DOI Artikel:
Acosta Luna, Olga Isabel: Od świętego wizerunku do dzieła sztuki w sztuce kolumbijskiej od XVI do XX w.
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.52432#0293
Od świętego obrazu do dzieła sztuki w sztuce kolumbijskiej. ..
289
Dzieło Cano odpowiadało w pełni nowej koncepcji sztuki, było też prze-
jawem powolnego procesu separacji między religią a sztuką w Kolumbii. Do-
pomogły w tym głównie dwa wydarzenia: Królewska Ekspedycja Botaniczna
(1783-1817) pod kierownictwem José Celestina Mutisa i Komisja Kartogra-
ficzna (1859-1859) prowadzona przez Agustina Codazziego. Ekspedycja Bota-
niczna była zarazem pierwszą akademią rysunku, w której artyści kształcili się
w obserwacji i wiernym wyobrażeniu flory Królestwa Nowej Granady19. Z dru-
giej strony Komisja Kartograficzna zgromadziła artystów i uczonych w celu
„naniesienia ogólnej mapy geograficznej Republiki i opracowania map karto-
graficznych prowincji z jakich składało się państwo”20. Zarówno Ekspedycja,
jak i Komisja pozwoliły ograniczonej grupie artystów podejść zarówno do zdo-
bywanej wiedzy jak, i do swojej pracy w zupełnie inny sposób niż ten znany im
dotychczas z kolonialnych rodzimych warsztatów. Od tego momentu przywią-
zywano coraz większą wagę do akademickiego kształcenia artystów. W 1847 r.
Luis Garcia Hevia, malarz i były uczestnik Ekspedycji Botanicznej, otworzył
we własnym domu prywatną akademię malarstwa, a w 1873 r. meksykański ar-
tysta Felipe Santiago Gutiérrez założył szkołę malarstwa pod nazwą Academia
de Gutiérrez, której był też pierwszym dyrektorem (1873-1875)21 22. Nieco póź-
niej, w roku 1882 powstała oficjalna Wyższa Szkoła Sztuk Pięknych [Instituto
de Bellas Artes], która przetrwała jednak tylko dwa lata, a w roku 1886 Alber-
to Urdaneta założył Narodową Akademię Sztuk Pięknych [Escuela Nacional
de Bellas Artes]1-. W drugiej połowie XX w. przekształciła się ona w Wydział
Sztuk Pięknych Uniwersytetu Narodowego Kolumbii w Bogocie.
Wraz z powstaniem Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych kolonialne obrazy
religijne zaczęły być analizowane z nowej perspektywy, zaczęto je traktować
jako przedmioty artystyczne. W tym kontekście Alberto Urdaneta np. w 1886 r.
zorganizował wystawę, na której zaprezentował liczne obrazy przeniesione
uprzednio z kościołów23. Percepcja obrazów religijnych jako dzieł sztuki wią-
zała się z „odarciem” ich z treści ustalonych przez Sobór Trydencki, należa-
19 Amaya y González 1996: 4.
20 Barney Cabrera 1986: 1267.
21 Samper Ortega 1934: 115.
22 Samper Ortega 1934: 118-126; Fajardo de Rueda 2004.
23 Fajardo de Rueda 1999: 19; i Escuela de Bellas Artes de Colombia, Guía de la primera
exposición anual organizada bajo la dirección del rector de dicha escuela, General Alberto Ur-
daneta, Bogotá: Imprenta Vapor de Zalamea Hs., Wydawca E. Zalamea, 1886. Prawdopodobnie
część wystawionych dzieł mogła być powiązana z siedemdziesięcioma obrazami epoki kolonial-
nej, które dzięki krokom podjętym przez Ramona Torresa Mćndeza zostały przechowane i tym
samym zachowane przed zniszczeniem po wejściu w życie w 1861 r. ustawy o nacjonalizacji
dóbr kościelnych. Z nich została utworzona galeria sztuki pod kierunkiem samego Torres Mén-
dez. Patrz: Giraldo Jaramillo 1948: 122.
