DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Piotrowski, Piotr: Globalny network: w stronę porównawczej historii sztuki
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.42379#0141
Piotr Piotrowski
GLOBALNY NETWORK. W STRONĘ PORÓWNAWCZEJ
HISTORII SZTUKI
W 1971 roku Jarosław Kozłowski i Andrzej Kostołowski, artysta
i krytyk sztuki, zorganizowali Sieć, zwaną - nomen omen - NET. Two-
rzyli ją artyści, krytycy, kuratorzy i inni aktywiści artystyczni z całego
świata, którzy przy pomocy korespondencji wymieniali między sobą dzie-
ła sztuki, książki, katalogi, kartki pocztowe, fotografie i na wszelkie inne
sposoby zapisane idee i informacje. Było to pierwsze takie przedsięwzię-
cie w Europie Wschodniej. Z biegiem lat Kozłowski (Andrzej Kostołowski
wycofał się z czynnego zaangażowania) stworzył sieć obejmującą kilkaset
adresów pocztowych osób z całego świata: wszystkich geograficznych
stron Europy (wschodniej, zachodniej, północnej i południowej), obu Ame-
ryk, zarówno Łacińskiej, jak Północnej (USA i Kanady), Azji (głównie jed-
nak Japonii, ale też Indii), Izraela, Australii i Nowej Zelandii, jeden arty-
sta mieszkał w Afryce. Oprócz osób w tej sieciowej wymianie brały
również udział grupy artystyczne, alternatywne czasopisma jak „Ovum 10”,
później „Ovum” publikowane przez Clemente Padina z Urugwaju, który
dzięki uzyskanym przez NET kontaktom zorganizował w swojej Galerii U
w Montevideo przynajmniej dwie wystawy z udziałem wschodnioeuropej-
skich artystów: Exposition de la Nueva Poesia (1972) i Festival de la Po-
stal Creativa (1974).
Po drugiej stronie Atlantyku, dokładnie w Poznaniu, Jarosław Ko-
złowski nie poprzestał na tworzeniu listy wymiany artystycznej. Zorga-
nizował on mianowicie znaną Galerię Akumulatory 2, której program
ekspozycyjny opierał się na kontaktach pozyskanych z NET-u. Można
powiedzieć, że ta niemal osobista galeria, funkcjonująca całkowicie
w oparciu o prywatne znajomości Kozłowskiego, w istocie rzeczy była
swoistego rodzaju twarzą NET-u. Nie była jednak miejscem jego pierw-
szej ekspozycji. Ta odbyła się w prywatnym mieszkaniu artysty 22 maja
1972 roku, na którą zaprosił on kilku przyjaciół, ale którą także „odwie-
dziła” grupa nieproszonych gości, czyli funkcjonariuszy służby bezpie-
GLOBALNY NETWORK. W STRONĘ PORÓWNAWCZEJ
HISTORII SZTUKI
W 1971 roku Jarosław Kozłowski i Andrzej Kostołowski, artysta
i krytyk sztuki, zorganizowali Sieć, zwaną - nomen omen - NET. Two-
rzyli ją artyści, krytycy, kuratorzy i inni aktywiści artystyczni z całego
świata, którzy przy pomocy korespondencji wymieniali między sobą dzie-
ła sztuki, książki, katalogi, kartki pocztowe, fotografie i na wszelkie inne
sposoby zapisane idee i informacje. Było to pierwsze takie przedsięwzię-
cie w Europie Wschodniej. Z biegiem lat Kozłowski (Andrzej Kostołowski
wycofał się z czynnego zaangażowania) stworzył sieć obejmującą kilkaset
adresów pocztowych osób z całego świata: wszystkich geograficznych
stron Europy (wschodniej, zachodniej, północnej i południowej), obu Ame-
ryk, zarówno Łacińskiej, jak Północnej (USA i Kanady), Azji (głównie jed-
nak Japonii, ale też Indii), Izraela, Australii i Nowej Zelandii, jeden arty-
sta mieszkał w Afryce. Oprócz osób w tej sieciowej wymianie brały
również udział grupy artystyczne, alternatywne czasopisma jak „Ovum 10”,
później „Ovum” publikowane przez Clemente Padina z Urugwaju, który
dzięki uzyskanym przez NET kontaktom zorganizował w swojej Galerii U
w Montevideo przynajmniej dwie wystawy z udziałem wschodnioeuropej-
skich artystów: Exposition de la Nueva Poesia (1972) i Festival de la Po-
stal Creativa (1974).
Po drugiej stronie Atlantyku, dokładnie w Poznaniu, Jarosław Ko-
złowski nie poprzestał na tworzeniu listy wymiany artystycznej. Zorga-
nizował on mianowicie znaną Galerię Akumulatory 2, której program
ekspozycyjny opierał się na kontaktach pozyskanych z NET-u. Można
powiedzieć, że ta niemal osobista galeria, funkcjonująca całkowicie
w oparciu o prywatne znajomości Kozłowskiego, w istocie rzeczy była
swoistego rodzaju twarzą NET-u. Nie była jednak miejscem jego pierw-
szej ekspozycji. Ta odbyła się w prywatnym mieszkaniu artysty 22 maja
1972 roku, na którą zaprosił on kilku przyjaciół, ale którą także „odwie-
dziła” grupa nieproszonych gości, czyli funkcjonariuszy służby bezpie-