittke, wyd. II).
wynikają z faktu, że w obu przypadkach użyto różnych narzędzi, bo pióra
i pędzla, a także z szybkości i nerwowości wykonania podpisu na cytowa-
nym rysunku. Zasada graficzna jest jednak w obu przykładach identyczna.
Studiując w publikacji Liittkego bogaty zbiór przykładów pisma Leonarda
stwierdziłem znaczne analogie z sygnaturą obrazu krakowskiego, zarówno
w ogólnym charakterze jego pisma, które składa się z dominanty pionowych
lasek, przekreślonych często kreskami poziomymi, — jak również w po-
szczególnych proporcjach linii pionowych w stosunku do poziomych, oraz
w odchyleniach odnoszących się do linii poziomych. We wszystkich odmia-
nach pisma leonardowskiego jak i w sygnaturze na obrazie ze Zbiorów Czar-
toryskich występuje przy tym ten sam charakterystyczny rytm znaków gra-
ficznych. Podobieństwo sygnatury do pisma leonardowskiego zaznacza się
najsilniej w tych przykładach, gdzie odpowiednie zacięcie lub zaokrąglenie
pióra spowodowane zużyciem, nadaje kresce charakter podobniejszy do po-
ciągnięć od pędzelka (ryc. 21 i 23).
Odkryta przeze mnie sygnatura nie była znana. Właściciele, od których
Czartoryscy nabyli obraz, chyba o niej nie wiedzieli, bo gdyby było inaczej,
nie omieszkaliby wykorzystać tego dla celów komercyjnych. Według uzy-
skanych informacji, brak jakichkolwiek danych o sygnaturze w aktach „Zbio-
3*
35