Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (7.1939)

42

K. ŻELECHOWSKA I G. CIOŁEK

(24)

Park posiada wyjątkowo piękne drzewa. Świetny ich dobór i ustawienie
łączące go z krajobrazem składają się na niezwykłe wartości przestrzenne tego
parku.
WIŚNIOWIEC. Wyniosłe wzgórze, na zachód od miasta, stromo opa-
dające ku stawom na Horyniu, zwieńczone jest monumentalnym zespołem zamku
i wielkiego parku ks. Wiśniowieckich. Idąc od miasta wchodzimy przez bramę
na obszerny porosły trawą dziedziniec pałacowy (ryc. 58 i 59). Wraz z południową
częścią parku tworzącą taras i zachodnią, noszącą ślady geometrycznego założe-
nia ogrodowego, leży on w obrębie dawnych fortyfikacji.


Szpanów.

Ryc. 55. „Okno“ na wschodnim brzegu stawu. Ryc. 56. Most.
Taras jest wsparty murem oporowym zakończonym balustradą, którą
zdobiły rzeźby dziś zniszczone (ryc. 62). Roztacza się z niego wspaniały widok
na dolinę Horynia i Stary Wiśniowiec. Wspomniana część ogrodowa o założeniu
geometrycznym zachowała się tylko we fragmentach. Na jej wzdłużnej osi —
pawilon ogrodowy, schody oraz nieliczne fragmenty rzeźbiarskie (ryc. 60).
Część ta od strony północnej zamknięta jest masą kasztanów, ustawionych
w skośne rzędy równolegle do skarpy bastionu (ryc. 64). Dalej w kierunku
zachodnim na długości kilkuset metrów ciągnie zwarty starodrzew lipowy
sadzony w rzędy. Łączy się on od północy z lasem. Od południa dochodzi
do stoku wzgórza, gdzie geometryczne szeregi drzew przechodzą w swobodne
grupy, otwierając piękne perspektywy na dolinę. Wolne przestrzenie, zajęte
dziś przez boiska sportowe, nie pozwalają ustalić pierwotnego wyglądu tej części.