1. Król Belgii Baldwin zwiedza sale Krakowa po otwarciu wystawy Złotego wieku
wielkich miast w Gandawie
społeczeństwa belgijskiego, ale i tysięcy turystów z całego świata. Z tych to powo-
dów nie zawahały się instytucje krakowskie, jak również warszawskie i toruńskie,
powierzyć Muzeum Narodowemu najcenniejsze zabytki kultury i sztuki, wierząc, że
przyczynią się dobrze do pogłębienia powszechnej wiedzy o wielowiekowych tra-
dycjach naszego kraju.
Realizację wystawy przeprowadził komitet wykonawczy w osobach jej komisarza
prof. dra Adama Bochnaka, scenarzystki mgra Marii Goetel-Kopffowej oraz inspek-
tora organizacyjnego dra Andrzeja Kopffa.
Założenia programowe. Pokaz złotego wieku Krakowa objął szczytowy okres roz-
woju miasta, określony latami od 1450 do 1550, i zmierzał do zilustrowania całokształ-
tu kulturalnych zjawisk ówczesnego Krakowa. Układ eksponatów został związany
z trzema głównymi problemami, a mianowicie: 1) kultury mieszczan krakowskich,
2) kultury królewskiego dworu, 3) kultury naukowej, skupionej wokół Uniwersytetu
Jagiellońskiego.
Podział ekspozycji na trzy zespoły miał podwójne umotywowanie, gdyż z jednej
strony obrazował trzy główne ośrodki, które ukształtowały oblicze Krakowa na prze-
łomie w. XV i XVI, z drugiej zaś ułatwiał samą realizację pokazu, w którym za-
miast monotonnej zasady chronologicznego porządku wprowadzono układ pfoble-
179
wielkich miast w Gandawie
społeczeństwa belgijskiego, ale i tysięcy turystów z całego świata. Z tych to powo-
dów nie zawahały się instytucje krakowskie, jak również warszawskie i toruńskie,
powierzyć Muzeum Narodowemu najcenniejsze zabytki kultury i sztuki, wierząc, że
przyczynią się dobrze do pogłębienia powszechnej wiedzy o wielowiekowych tra-
dycjach naszego kraju.
Realizację wystawy przeprowadził komitet wykonawczy w osobach jej komisarza
prof. dra Adama Bochnaka, scenarzystki mgra Marii Goetel-Kopffowej oraz inspek-
tora organizacyjnego dra Andrzeja Kopffa.
Założenia programowe. Pokaz złotego wieku Krakowa objął szczytowy okres roz-
woju miasta, określony latami od 1450 do 1550, i zmierzał do zilustrowania całokształ-
tu kulturalnych zjawisk ówczesnego Krakowa. Układ eksponatów został związany
z trzema głównymi problemami, a mianowicie: 1) kultury mieszczan krakowskich,
2) kultury królewskiego dworu, 3) kultury naukowej, skupionej wokół Uniwersytetu
Jagiellońskiego.
Podział ekspozycji na trzy zespoły miał podwójne umotywowanie, gdyż z jednej
strony obrazował trzy główne ośrodki, które ukształtowały oblicze Krakowa na prze-
łomie w. XV i XVI, z drugiej zaś ułatwiał samą realizację pokazu, w którym za-
miast monotonnej zasady chronologicznego porządku wprowadzono układ pfoble-
179