DOI Heft:
Sprawozdania
DOI Artikel:Kopff, Andrzej: Sprawozdanie z działalności Muzeum Narodowego w roku 1952
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21218#0182
zabytków, prace usługowe warsztatów oraz samokształcenie pracowników.
Rozdział IV omawia cztery muzea podległe w Nowym Sączu, Rabce,
Tarnowie i Żywcu.
DZIAŁALNOŚĆ WYSTAWOWA
WYSTAWY STAŁE
Wystawa malarstwa i rzeźby polskiej w Sukiennicach została zreorganizo-
wana gruntownie w roku 1951. W swym obecnym układzie stanowi ona dal-
szy ciąg ekspozycji malarstwa i rzeźby cechowej, mieszczącej się w domu
Szołayskich. W okresie sprawozdawczym były przeprowadzane parokrotnie
zmiany ekspozycji, spowodowane wypożyczeniem wielu obrazów na wystawy
pozakrakowskie. We wrześniu, po powrocie wypożyczonych obrazów, przy-
wrócono wystawę do stanu z r. 1951, z tym, że wypożyczone przez Muzeum
Narodowe w Warszawie ,,Autoportret“ Anny Bilińskiej i dużą kompozycję
J. P. Norblina „Śniadanie w parku”, zastąpiono nadesłanymi przez to
Muzeum portretem Aleksandra Osińskiego, malowanym przez A. Brodow-
skiego i obrazem Norblina „Kąpiel w parku”. Ten drugi obraz zajął główne
miejsce w sali malarstwa dworskiego w. XVIII, pierwszy zaś zawieszono
w sali zwanej Langierówką wśród portretów z okresu realizmu mieszczań-
skiego pierwszej połowy w. XIX. Ponadto umieszczono w Langierówce zwró-
cony przez Muzeum w Bydgoszczy obraz Maksymiliana Piotrowskiego
„Śmierć Wandy” oraz dwa portrety pędzla R. Hadziewicza. Wspomniany
obraz Piotrowskiego uzupełnił kolekcję obrazów z okresu romantyzmu
(ryc. 112), tworząc jednocześnie kompozycyjną przeciwwagę w stosunku do
obrazu W. K. Stattlera ,,Machabeusze“, wiszącego na przeciwległej ścianie
tej samej sali. Wreszcie w miesiącu grudniu uzupełniono wystawę sześcioma
obrazami A. Gierymskiego wydobytymi z magazynów.
Oprócz wystawy stałej, czynne były w bocznych salach galerii wystawy
czasowe, a mianowicie wystawa rysunków, akwarel i grafiki Aleksandra Or-
łowskiego (zamknięta w końcu października), wystawa rysunków, akwarel
i szkiców „Z warsztatu malarza-realisty — Krajobraz”, oraz otwarta w miej-
sce wystawy A. Orłowskiego wystawa „Muzea stolicy Związku Radziec-
go“. Dwie pierwsze opisane zostały szczegółowo w sprawozdaniach za rok
1951, trzecią omawia się poniżej na stronach 203—205.
Frekwencja w galerii wyniosła w okresie sprawozdawczym 223.463 osoby,
z czego na zorganizowane grupy przypada 78.661.
Wystawa stała Oddziału Zbiory Czartoryskich. Z początkiem r. 1952
przystąpiono do dosyć zasadniczej reorganizacji zbiorów tego oddziału. Ko-
nieczność reorganizacji wynikała z dawna uświadomionych sobie postulatów
dostosowania muzeum do stale wzrastającej frekwencji, podniesienia dydak-
176
Rozdział IV omawia cztery muzea podległe w Nowym Sączu, Rabce,
Tarnowie i Żywcu.
DZIAŁALNOŚĆ WYSTAWOWA
WYSTAWY STAŁE
Wystawa malarstwa i rzeźby polskiej w Sukiennicach została zreorganizo-
wana gruntownie w roku 1951. W swym obecnym układzie stanowi ona dal-
szy ciąg ekspozycji malarstwa i rzeźby cechowej, mieszczącej się w domu
Szołayskich. W okresie sprawozdawczym były przeprowadzane parokrotnie
zmiany ekspozycji, spowodowane wypożyczeniem wielu obrazów na wystawy
pozakrakowskie. We wrześniu, po powrocie wypożyczonych obrazów, przy-
wrócono wystawę do stanu z r. 1951, z tym, że wypożyczone przez Muzeum
Narodowe w Warszawie ,,Autoportret“ Anny Bilińskiej i dużą kompozycję
J. P. Norblina „Śniadanie w parku”, zastąpiono nadesłanymi przez to
Muzeum portretem Aleksandra Osińskiego, malowanym przez A. Brodow-
skiego i obrazem Norblina „Kąpiel w parku”. Ten drugi obraz zajął główne
miejsce w sali malarstwa dworskiego w. XVIII, pierwszy zaś zawieszono
w sali zwanej Langierówką wśród portretów z okresu realizmu mieszczań-
skiego pierwszej połowy w. XIX. Ponadto umieszczono w Langierówce zwró-
cony przez Muzeum w Bydgoszczy obraz Maksymiliana Piotrowskiego
„Śmierć Wandy” oraz dwa portrety pędzla R. Hadziewicza. Wspomniany
obraz Piotrowskiego uzupełnił kolekcję obrazów z okresu romantyzmu
(ryc. 112), tworząc jednocześnie kompozycyjną przeciwwagę w stosunku do
obrazu W. K. Stattlera ,,Machabeusze“, wiszącego na przeciwległej ścianie
tej samej sali. Wreszcie w miesiącu grudniu uzupełniono wystawę sześcioma
obrazami A. Gierymskiego wydobytymi z magazynów.
Oprócz wystawy stałej, czynne były w bocznych salach galerii wystawy
czasowe, a mianowicie wystawa rysunków, akwarel i grafiki Aleksandra Or-
łowskiego (zamknięta w końcu października), wystawa rysunków, akwarel
i szkiców „Z warsztatu malarza-realisty — Krajobraz”, oraz otwarta w miej-
sce wystawy A. Orłowskiego wystawa „Muzea stolicy Związku Radziec-
go“. Dwie pierwsze opisane zostały szczegółowo w sprawozdaniach za rok
1951, trzecią omawia się poniżej na stronach 203—205.
Frekwencja w galerii wyniosła w okresie sprawozdawczym 223.463 osoby,
z czego na zorganizowane grupy przypada 78.661.
Wystawa stała Oddziału Zbiory Czartoryskich. Z początkiem r. 1952
przystąpiono do dosyć zasadniczej reorganizacji zbiorów tego oddziału. Ko-
nieczność reorganizacji wynikała z dawna uświadomionych sobie postulatów
dostosowania muzeum do stale wzrastającej frekwencji, podniesienia dydak-
176