Zgórniak, Marek: Matejko w Paryżu: opinie krytyków francuskich z lat 1865-1870 (Kraków: Instytut Historii Sztuki, Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1998)

ROZDZIAŁ IV

Kazanie Skargi (1865)

W roku 1865 decyzje jury o przyznanych
medalach zostały ogłoszone wyjątkowo już
w chwili otwarcia wystawy1. Informacja o wy-
różnieniach znajdowała się pod obrazami2,
a zatem każdy wchodzący z westybulu do salo-
nu honorowego mógł zauważyć, że autor
Kazania Skargi (il. 7) został nagrodzony.
Jak już wspomniano w rozdziale I, Salon
w roku 1865 był drugim z kolei zorganizowa-
nym według nowego regulaminu, który oprócz
dwóch medali honorowych (po jednym za ma-
larstwo i rzeźbę) przewidywał jednolitą klasę
medali, w dziale malarstwa i rysunku w liczbie
czterdziestu. W roku 1865 przyznano 41 meda-
li, zapewne dlatego, że jeden z nich przezna-
czono dla kuzynki Napoleona III, księżniczki
Matyldy. Wystawa obejmowała 3559 ekspona-
tów (w tym 2243 obrazy), czyli niewiele
więcej niż w roku 1864 i znacznie więcej niż
w 1863, kiedy to wskutek wyjątkowej surowo-
ści jury urządzono po raz pierwszy Salon
Odrzuconych, liczący niespełna 700 pozycji3.
Ponieważ w roku 1864 Salon Odrzuconych

1 Zob. P. Mantz, Salon
de 1865, „Gazette des
Beaux-Arts” (dalej: GB A),
1865, t. 18, 1 VI, s. 490;
A. Audéoud, Exposition
de 1865, „Revue indépen-
dante”, 1865, nr 23
(15 VI), s. 722.
1 Teodora Matejkowa
pisała w pierwszych
dniach maja: „artyści [me-
dale] po wystawie dopiero
dostają, teraz tylko na
obrazie jest napisane, że
w każdym razie Janek jest
medalowany”. T. Matej-
kowa, List z Paryża do ks.
S. Giebułtowskiego, 1865
[przed 8 V]. S. Serafińska,
Jan Matejko. Wspomnie-
nia rodzinne, wyd. 2, Kra-
ków 1958, s. 161.
3 Były już Salony licz-
niejsze: w latach 1848,
1850-1851, 1859 i 1861.

109