DOI article:
Rubial García, Antonio; Bieñko de Peralta, Doris: Swięta Gertruda Wielka - kult i ikonografia w sztuce kolonialnej Nowej Hiszpanii
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.52432#0208
204
Antonio Rubial García, Doris Bieñko de Peralta
nę tę przedstawiono w sposób bardziej subtelny. Na obrazie z Iztacuixtla, autor-
stwa miejscowego malarza Rafaela de la Peña, pierś świętej jest zaledwie insy-
nuowana pod złotą aureolą małego Jezusa dzierżącego czerwone serce, dzięki
gestowi lewej ręki świętej możemy się domyśleć, że chodzi tu o scenę laktacji
[il. 7]. Ostatnie płótno, z San Martín Texmelucan z kościoła św. Marii Magdale-
ny, jest bardzo dużego formatu i dość nietypowe, chodzi tu o sceny z życia św.
Gertrudy podpisane przez dwóch lokalnych artystów, Juana de Villegas i Pe-
dro Rafaela Salazara. W części centralnej obserwujemy świętą w towarzystwie
aniołów, które podtrzymują jej pastorał, lilie i beret doktorski (to niezbyt typo-
wy jej atrybut, który raczej przypisywano Teresie z Awili), w rogach kompo-
zycji przedstawione zostały sceny wymiany serc z Chrystusem, stygmatyzacji
jej serca przed krzyżem, scena śmierci, jak też scena, w której nowonarodzony
Jezus ssie pierś świętej. Kompozycja tej ostatniej sceny jest podobna do obra-
zu z pobliskiej Iztacuixtli, gdzie dziecko Jezus dzierży w dłoni czerwone serce,
a spod habitu ledwie widać białą pierś Gertrudy. Tak jak na poprzednim płót-
nie, na stoliku obok stoją lilie i leży otwarta książka, choć w odróżnieniu do po-
przedniego obrazu zauważamy również obecność anioła [il. 8].
[6. Św. Gertruda z małym Jezusem, anonim (fragment), XVIII w., olej na płótnie,
Santa Cruz y la Soledad, miasto Meksyk (fot. Doris Bieñko de Peralta)]
Antonio Rubial García, Doris Bieñko de Peralta
nę tę przedstawiono w sposób bardziej subtelny. Na obrazie z Iztacuixtla, autor-
stwa miejscowego malarza Rafaela de la Peña, pierś świętej jest zaledwie insy-
nuowana pod złotą aureolą małego Jezusa dzierżącego czerwone serce, dzięki
gestowi lewej ręki świętej możemy się domyśleć, że chodzi tu o scenę laktacji
[il. 7]. Ostatnie płótno, z San Martín Texmelucan z kościoła św. Marii Magdale-
ny, jest bardzo dużego formatu i dość nietypowe, chodzi tu o sceny z życia św.
Gertrudy podpisane przez dwóch lokalnych artystów, Juana de Villegas i Pe-
dro Rafaela Salazara. W części centralnej obserwujemy świętą w towarzystwie
aniołów, które podtrzymują jej pastorał, lilie i beret doktorski (to niezbyt typo-
wy jej atrybut, który raczej przypisywano Teresie z Awili), w rogach kompo-
zycji przedstawione zostały sceny wymiany serc z Chrystusem, stygmatyzacji
jej serca przed krzyżem, scena śmierci, jak też scena, w której nowonarodzony
Jezus ssie pierś świętej. Kompozycja tej ostatniej sceny jest podobna do obra-
zu z pobliskiej Iztacuixtli, gdzie dziecko Jezus dzierży w dłoni czerwone serce,
a spod habitu ledwie widać białą pierś Gertrudy. Tak jak na poprzednim płót-
nie, na stoliku obok stoją lilie i leży otwarta książka, choć w odróżnieniu do po-
przedniego obrazu zauważamy również obecność anioła [il. 8].
[6. Św. Gertruda z małym Jezusem, anonim (fragment), XVIII w., olej na płótnie,
Santa Cruz y la Soledad, miasto Meksyk (fot. Doris Bieñko de Peralta)]