289
Dzieło Cano odpowiadało w pełni nowej koncepcji sztuki, było też prze-
jawem powolnego procesu separacji między religią a sztuką w Kolumbii. Do-
pomogły w tym głównie dwa wydarzenia: Królewska Ekspedycja Botaniczna
(1783-1817) pod kierownictwem José Celestina Mutisa i Komisja Kartogra-
ficzna (1859-1859) prowadzona przez Agustina Codazziego. Ekspedycja Bota-
niczna była zarazem pierwszą akademią rysunku, w której artyści kształcili się
w obserwacji i wiernym wyobrażeniu flory Królestwa Nowej Granady19. Z dru-
giej strony Komisja Kartograficzna zgromadziła artystów i uczonych w celu
„naniesienia ogólnej mapy geograficznej Republiki i opracowania map karto-
graficznych prowincji z jakich składało się państwo”20. Zarówno Ekspedycja,
jak i Komisja pozwoliły ograniczonej grupie artystów podejść zarówno do zdo-
bywanej wiedzy jak, i do swojej pracy w zupełnie inny sposób niż ten znany im
dotychczas z kolonialnych rodzimych warsztatów. Od tego momentu przywią-
zywano coraz większą wagę do akademickiego kształcenia artystów. W 1847 r.
Luis Garcia Hevia, malarz i były uczestnik Ekspedycji Botanicznej, otworzył
we własnym domu prywatną akademię malarstwa, a w 1873 r. meksykański ar-
tysta Felipe Santiago Gutiérrez założył szkołę malarstwa pod nazwą Academia
de Gutiérrez, której był też pierwszym dyrektorem (1873-1875)21 22. Nieco póź-
niej, w roku 1882 powstała oficjalna Wyższa Szkoła Sztuk Pięknych [Instituto
de Bellas Artes], która przetrwała jednak tylko dwa lata, a w roku 1886 Alber-
to Urdaneta założył Narodową Akademię Sztuk Pięknych [Escuela Nacional
de Bellas Artes]1-. W drugiej połowie XX w. przekształciła się ona w Wydział
Sztuk Pięknych Uniwersytetu Narodowego Kolumbii w Bogocie.
Wraz z powstaniem Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych kolonialne obrazy
religijne zaczęły być analizowane z nowej perspektywy, zaczęto je traktować
jako przedmioty artystyczne. W tym kontekście Alberto Urdaneta np. w 1886 r.
zorganizował wystawę, na której zaprezentował liczne obrazy przeniesione
uprzednio z kościołów23. Percepcja obrazów religijnych jako dzieł sztuki wią-
zała się z „odarciem” ich z treści ustalonych przez Sobór Trydencki, należa-
19 Amaya y González 1996: 4.
20 Barney Cabrera 1986: 1267.
21 Samper Ortega 1934: 115.
22 Samper Ortega 1934: 118-126; Fajardo de Rueda 2004.
23 Fajardo de Rueda 1999: 19; i Escuela de Bellas Artes de Colombia, Guía de la primera
exposición anual organizada bajo la dirección del rector de dicha escuela, General Alberto Ur-
daneta, Bogotá: Imprenta Vapor de Zalamea Hs., Wydawca E. Zalamea, 1886. Prawdopodobnie
część wystawionych dzieł mogła być powiązana z siedemdziesięcioma obrazami epoki kolonial-
nej, które dzięki krokom podjętym przez Ramona Torresa Mćndeza zostały przechowane i tym
samym zachowane przed zniszczeniem po wejściu w życie w 1861 r. ustawy o nacjonalizacji
dóbr kościelnych. Z nich została utworzona galeria sztuki pod kierunkiem samego Torres Mén-
dez. Patrz: Giraldo Jaramillo 1948: 122.