DOI article:
Morysiński, Tadeusz W.: Późnośredniowieczne i nowożytne naczynia gliniane z Komorowa k. Warszawy
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.52443#0129
Tadeusz W. Morysiński
Późnośredniowieczne i nowożytne naczynia gliniane
z Komorowa k. Warszawy
Celem tej pracy jest przedstawienie, choć w niewielkim zakresie, produkcji
garncarskiej od końca XV do XVIII wieku, na podstawie fragmentów naczyń z
wykopalisk w Komorowie* 1.
Pierwsza informacja o Komorowie pochodzi z 1488 roku. Dowiadujemy się z
niej iż w tym czasie w Pęcicach2 plebanem był Dadzbóg, z którego gruntami graniczyło
dawno lokowane Komorowo przez rzekę Mrowę3 4 5. Komorów prawdopodobnie zawsze
był własnością szlachecką, świadczy o tym informacja z roku 1570: Patronat parafii
pęcickiej przysługiwał między innymi szlachcie z Komorowa jako potomkom
założycieli*. Od roku 1496 Mikołaj z Komorowa był sędzią ziemskim ciechanowskim
(BONIECKI 1899: 37), a od roku 1505 cześnikiem warszawskim (BONIECKI 1899: 65).
Jak można sądzić na podstawie wzmianki z 1580 roku, Komorowo było niedużą wsią:
Szlachetny Andrzej, syn zmarłego Wincentego Sokołowskiego z Komorowa ma łanów
1/4. Szlachetny Ałeks Komorowski ma łanów 5/8. Szlachetny Grzegorz, syn zmarłego
Stanisława Komorowskiego w Komorowie ma łanów 5/8. Szlachetna Maria, córka
zmarłego Piotra Komorowskiego a żona szlachetnego Walentego Stancłewskiego, ma
łanów 1/2, zagrodników z rolą 2, młyn o jednym kole. Szlachetna Dorota wdowa po
Janie Komorowskim w Komorowie i Chlebowie ma 5/8 lana (PawiŃSKI 1884: 268).
Od roku 1603 z części wsi Komorów plebania Pęcice z wikarym i nauczycielem miała
dziesięciny3. Dalsze informacje ograniczają się do wzmianek tyczących się kolejnych
właścicieli Komorowa, a zwłaszcza związanych z nimi podziałami majątkowymi. W
1585 roku „Grzegorz, syn Stanisława, procesowany o wadium tysiąca florenów, żonaty
z Maryną Pęcicką, miał syna Stanisława. Ten zeznał w 1608 roku obłig na
Jeziorkowskiego, a w 1636 roku zapis dożywocia z żoną, Agnieszką z Jeziorkowskich.
Zapewne to siostra jego Anna, a od 1621 roku żona Jana Jeziorkowskiego, której
synowie sprzedali w 1657 - 1660 roku część Komorowa Kaliszowi i innym (PAWIŃSKI
1884: 37-38). Wiemy również, że w roku 1690 Szymon Kalisz odstąpił bratu Marcinowi
Artykuł został napisany pod kierunkiem prof. dr. hab. J. Kruppe. Autor jest studentem IA UW.
1 Komorów położony jest w województwie mazowieckim, w gminie Michałowice, na Równinie Łowicko-Błońskiej.
Jest on oddalony o dwa kilometry na południowy wschód od Pruszkowa, a wschodnią jego granicę wyznacza lewy
brzeg Utraty.
2 Komorów do roku 1958 był częścią parafii pęcickiej.
’ Dokument znajdował się w Archiwum Królestwa Polskiego, w Aktach Metryki Koronnej w księdze 4 na karcie 38.
Ks. A. Litwinowicz, proboszcz parafii w Pęcicach, w roku 1843 odpisał z oryginału tę wzmiankę. Odpisy znajdują
się w aktach urzędu stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej w Pęcicach.
4 Ibidem, karta 65.
5 Akta urzędu stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej w Pęcicach.
129
Późnośredniowieczne i nowożytne naczynia gliniane
z Komorowa k. Warszawy
Celem tej pracy jest przedstawienie, choć w niewielkim zakresie, produkcji
garncarskiej od końca XV do XVIII wieku, na podstawie fragmentów naczyń z
wykopalisk w Komorowie* 1.
Pierwsza informacja o Komorowie pochodzi z 1488 roku. Dowiadujemy się z
niej iż w tym czasie w Pęcicach2 plebanem był Dadzbóg, z którego gruntami graniczyło
dawno lokowane Komorowo przez rzekę Mrowę3 4 5. Komorów prawdopodobnie zawsze
był własnością szlachecką, świadczy o tym informacja z roku 1570: Patronat parafii
pęcickiej przysługiwał między innymi szlachcie z Komorowa jako potomkom
założycieli*. Od roku 1496 Mikołaj z Komorowa był sędzią ziemskim ciechanowskim
(BONIECKI 1899: 37), a od roku 1505 cześnikiem warszawskim (BONIECKI 1899: 65).
Jak można sądzić na podstawie wzmianki z 1580 roku, Komorowo było niedużą wsią:
Szlachetny Andrzej, syn zmarłego Wincentego Sokołowskiego z Komorowa ma łanów
1/4. Szlachetny Ałeks Komorowski ma łanów 5/8. Szlachetny Grzegorz, syn zmarłego
Stanisława Komorowskiego w Komorowie ma łanów 5/8. Szlachetna Maria, córka
zmarłego Piotra Komorowskiego a żona szlachetnego Walentego Stancłewskiego, ma
łanów 1/2, zagrodników z rolą 2, młyn o jednym kole. Szlachetna Dorota wdowa po
Janie Komorowskim w Komorowie i Chlebowie ma 5/8 lana (PawiŃSKI 1884: 268).
Od roku 1603 z części wsi Komorów plebania Pęcice z wikarym i nauczycielem miała
dziesięciny3. Dalsze informacje ograniczają się do wzmianek tyczących się kolejnych
właścicieli Komorowa, a zwłaszcza związanych z nimi podziałami majątkowymi. W
1585 roku „Grzegorz, syn Stanisława, procesowany o wadium tysiąca florenów, żonaty
z Maryną Pęcicką, miał syna Stanisława. Ten zeznał w 1608 roku obłig na
Jeziorkowskiego, a w 1636 roku zapis dożywocia z żoną, Agnieszką z Jeziorkowskich.
Zapewne to siostra jego Anna, a od 1621 roku żona Jana Jeziorkowskiego, której
synowie sprzedali w 1657 - 1660 roku część Komorowa Kaliszowi i innym (PAWIŃSKI
1884: 37-38). Wiemy również, że w roku 1690 Szymon Kalisz odstąpił bratu Marcinowi
Artykuł został napisany pod kierunkiem prof. dr. hab. J. Kruppe. Autor jest studentem IA UW.
1 Komorów położony jest w województwie mazowieckim, w gminie Michałowice, na Równinie Łowicko-Błońskiej.
Jest on oddalony o dwa kilometry na południowy wschód od Pruszkowa, a wschodnią jego granicę wyznacza lewy
brzeg Utraty.
2 Komorów do roku 1958 był częścią parafii pęcickiej.
’ Dokument znajdował się w Archiwum Królestwa Polskiego, w Aktach Metryki Koronnej w księdze 4 na karcie 38.
Ks. A. Litwinowicz, proboszcz parafii w Pęcicach, w roku 1843 odpisał z oryginału tę wzmiankę. Odpisy znajdują
się w aktach urzędu stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej w Pęcicach.
4 Ibidem, karta 65.
5 Akta urzędu stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej w Pęcicach.
129