Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
MATEJKO W PARYŻU

Warszawa 1993, s. 18.
Błędne informacje powta-
rza też na podstawie pol-
skiej prasy (choć bez
przypisów), A. M. Drexle-
rowa, Polscy artyści na
wystawach powszechnych
w latach 1851-1900, w:
Między Polską a światem.
Od średniowiecza po lata
II wojny światowej, War-
szawa 1993, s. 334. Poda-
jemy zatem dla porządku
.jedynie słuszną” listę.
4 Otrzymał tam médaille
de vermeil. V. Champier,

Na Salonie 1870 wystawiono Unię lubelską,
w roku 1874 pojechał na Salon Batory, w 1875
- Dzwon Zygmunta. Na wystawie światowej
1878 ponownie znalazły się Unia i Dzwon
Zygmunta, a ponadto wizerunek Hrabiego
Wilczka. W roku 1880 Francuzi oglądali Bitwę
pod Grunwaldem i Portret dzieci artysty,
w 1884 Hołd pruski, w 1887 Joannę d’Arc,
a na wystawie światowej 1889 - Kościuszkę
pod Racławicami. Matejko brał też udział
w organizowanej przez Francuzów wystawie
w Algierze, otwartej w lutym 18804, a w lecie
tegoż roku wystawiał szkice lub rysunki w sa-
li depesz „Figara”. W roku 1886 Wernyhora,
spóźniony na Salon, znalazł się w prywatnej
galerii. Poza tym w roku 1878 wczesny obraz
Jan Kochanowski z Urszulką (1862) służył do
dekoracji jednej z sal wystawy światowej,
użyczony przez ówczesnego właściciela,
chyba bez wiedzy artysty.

L’Année artistique. Troi-
sième année, 1880-1881,
Paris 1881, s. 155-157.
5 W tym czasie na Salo-
nach istniała tylko jedna
klasa medali, nie licząc
medali honorowych, przy-
znawanych po jednym za
malarstwo i rzeźbę. Spis
nagrodzonych artystów
drukowano zawsze w ka-
talogu następnej wystawy.
Zob. Explication des
ouvrages de peinture,
sculpture, architecture
[...], exposés au Palais des

Champs-Elysées le 1er Mai
1866, Paris 1866, s. XIV.
Medal i dyplom (rkp.
IX/3451) znajdują się
w Domu Matejki. W lite-
raturze (np. A. Ryszkie-
wicz, Malarstwo polskie.
Romantyzm, historyzm,
realizm, Warszawa 1989,
s. 285) występuje wersja,
że Matejko otrzymał złoty
medal trzeciej klasy. Po-
wtórzył ją też autor niniej-
szej pracy w artykule „Le
seul effort de peinture
historique". Maxime Du

76
 
Annotationen