Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (7.1939)

(3)

OGRODY WOŁYNIA

21

16. Międzyrzec Korecki.
17. Obarów.
18. Raśniki, wycięty doszczęt-
nie przy parcelacji.
19. Równe, park ks. Lubo-
mirskich.
20. Szpanów.
21. Szubków, zniekształcony
i zniszczony.
22. Tuczyn.
23. Tudorów.
24. Woskodawy, zniekształcony.
25. Zaborol, zniszczony w 70%
przez wojnę.
pow. Zdołbunowski
26. Kopytków-Oktawin.
Załączone poniżej opisy, plany
i fotografie dotyczą najciekawszych
w tej grupie założeń.
ALEKSANDRIA. Park, przy
dworze ks. Lubomirskich, położony
jest bezpośrednio obok miasteczka,
na lewym brzegu Horynia, w odleg-
łości kilkuset metrów od rzeki. Zaj-
muje obszar około 9 ha. Układ nosi
znamiona ogrodu symetrycznego
(ryc. 18). Osią kompozycji jest sze-
roka, ujęta w ramę wysokich ścian
starodrzewia, perspektywa, otwiera-
jąca się od dworu ku rzece, na łagod-
nie opadającym terenie. Dwie grupy
świerków na pierwszym planie speł-
niają rolę kulis zwiększających głębię
krajobrazu (ryc. 17). W masie drzew,
po obu stronach osi widoczne są
dwie aleje — dukty, biegnące pro-
mieniście od dworu. Jedna z nich
zachowała się dobrze, druga częścio-
wo. Do zachowanych resztek geome-
trycznego założenia zaliczyć należy
prostokątną polankę, z wolno sto-


ALEKSANDRIA
Ryc. 15. Oficyna.
Ryc. 16. Dwór od strony wschodniej.
Ryc. 17. Grupa świerków.