Ryc. 46. Tryptyk z Domu Matejki, fragment sceny ś. Rodziny.
ważają w nim bowiem cechy miejscowe, rodzime, powstałe w obrębie szkoły
krakowskiej, w ramach indywidualnego warsztatu zyskujące jeszcze bardzo
swoistą wymowę, dzięki czemu dzieła tego warsztatu rozpoznaje się bez
większych trudności.
Rodzimość tego warsztatu ujawnia się dzięki nawiązaniu do tradycji lokal-
nej, do znanych już w drugiej połowie w. XV scen nibyto z życia świętych,
a w gruncie rzeczy z życia mieszczańskiej rodziny, z życia ulicy, placu miej-
skiego, rzemieślniczej pracowni, odtwarzanych na tle wnętrz mieszkalnych
lub miejscowego pejzażu. Typy postaciowe tego malarstwa są niewątpliwie
oparte na wynikach obserwacji miejscowego środowiska społecznego. Także
motywy ikonograficzne posiadają często rodowód lokalny, jak świadczą o tym
przedstawienia ś. Stanisława Szczepanowskiego z Piotrowinem i ś. Wojciecha.
Z elementami treści idą w parze czynniki formalne o pewnej uchwytnej swo-
66
ważają w nim bowiem cechy miejscowe, rodzime, powstałe w obrębie szkoły
krakowskiej, w ramach indywidualnego warsztatu zyskujące jeszcze bardzo
swoistą wymowę, dzięki czemu dzieła tego warsztatu rozpoznaje się bez
większych trudności.
Rodzimość tego warsztatu ujawnia się dzięki nawiązaniu do tradycji lokal-
nej, do znanych już w drugiej połowie w. XV scen nibyto z życia świętych,
a w gruncie rzeczy z życia mieszczańskiej rodziny, z życia ulicy, placu miej-
skiego, rzemieślniczej pracowni, odtwarzanych na tle wnętrz mieszkalnych
lub miejscowego pejzażu. Typy postaciowe tego malarstwa są niewątpliwie
oparte na wynikach obserwacji miejscowego środowiska społecznego. Także
motywy ikonograficzne posiadają często rodowód lokalny, jak świadczą o tym
przedstawienia ś. Stanisława Szczepanowskiego z Piotrowinem i ś. Wojciecha.
Z elementami treści idą w parze czynniki formalne o pewnej uchwytnej swo-
66