od poprzedniej, pulchną i uśmiechniętą, ujętą w popiersiu na wprost
(4). Strój jej składa się z białego czepca suto ozdobionego żół-
tymi wstęgami i czarnej sukni z białym haftowanym kołnierzem, na
którą ma zarzucony czerwony tyftykowy szal a.
Z kolei przechodzimy do miniatur malowanych przez artystów fran-
cuskich.
Portrecistą Aleksandry Wołowskiej był Mikołaj Jacąues 9 10, malarz
4. Stanisław Marszałkiewicz, Kobieta z rodziny Wołowskich II.
głów koronowanych, a także pięknych kobiet Francji z pierwszej po-
łowy w. XIX.
9 Miniatura malowana akwarelą i gwaszem na owalnej płytce kościanej o wy-
miarach 95 X 75 mm, sygnowana ,,Marszałkiewicz”; nr inw. 154 596.
10 Mikołaj Jacąues urodził się w Jarville koło Nancy 25 III 1780, zmarł w Paryżu
21 III 1844. Był uczniem J. B. Isabeya i L. Davida. Wystawiał w latach 1804—1840,
a miniatury jego wykazują silny wpływ Isabeya na jego twórczość. Portretował
licznych przedstawicieli rodzin arystokratycznych, rodzinę cesarską, był także ma-
larzem nadwornym ks. Orleańskiego Por. Thieme und Becker, o. c., XVIII,
Leipzig 1925, s. 309.
123
(4). Strój jej składa się z białego czepca suto ozdobionego żół-
tymi wstęgami i czarnej sukni z białym haftowanym kołnierzem, na
którą ma zarzucony czerwony tyftykowy szal a.
Z kolei przechodzimy do miniatur malowanych przez artystów fran-
cuskich.
Portrecistą Aleksandry Wołowskiej był Mikołaj Jacąues 9 10, malarz
4. Stanisław Marszałkiewicz, Kobieta z rodziny Wołowskich II.
głów koronowanych, a także pięknych kobiet Francji z pierwszej po-
łowy w. XIX.
9 Miniatura malowana akwarelą i gwaszem na owalnej płytce kościanej o wy-
miarach 95 X 75 mm, sygnowana ,,Marszałkiewicz”; nr inw. 154 596.
10 Mikołaj Jacąues urodził się w Jarville koło Nancy 25 III 1780, zmarł w Paryżu
21 III 1844. Był uczniem J. B. Isabeya i L. Davida. Wystawiał w latach 1804—1840,
a miniatury jego wykazują silny wpływ Isabeya na jego twórczość. Portretował
licznych przedstawicieli rodzin arystokratycznych, rodzinę cesarską, był także ma-
larzem nadwornym ks. Orleańskiego Por. Thieme und Becker, o. c., XVIII,
Leipzig 1925, s. 309.
123