DOI Artikel:
Ostrowski, Jan K.: Jan Jerzy Pinsel: zamiast biografii
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.22259#0375
Jan Jerzy Pinsel — zamiast biografii
373
47 AGAD, Księgi metrykalne parafii z terenów zabużańskich, parafia Buczacz:
Liber Metrices Copulatorum ad Ecclesiam Praeposituralem et simul Parochialem
Buczaczensem conscriptus ab Anno Domini 17lOmo a D[ie] 14 Mens[is] Ianuarii, s. 109.
Zapis raczej nie może odnosić się do Michała Filewicza, który w źródłach występuje
dopiero od r. 1768.
48 M. Gębarowicz, Prolegomena do dziejów lwowskiej rzeźby rokokowej, „Artium
Quaestiones” 3, 1986, s. 39.
49 J. K. Ostrowski, Z problematyki warsztatowej i atrybucyjnej rzeźby lwowskiej
w. XVIII [w:] Sztuka Kresów Wschodnich, red. J. K. Ostrowski, Kraków 1994,
s. 85—87.
50 Ostrowski, Z problematyki..., s. 84. Indywidualność twórcza Olędzkiego,
gruntownie zagmatwana przez atrybucję Homunga, nie została sprecyzowana przez
poświęconą mu wystawę w Olesku w r. 1995 — por. E. Bo3hhu,bkhh, (PpanmucK
OAencbKuu — AbeiecbKuu CKyAbnmop dpyzói noAoeunu XVIII cm. KamaAoz eucmaeKu,
JltBiB 1995.
51 Materiały..., s. 28. Mjr Węgierski był komendantem Buczacza, a od r. 1754
dowódcą prywatnego oddziału piechoty Mikołaja Potockiego — por. S. Barącz,
Pamiątki buczackie, Lwów 1882, s. 33.
52 Z. Homung, Antoni Osiński, najwybitniejszy rzeźbiarz lwowski XVIII stulecia.
Warszawa 1937, s. 52—53, 72; idem, Majster Pinsel..., s. 128, 135.
53 Związki Filewicza z Chełmem wydobyli Z. Rewski, Materiały do historii
budowy kościoła 00. Pijarów w Chełmie. „BHS” 6, 1938, s. 278—284, oraz
S. Michalczuk, W sprawie autorstwa rzeźb figuralnych w kościele popaulińskim we
Włodawie i popijarskim w Chełmie, „BHS” 20, 1958, s. 405—407.
373
47 AGAD, Księgi metrykalne parafii z terenów zabużańskich, parafia Buczacz:
Liber Metrices Copulatorum ad Ecclesiam Praeposituralem et simul Parochialem
Buczaczensem conscriptus ab Anno Domini 17lOmo a D[ie] 14 Mens[is] Ianuarii, s. 109.
Zapis raczej nie może odnosić się do Michała Filewicza, który w źródłach występuje
dopiero od r. 1768.
48 M. Gębarowicz, Prolegomena do dziejów lwowskiej rzeźby rokokowej, „Artium
Quaestiones” 3, 1986, s. 39.
49 J. K. Ostrowski, Z problematyki warsztatowej i atrybucyjnej rzeźby lwowskiej
w. XVIII [w:] Sztuka Kresów Wschodnich, red. J. K. Ostrowski, Kraków 1994,
s. 85—87.
50 Ostrowski, Z problematyki..., s. 84. Indywidualność twórcza Olędzkiego,
gruntownie zagmatwana przez atrybucję Homunga, nie została sprecyzowana przez
poświęconą mu wystawę w Olesku w r. 1995 — por. E. Bo3hhu,bkhh, (PpanmucK
OAencbKuu — AbeiecbKuu CKyAbnmop dpyzói noAoeunu XVIII cm. KamaAoz eucmaeKu,
JltBiB 1995.
51 Materiały..., s. 28. Mjr Węgierski był komendantem Buczacza, a od r. 1754
dowódcą prywatnego oddziału piechoty Mikołaja Potockiego — por. S. Barącz,
Pamiątki buczackie, Lwów 1882, s. 33.
52 Z. Homung, Antoni Osiński, najwybitniejszy rzeźbiarz lwowski XVIII stulecia.
Warszawa 1937, s. 52—53, 72; idem, Majster Pinsel..., s. 128, 135.
53 Związki Filewicza z Chełmem wydobyli Z. Rewski, Materiały do historii
budowy kościoła 00. Pijarów w Chełmie. „BHS” 6, 1938, s. 278—284, oraz
S. Michalczuk, W sprawie autorstwa rzeźb figuralnych w kościele popaulińskim we
Włodawie i popijarskim w Chełmie, „BHS” 20, 1958, s. 405—407.