DOI Heft:
Sprawozdania
DOI Artikel:Kopff, Andrzej: Sprawozdanie z działalności Muzeum Narodowego w roku 1952
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21218#0229
Muzeum im. Władysława Orkana w Rabce
Stała wystawa zbiorów mieści się w dolnej kondygnacji wieży drewnia-
nego zabytkowego kościółka. W roku sprawozdawczym przeprowadzono
pewne zmiany w ekspozycji, polegające na zgrupowaniu obiektów w zespoły
0 układzie rzeczowym oraz wycofaniu z wystawy szeregu eksponatów, nie na-
dających się do wystawienia ze względu na małą wartość artystyczną lub zły
stan konserwacji. Na skutek tych zmian znikło wrażenie przeładowania i cha-
osu, a pozostałe na wystawie obiekty uzyskały lepsze warunki ekspozycyjne.
Dla podniesienia wartości dydaktycznej wystawy uzupełniono pewne zespoły
przedmiotów, jak np. ceramiki ludowej, fotografiami, przedstawiającymi po-
szczególne fazy jej produkcji. Frekwencja w r. 1952 wyniosła 12.446 osób,
przy czym grupy zwiedzających oprowadzane były przez pracowników Mu-
zeum. Z prac o charakterze wewnętrznym wymienić należy szkontrum i re-
inwentaryzację zbiorów, przeprowadzone przez dwie siły naukowe delego-
wane z Muzeum Narodowego w Krakowie. Szkontrum ustaliło straty w in-
wentarzu zbiorów poniesione w czasie wojny przez Muzeum (69 obiektów),
zaś reinwentaryzacja, konieczna z uwagi na błędy dawnego inwentarza, po-
zwoliła ująć cały zbiór w jednolity wykaz inwentaryzacyjny, odpowiadający
wymogom muzealnym i zgodny z instrukcjami Centralnego Zarządu Mu-
zeów. W czasie prac reinwentaryzacyjnych wykonano szereg drobnych za-
biegów konserwatorskich, mających na celu głównie zabezpieczenie malo-
wideł na szkle. Stan posiadania Muzeum wyraża się cyfrą 980 okazów sztuki
1 rzemiosła, 19 okazów przyrodniczych, oraz 90 fotografii.
Muzeum w Tarnowie
W roku 1952 przprowadzono szereg zmian w obrębie wystawy stałej.
Zakres reorganizacji ograniczony był charakterem zbiorów, reprezentujących
głównie kulturę magnacką względnie szlachecką oraz brakiem eksponatów
kultury ludowej, które możnaby było przeciwstawić pierwszym, celem skon-
trastowania doli chłopa z dobrobytem klas panujących oraz wykazania pier-
wiastków narodowych kultury ludowej w przeciwieństwie do kosmopolitycz-
nego charakteru kultury magnackiej.
W tym stanie rzeczy poprawa wystawy musiała się wyrazić przede wszyst-
kim w bardziej systematycznym układzie zabytków oraz uzupełnieniu pokazu
obiektami przeniesionymi z magazynów lub użyczonymi przez Muzeum Na-
rodowe w Krakowie. Zasadnicze zmiany przeprowadzono tylko w otwartych
po reorganizacji salach ceramiki i szkła (ryc. 133). W nowych gablotach
wystawiono m. in. włoskie wyroby fajansowe z w. XVI, holenderskie, an-
gielskie (kolekcja wyrobów Wedgwood’a z końca w. XVIII obejmująca wazy
i plakiety z masy tzw. „jasper‘c oraz szereg naczyń stołowych z masy w ko-
lorze czarnym) oraz polskie z manufaktury w Horodnicy i Wolffa.
223
Stała wystawa zbiorów mieści się w dolnej kondygnacji wieży drewnia-
nego zabytkowego kościółka. W roku sprawozdawczym przeprowadzono
pewne zmiany w ekspozycji, polegające na zgrupowaniu obiektów w zespoły
0 układzie rzeczowym oraz wycofaniu z wystawy szeregu eksponatów, nie na-
dających się do wystawienia ze względu na małą wartość artystyczną lub zły
stan konserwacji. Na skutek tych zmian znikło wrażenie przeładowania i cha-
osu, a pozostałe na wystawie obiekty uzyskały lepsze warunki ekspozycyjne.
Dla podniesienia wartości dydaktycznej wystawy uzupełniono pewne zespoły
przedmiotów, jak np. ceramiki ludowej, fotografiami, przedstawiającymi po-
szczególne fazy jej produkcji. Frekwencja w r. 1952 wyniosła 12.446 osób,
przy czym grupy zwiedzających oprowadzane były przez pracowników Mu-
zeum. Z prac o charakterze wewnętrznym wymienić należy szkontrum i re-
inwentaryzację zbiorów, przeprowadzone przez dwie siły naukowe delego-
wane z Muzeum Narodowego w Krakowie. Szkontrum ustaliło straty w in-
wentarzu zbiorów poniesione w czasie wojny przez Muzeum (69 obiektów),
zaś reinwentaryzacja, konieczna z uwagi na błędy dawnego inwentarza, po-
zwoliła ująć cały zbiór w jednolity wykaz inwentaryzacyjny, odpowiadający
wymogom muzealnym i zgodny z instrukcjami Centralnego Zarządu Mu-
zeów. W czasie prac reinwentaryzacyjnych wykonano szereg drobnych za-
biegów konserwatorskich, mających na celu głównie zabezpieczenie malo-
wideł na szkle. Stan posiadania Muzeum wyraża się cyfrą 980 okazów sztuki
1 rzemiosła, 19 okazów przyrodniczych, oraz 90 fotografii.
Muzeum w Tarnowie
W roku 1952 przprowadzono szereg zmian w obrębie wystawy stałej.
Zakres reorganizacji ograniczony był charakterem zbiorów, reprezentujących
głównie kulturę magnacką względnie szlachecką oraz brakiem eksponatów
kultury ludowej, które możnaby było przeciwstawić pierwszym, celem skon-
trastowania doli chłopa z dobrobytem klas panujących oraz wykazania pier-
wiastków narodowych kultury ludowej w przeciwieństwie do kosmopolitycz-
nego charakteru kultury magnackiej.
W tym stanie rzeczy poprawa wystawy musiała się wyrazić przede wszyst-
kim w bardziej systematycznym układzie zabytków oraz uzupełnieniu pokazu
obiektami przeniesionymi z magazynów lub użyczonymi przez Muzeum Na-
rodowe w Krakowie. Zasadnicze zmiany przeprowadzono tylko w otwartych
po reorganizacji salach ceramiki i szkła (ryc. 133). W nowych gablotach
wystawiono m. in. włoskie wyroby fajansowe z w. XVI, holenderskie, an-
gielskie (kolekcja wyrobów Wedgwood’a z końca w. XVIII obejmująca wazy
i plakiety z masy tzw. „jasper‘c oraz szereg naczyń stołowych z masy w ko-
lorze czarnym) oraz polskie z manufaktury w Horodnicy i Wolffa.
223