DOI Artikel:
Barriga Cuevas, Alejandro Díaz: Przedstawienia dzieciństwa Meszików w kodeksach Płaskowyżu Centralnego Mezoameryki
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.52432#0054
50
Alejandro Díaz Barriga Cuevas
Okresy życia
Według Meszików życie ludzkie regulowane było przez rytm kalendarza,
a wszystkie aktywności człowieka od urodzenia aż do śmierci zależały bezpo-
średnio od daty narodzin i od cyklicznej koncepcji czasu. Podobnie życie ludz-
kie było podzielone zgodnie z układem kalendarza na cztery grupy czy okresy,
po trzynaście lat każdy (dzieciństwo, młodość, dojrzałość i starość), co razem
dawało 52 lata, to jest długość życia Quetzalcoatla i było symbolem idealnego
cyklu życiowego mężczyzn i kobiet10 11 12.
Wśród tych czterech etapów dzieciństwo było definiowane jako przedział
czasowy pomiędzy narodzinami a trzynastym rokiem życia i było również po-
dzielone na cztery okresy, które na podstawie definicji językowych można
określić jako: oseski, „oc chichi piltzintli, oc chichi piltzontlF', niemowlęta;
dzieci poniżej szóstego roku życia, „conetontli, oc atl, oc tototF i dzieci powy-
żej piątego, szóstego roku życia, „pilontli, piltzintli, pipil”n.
Okres dzieciństwa kończył się w wieku lat 13, kiedy to młodzież powo-
ływana była do pełnienia różnych ról zgodnie ze swoim statusem społecznym.
Zakończeniem dzieciństwa było oficjalne włączenie do struktur społecznych
i do grupy poprzez wstąpienie do różnych szkół świątynnych, w których zbie-
rano i nauczano młodzież. Były to: Calmecac, Cihuatlamacazqui, Telpochcal-
li i Cuicacallin.
Należy tu wszakże zaznaczyć, że chociaż oficjalne wstąpienie do dane-
go typu szkoły odbywało się po ukończeniu trzynastego roku życia (kiedy to
nastolatek lub nastolatka przenosił się na stałe z domu rodzinnego do szkoły),
jego lub jej relacja z tą placówką rozpoczynała się wkrótce po narodzeniu, gdy
rodzice przedstawiali dzieci władzom świątyni i obiecywali oddać je do dyspo-
zycji świątyni. W tym sensie dzieci uczestniczyły w niektórych czynnościach
religijnych danej świątyni jeszcze przed oficjalnym wstąpieniem do niej. War-
to także zauważyć, że źródła nie określają wyraźnie wieku, w którym wstąpie-
nie to następowało i choć zapewne optymalnym momentem było ukończenie
lat trzynastu, rodzice wysyłali swoje dzieci do szkół kiedy były już na to goto-
we, kiedy wchodziły w okres dorastania13.
10 Olivier 2004: 148-177.
11 López Austin 1996: 319-328; Patrz także: Códice Florentino, Libro X, Cap. I y III, fojas
1-5 y 7-9. W słowniku Moliny znajdują się dwa zapisy, które różnicują wiek, np.: pipiltotontli:
chłopcy; pipiltzitzinti: dzieci - Molina 2004: fol. 82 v.
12 López Austin 1985a; Sahagún 2000: t. 2, Libro VI, Cap. XL, 653-657.
13 Sahagún 2000: t. 1, Apéndice del libro III, Cap. IV y VII, 332-334, 336-338. Patrz tak-
że: Dzieci w różnym wieku uczestniczące w święcie Xócotl Huetzi przedstawionym na stronie
28 Códice Borbónico.
Alejandro Díaz Barriga Cuevas
Okresy życia
Według Meszików życie ludzkie regulowane było przez rytm kalendarza,
a wszystkie aktywności człowieka od urodzenia aż do śmierci zależały bezpo-
średnio od daty narodzin i od cyklicznej koncepcji czasu. Podobnie życie ludz-
kie było podzielone zgodnie z układem kalendarza na cztery grupy czy okresy,
po trzynaście lat każdy (dzieciństwo, młodość, dojrzałość i starość), co razem
dawało 52 lata, to jest długość życia Quetzalcoatla i było symbolem idealnego
cyklu życiowego mężczyzn i kobiet10 11 12.
Wśród tych czterech etapów dzieciństwo było definiowane jako przedział
czasowy pomiędzy narodzinami a trzynastym rokiem życia i było również po-
dzielone na cztery okresy, które na podstawie definicji językowych można
określić jako: oseski, „oc chichi piltzintli, oc chichi piltzontlF', niemowlęta;
dzieci poniżej szóstego roku życia, „conetontli, oc atl, oc tototF i dzieci powy-
żej piątego, szóstego roku życia, „pilontli, piltzintli, pipil”n.
Okres dzieciństwa kończył się w wieku lat 13, kiedy to młodzież powo-
ływana była do pełnienia różnych ról zgodnie ze swoim statusem społecznym.
Zakończeniem dzieciństwa było oficjalne włączenie do struktur społecznych
i do grupy poprzez wstąpienie do różnych szkół świątynnych, w których zbie-
rano i nauczano młodzież. Były to: Calmecac, Cihuatlamacazqui, Telpochcal-
li i Cuicacallin.
Należy tu wszakże zaznaczyć, że chociaż oficjalne wstąpienie do dane-
go typu szkoły odbywało się po ukończeniu trzynastego roku życia (kiedy to
nastolatek lub nastolatka przenosił się na stałe z domu rodzinnego do szkoły),
jego lub jej relacja z tą placówką rozpoczynała się wkrótce po narodzeniu, gdy
rodzice przedstawiali dzieci władzom świątyni i obiecywali oddać je do dyspo-
zycji świątyni. W tym sensie dzieci uczestniczyły w niektórych czynnościach
religijnych danej świątyni jeszcze przed oficjalnym wstąpieniem do niej. War-
to także zauważyć, że źródła nie określają wyraźnie wieku, w którym wstąpie-
nie to następowało i choć zapewne optymalnym momentem było ukończenie
lat trzynastu, rodzice wysyłali swoje dzieci do szkół kiedy były już na to goto-
we, kiedy wchodziły w okres dorastania13.
10 Olivier 2004: 148-177.
11 López Austin 1996: 319-328; Patrz także: Códice Florentino, Libro X, Cap. I y III, fojas
1-5 y 7-9. W słowniku Moliny znajdują się dwa zapisy, które różnicują wiek, np.: pipiltotontli:
chłopcy; pipiltzitzinti: dzieci - Molina 2004: fol. 82 v.
12 López Austin 1985a; Sahagún 2000: t. 2, Libro VI, Cap. XL, 653-657.
13 Sahagún 2000: t. 1, Apéndice del libro III, Cap. IV y VII, 332-334, 336-338. Patrz tak-
że: Dzieci w różnym wieku uczestniczące w święcie Xócotl Huetzi przedstawionym na stronie
28 Códice Borbónico.