DOI Heft:
Sprawozdania za lata 1957 i 1958
DOI Artikel:Kopff, Andrzej: Sprawozdanie z działalności Muzeum Narodowego w Krakowie za lata 1957 i 1958
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.24591#0200
12. Wystawa Jana Stanisławskiego
Równoległe z wystawą nabytków, pomieszczoną w salach wystawowych przy
ul. Smoleńsk, otwarta była nadal od 21 września 1956 do 30 marca 1957 w sali par-
terowej pawilonu przylegającego do pałacyku E. Hutten-Czapskiego wystawa pn.
Pokaz darów otrzymanych w ciągu 10-lecia 1946—1956 przez Muzeum Narodowei*
z zakresu numizmatyki, rękopisów i autografów.
Wystawa pn. Jan Stanisławski i jego szkoła, zorganizowana w 50. rocznicę
śmierci artysty przez Muzeum Narodowe w~ Krakowie i Towarzystwo Przyjaciół
Sztuk Pięknych, pozostawała otwarta w pałacu wymienionego Towarzystwa w mie-
siącach marcu i kwietniu 1957. Scenariusz wystawy opracowała mgr Irena Bobrow-
ska. Bogaty zestaw eksponatów w układzie chronologicznym pozwolił przedstawić
niemal całokształt twórczości Jana Stanisławskiego. W części pierwszej wystawy
uwzględniono zarówno rysunki z czasów szkolnych, pierwsze pejzaże z lat osiem-
dziesiątych oraz nieliczne studia rodzajowe, jak i dojrzałą fazę jego malarstwa,
kulminującego w krajobrazach stepów ukraińskich, wsi podkrakowskich, wnętrz
parków i sadów oraz w tematach architektonicznych z najczęstszymi przedstawieniami
włoskich katedr i ukraińskich cerkwi. Zebrany na wystawie materiał zobrazował roz-
wój artysty, który wychodząc z realistycznego i drobiazgowego malarstwa lat mło-
dzieńczych, osiągnął własne środki wyrażeniowe, oparte o indywidualne przeżycie
natury. Głęboki, pełen liryzmu nastrój jego pejzaży i szczególne wartości malar-
skie, polegające na zestawieniu szerokich plam barwnych, liczących się jednak
zawsze z rzeczową prawdą przedstawionego motywu, stanowiły te cechy twórczości
Stanisławskiego, które najsilniej oddziałały na jego uczniów. Pewien zwrot ku
dekoracyjności, spowodowany modą secesji, dał się zaobserwować głównie w pra-
cach graficznych artysty i odosobnionym płótnie olejnym, przedstawiającym Topole
nad wodą. W części drugiej wystawy zgrupowano prace 31 malarzy, którzy wycho-
dząc ze szkoły Stanisławskiego stosowali często odmienne środki wyrazu. Na wysta-
196
Równoległe z wystawą nabytków, pomieszczoną w salach wystawowych przy
ul. Smoleńsk, otwarta była nadal od 21 września 1956 do 30 marca 1957 w sali par-
terowej pawilonu przylegającego do pałacyku E. Hutten-Czapskiego wystawa pn.
Pokaz darów otrzymanych w ciągu 10-lecia 1946—1956 przez Muzeum Narodowei*
z zakresu numizmatyki, rękopisów i autografów.
Wystawa pn. Jan Stanisławski i jego szkoła, zorganizowana w 50. rocznicę
śmierci artysty przez Muzeum Narodowe w~ Krakowie i Towarzystwo Przyjaciół
Sztuk Pięknych, pozostawała otwarta w pałacu wymienionego Towarzystwa w mie-
siącach marcu i kwietniu 1957. Scenariusz wystawy opracowała mgr Irena Bobrow-
ska. Bogaty zestaw eksponatów w układzie chronologicznym pozwolił przedstawić
niemal całokształt twórczości Jana Stanisławskiego. W części pierwszej wystawy
uwzględniono zarówno rysunki z czasów szkolnych, pierwsze pejzaże z lat osiem-
dziesiątych oraz nieliczne studia rodzajowe, jak i dojrzałą fazę jego malarstwa,
kulminującego w krajobrazach stepów ukraińskich, wsi podkrakowskich, wnętrz
parków i sadów oraz w tematach architektonicznych z najczęstszymi przedstawieniami
włoskich katedr i ukraińskich cerkwi. Zebrany na wystawie materiał zobrazował roz-
wój artysty, który wychodząc z realistycznego i drobiazgowego malarstwa lat mło-
dzieńczych, osiągnął własne środki wyrażeniowe, oparte o indywidualne przeżycie
natury. Głęboki, pełen liryzmu nastrój jego pejzaży i szczególne wartości malar-
skie, polegające na zestawieniu szerokich plam barwnych, liczących się jednak
zawsze z rzeczową prawdą przedstawionego motywu, stanowiły te cechy twórczości
Stanisławskiego, które najsilniej oddziałały na jego uczniów. Pewien zwrot ku
dekoracyjności, spowodowany modą secesji, dał się zaobserwować głównie w pra-
cach graficznych artysty i odosobnionym płótnie olejnym, przedstawiającym Topole
nad wodą. W części drugiej wystawy zgrupowano prace 31 malarzy, którzy wycho-
dząc ze szkoły Stanisławskiego stosowali często odmienne środki wyrazu. Na wysta-
196