DOI Heft:
Sprawozdania za lata 1957 i 1958
DOI Artikel:Kopff, Andrzej: Sprawozdanie z działalności Muzeum Narodowego w Krakowie za lata 1957 i 1958
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.24591#0172
Andrzej Kopff
SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI MUZEUM NARODOWEGO
W KRAKOWIE
ZA LATA 1957 i 1958
I. UW AGI WSTĘPNE
Okres objęty niniejszym sprawozdaniem stanowi niezwykle doniosły etap w hi-
storii Muzeum Narodowego w Krakowie. Złożył się na ten stan rzeczy szereg
przyczyn, a przede wszystkim przełamanie impasu, zarówno personalnego, jak
i lokalowego. Pierwszy spowodowany został w r. 1956 ustąpieniem ze stanowiska
dyrektora Muzeum prof. dra Tadeusza Dobrowolskiego, który nim kierował od
r. 1950, drugi zaś był następstwem wieloletnich zaniedbań okresu wojennego i bra-
kiem odpowiednich subwencji w pierwszych latach po zakończeniu wojny na kon-
serwację lub kapitalny remont licznych gmachów mieszczących zbiory muzealne.
Kryzys pierwszy minął z chwilą objęcia w dniu 1 X 1957 stanowiska dyrek-
tora przez prof. dra Adama Bochnaka, wybitnego historyka sztuki i doświadczonego
muzeologa. Prof. Bochnak zdecydował się objąć wakujące stanowisko dyrektora
Muzeum pomimo licznych zajęć pozamuzealnych, łączących się z funkcją profe-
sora Uniwersytetu Jagiellońskiego i prorektora tejże uczelni, dzięki czemu insty-
tucja nasza otrzymała ponownie wytrawnego kierownika, cieszącego się wielkim
autorytetem, tak potrzebnym instytucji kulturalno-naukowej, jaką jest Muzeum
Narodowe w Krakowie.
Jednocześnie głęboki kryzys lokalowy, paraliżujący działalność Muzeum na
najbardziej dostrzegalnym odcinku wystawowym, zaczął dobiegać końca. Wielo-
letni trud i wysiłek podjęty dla uzdrowienia sytuacji lokalowej począł przynosić
widoczne rezultaty. Co prawda już uprzednio, w r. 1953, oddano do użytku grun-
townie przebudowany i znacznie powiększony pod względem przestrzeni ekspozy-
cyjnych Dom Jana Matejki, jednakże nadal pozostawały nieczynne zbiory muze-
alne w Sukiennicach, w Oddziale Zbiory Czartoryskich oraz w tzw. Nowym Gma-
chu przy Al. 3 Maja 1. Z końcem natomiast roku 1957 zakończono w zasadzie roboty
inwestycyjne w Nowym Gmachu, w związku z czym Muzeum objęło w użytko-
wanie ten największy z dotychczas posiadanych oddziałów, umożliwiający rozwi-
nięcie znacznie większej działalności wystawowej, a nadto zorganizowanie szeregu
pracowni naukowych i konserwatorskich, warsztatów usługowych, magazynów, czy-
telni połączonej z biblioteką itp. Prowadzone równolegle roboty remontowe w Od-
dziale Czartoryskich oraz — wykonywana na zlecenie i pt>d kierunkiem Prezydium
Rady Narodowej m. Krakowa — przebudowa Sukiennic posunięte zostały tak dalece,
iż przewidziano objęcie również i tych gmachów z początkiem r. 1959. Pozwoli to
nie tylko restytuować istniejące tam dawniej wystawy, lecz również znacznie je
powiększyć, gdyż remont przyczynił się do powiększenia przestrzeni ekspozycyj-
167
SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI MUZEUM NARODOWEGO
W KRAKOWIE
ZA LATA 1957 i 1958
I. UW AGI WSTĘPNE
Okres objęty niniejszym sprawozdaniem stanowi niezwykle doniosły etap w hi-
storii Muzeum Narodowego w Krakowie. Złożył się na ten stan rzeczy szereg
przyczyn, a przede wszystkim przełamanie impasu, zarówno personalnego, jak
i lokalowego. Pierwszy spowodowany został w r. 1956 ustąpieniem ze stanowiska
dyrektora Muzeum prof. dra Tadeusza Dobrowolskiego, który nim kierował od
r. 1950, drugi zaś był następstwem wieloletnich zaniedbań okresu wojennego i bra-
kiem odpowiednich subwencji w pierwszych latach po zakończeniu wojny na kon-
serwację lub kapitalny remont licznych gmachów mieszczących zbiory muzealne.
Kryzys pierwszy minął z chwilą objęcia w dniu 1 X 1957 stanowiska dyrek-
tora przez prof. dra Adama Bochnaka, wybitnego historyka sztuki i doświadczonego
muzeologa. Prof. Bochnak zdecydował się objąć wakujące stanowisko dyrektora
Muzeum pomimo licznych zajęć pozamuzealnych, łączących się z funkcją profe-
sora Uniwersytetu Jagiellońskiego i prorektora tejże uczelni, dzięki czemu insty-
tucja nasza otrzymała ponownie wytrawnego kierownika, cieszącego się wielkim
autorytetem, tak potrzebnym instytucji kulturalno-naukowej, jaką jest Muzeum
Narodowe w Krakowie.
Jednocześnie głęboki kryzys lokalowy, paraliżujący działalność Muzeum na
najbardziej dostrzegalnym odcinku wystawowym, zaczął dobiegać końca. Wielo-
letni trud i wysiłek podjęty dla uzdrowienia sytuacji lokalowej począł przynosić
widoczne rezultaty. Co prawda już uprzednio, w r. 1953, oddano do użytku grun-
townie przebudowany i znacznie powiększony pod względem przestrzeni ekspozy-
cyjnych Dom Jana Matejki, jednakże nadal pozostawały nieczynne zbiory muze-
alne w Sukiennicach, w Oddziale Zbiory Czartoryskich oraz w tzw. Nowym Gma-
chu przy Al. 3 Maja 1. Z końcem natomiast roku 1957 zakończono w zasadzie roboty
inwestycyjne w Nowym Gmachu, w związku z czym Muzeum objęło w użytko-
wanie ten największy z dotychczas posiadanych oddziałów, umożliwiający rozwi-
nięcie znacznie większej działalności wystawowej, a nadto zorganizowanie szeregu
pracowni naukowych i konserwatorskich, warsztatów usługowych, magazynów, czy-
telni połączonej z biblioteką itp. Prowadzone równolegle roboty remontowe w Od-
dziale Czartoryskich oraz — wykonywana na zlecenie i pt>d kierunkiem Prezydium
Rady Narodowej m. Krakowa — przebudowa Sukiennic posunięte zostały tak dalece,
iż przewidziano objęcie również i tych gmachów z początkiem r. 1959. Pozwoli to
nie tylko restytuować istniejące tam dawniej wystawy, lecz również znacznie je
powiększyć, gdyż remont przyczynił się do powiększenia przestrzeni ekspozycyj-
167