400
L
I
Quae est de cultu naturaque peifede mixtorum,
?
•i;! > >i
•B
fun&is hi? statui iblcnt. Sed ambitio eo im-
pulit,ut vivo idem fibi fieri vellet: quemadmo-
dum res clamat, & Isidorus Pelusiota ait lib.
11, epist, clxxvi i, quse ad Theodotum pres-
byterum.
A Babyloniis ut imperium , ita & conliietu-
do adorandi regis , transiit ad Medos , in tan-
tum , ut & reges colerent, sicut Deum iplum.
Persas vero έ Medis eandem accepisse coniue-
tudinem,audor est Strabo lib.xi, Vr.de Arta-
banus Perla sic Themistoclem affatur apud
Plutarchum * : Ήμΐν g πτίλων νόμων Κοίλων * i» The.
οντων , xdstas1©' xAc ί?ι, τδ τιμάν βοωτιλίαt iffij
ΉΓ&σκιυιάν ss*2 t s Α πάν& σωζονΊ&.
Cum vero multet jint nobis leges, ac prxclarx , tum
vero pulcherrima est ifia , quod regem veneramur, <3“
adoramus, imaginem Dei· omnia confervantis. Cleo,
Alexandri adulator, apud Curtium lib. vm
ait, Perfas non pie filum, fid etiam prudenter, reges
fitos inter Deos colere. Majefiatem enim imperii [alu-
tis effie tutelam. Idemque, eo Perlarum exemplo,
hortatus est Macedones ad cultum hunc pro-
slandum Alexandro. Vnde continuo ante le-
gas : Cleo, ficut praeparatus erat, firmonem cum ad-
miratione laudum ejus mfiituit. merita deinde recen-
fuit. quibus uno modo referri gratia pofsitffii quem m-
teliigercnt Deam efe, confiterentur, exigua thuris im-
pensa tanta benesicia penfaturi. De ,
quo regibus Persicis lolet exhiberi, varia vete-
rum loca congessit Barnabas Brissonius lib. x
regni Persici. Ea inde peti malo, quam exseri-
bere hoc loco. Tantum nunc illud dicam, ho-
dieque Perlas regem ssium honore prolequi
divino. EU de re sic M. Gassiar, Soc. lesi pres-
byter , in epistolis: Idem fertur de Xoa Perfarum
Imperatore , qui pro Deo a fisis colitur. Aquam ex
pelui, ubi ille pedes lavit, religiose, ut rem sandam vi-
delicet , <3 saliitare morborum omnium medicamen-
tum , sublatam reponunt. Dominus, qui edum ter-
ramque fulciat, atque suflineat, appellatur.
lam quanto honore reges suos proleom &«
leant Parthi, indicat Martialis lil' . ■χ,κπ.
ubi cum dixisset, desiisse tum ur Eicrem
colendi imperatorem, ut Domi; a,Deumcm^
iiibjungit continuo :
Ad Parthos procul ite pileatos,
Et turpes , humilefque, [upplicefque ,
Eidorum fila bafiate regum.
Deque iisdem , in minori item Asia Lydis ,
inque Africa siE,gyptiis,non oblcure hoc ipsum
innuit Maro in iv Georg.
Praeterea
C A
Tribus de caufiis introdullum esife hominum, dum
etiamnum viverent, cultum divinum. OlAnuifse
eum apud Babylonios , Medos, Perfas, Parthos,
Lydos, z/Egyptios, AEthiopas, Libyas. Quo arti-
sicio Pfaphon evaferit Deus, & ut idem srusira
siuduerit Anno Carthaginenfis.
Enio ad perfede mixta : quas quatuor
lunt generum; homines, muta animan-
tia,planto,& inanima,sive fossilia, velut
lapides , & metalla. Ex his primdm homines
divinum adepti ssint honorem : quodfadum
ambitione principura ; ut qui non mortui de-
mum divinis affici honoribus , led ssiperstites
quoque suis interesse iacris vellent. Hanc ra-
tionem etiam adfert Thomas Aquinas trada-
tu de Symbolo Apoitolico. Proterea vide-
bant, iecurius ie viduros, si numen aliquod in-
eise sibi crederetur. Et quid non efficiat am-
bitio aulicorum ? Quandoquidem, ut luvena-
lis ait sat. iv :
—. nihil e si, quod credere de fi
Non pofsitfum laudatur Dis ecqua potefas.
Plus quoque loannes Sarisberiensis ait Po-
licratici lui libro 111, cap. iv : Nihil efi, quod
credere de fi non pofiit, cum laudatur, non modo Dis
ecqua poteflas·, fid queeeunque anima de fermento fu-
perbiee intumefiit. Magna etiam est judicii im-
becillitas in plebe, ut facile tam eminenti loco
conilitutos ostimet supra ibrtem mortalium.
Vnde est, quod, ut Augustinus ait in x de Civi-
tate Dei, cap. xv , multa de cultu divino honoribus
deferuntur humanis humilitate nimia. Denique &
vulgus, & summates,& qui in his medium ob-
tinent locum , facile percellit metus , dum vi-
dent,apud tyrannos levius puniri in Deum pec-
cantes , quam in principes. Quod non alibi
aeque locum habuit,quam apud Romanos Cae-
lares : ubi, ut Minucius in Odavio ait, erat tu-
tius per lovis genium pejerare, quam Regis.
De hominum hoc cultu adurus , ordiar ab
Asiaticis. Vbi primum le ossert Babylonius Na-
buchodono&r : de quo nota historia ex Da-
niel. m. Paucis rem complexus Sulpicius Se-
verus lib. ii Hist. Nabuchodonofir , elatus rebus
sicundis,fatuamfibi auream immenfe magnitudinis
pofuit, ador arique eam, ut facram effigiem, praecepit.
Puduit mandare , ut sibi laetificarent lupersti-
ti: jussit igitur sacra fieri statuaj suse: quia non
inlblens ejlet, sic coli statuas regum, De-
P A R S I Ii
■■ ;
Of1;.
V T X V I.