Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (7.1939)

(■5)

KOŚCIÓŁ W DOBRZYCY

15

Ryc. 10. Św. Antoni z zasuwy bocznego
ołtarza.



Ryc. ii. Św. Józef z zasuwy.

piśmienny, bo podpisuje się „ręką trzemaną" czyli krzyżykiem podobnie, jak
również kilku innych rzemieślników i dostawców, za wyjątkiem pilarza Jana
H. Beyera, stolarza Wł. Władomirskiego, malarza Aug. Kierblewskiego i rzeź-
biarza Fr. Eytnera.
Cóż więc dziwnego, że nasz cieśla ograniczył się z braku jakiegoś głębszego
wyrobienia artystycznego do całkiem prostej formy architektonicznej swego
dzieła, wzorując się w niej na podobnie podzielonych — na szerszą i wyższą nawę
i niższe a węższe prezbiterium — naszych kościołach gotyckich, jednonawowych.
Jedynymi czynnikami ożywczymi zewnętrznego wyglądu kościoła były —
poza małą kruchtą po stronie północnej nawy — 2 wieżyce frontowa, zbudowana
na wzór wieżycy na kościele drewnianym w sąsiednich Magnuszewicach1), i sygna-
turka na zakończeniu nawy. Sam front nie posiada żadnego występującego
portalu czy podcienia, a zdobi go tylko wielki krucyfiks w otoku drewnianej
wstęgi napisowej.
2) Niestety i na tamtejszym kościele drewnianym pierwotna wieżyca zastąpiona została
później nową, nie wiadomo czy naśladującą dawną.