DOI Artikel:
Wardzyński, Michał: Analiza materiałowa zabytków małej architektury i rzeźby kamiennej z XVI i początku XVII wieku w Wilnie i Nieświeżu
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.22261#0216
214
Michał Wardzyński
den Blocków - Stanisława Radziwiłła w kościele Bernardynów w Wilnie (1618-1623)
i Andrzeja Wiesiołowskiego w świątyni tego samego zgromadzenia w Cytowianach
pod Kownem (lata dwudzieste w. XVII). Zagadnienie to opracowane zostanie w drugiej
części prezentowanego tekstu, poświęconej problematyce małej architektury i rzeźby
kamiennej w Wielkim Księstwie Litewskim w 1. poi. w. XVII.
Szczegółowa analiza historyczno-materiałoznawcza przyjęta jako jeden z podsta-
wowych elementów badań dzieła sztuki, pozwoliła na ścisłe określenie geologicznego
wieku i geograficznego pochodzenia użytych w zespole zabytków wileńskich i nieświe-
skich materiałów oraz na określenie ośrodków artystycznych, w których w badanym
okresie najczęściej je wykorzystywano. Nie do przecenienia jest fakt, iż tak uzyska-
ne wyniki mogą stanowić właściwy punkt wyjścia dla dalszej analizy atrybucyjnej.
Oczywiście, w tym miejscu należy uczynić konieczne zastrzeżenie, iż nie może być
ona jedyną metodą przyjmowaną w podobnych badaniach. Ostateczne rozwiązanie
powyższych kwestii będą mogły przynieść dopiero szczegółowe, wykonane przez
geologów lub konserwatorów profesjonalne analizy petrograficzne. Wymagają jed-
nak one inwazyjnego pobrania odpowiednio dużych próbek z zabytku, co w sytua-
cji tradycyjnych badań historyków sztuki oczywiście nie może być zaakceptowane.
Dlatego też odpowiednio zastosowana analiza historyczno-materiałoznawcza staje
się dla takich metod godną rozważenia alternatywą.
Michał Wardzyński
den Blocków - Stanisława Radziwiłła w kościele Bernardynów w Wilnie (1618-1623)
i Andrzeja Wiesiołowskiego w świątyni tego samego zgromadzenia w Cytowianach
pod Kownem (lata dwudzieste w. XVII). Zagadnienie to opracowane zostanie w drugiej
części prezentowanego tekstu, poświęconej problematyce małej architektury i rzeźby
kamiennej w Wielkim Księstwie Litewskim w 1. poi. w. XVII.
Szczegółowa analiza historyczno-materiałoznawcza przyjęta jako jeden z podsta-
wowych elementów badań dzieła sztuki, pozwoliła na ścisłe określenie geologicznego
wieku i geograficznego pochodzenia użytych w zespole zabytków wileńskich i nieświe-
skich materiałów oraz na określenie ośrodków artystycznych, w których w badanym
okresie najczęściej je wykorzystywano. Nie do przecenienia jest fakt, iż tak uzyska-
ne wyniki mogą stanowić właściwy punkt wyjścia dla dalszej analizy atrybucyjnej.
Oczywiście, w tym miejscu należy uczynić konieczne zastrzeżenie, iż nie może być
ona jedyną metodą przyjmowaną w podobnych badaniach. Ostateczne rozwiązanie
powyższych kwestii będą mogły przynieść dopiero szczegółowe, wykonane przez
geologów lub konserwatorów profesjonalne analizy petrograficzne. Wymagają jed-
nak one inwazyjnego pobrania odpowiednio dużych próbek z zabytku, co w sytua-
cji tradycyjnych badań historyków sztuki oczywiście nie może być zaakceptowane.
Dlatego też odpowiednio zastosowana analiza historyczno-materiałoznawcza staje
się dla takich metod godną rozważenia alternatywą.