DOI issue:
Nr. 2
DOI article:Sinko-Popielowa, Krystyna: Ze studiów nad Padovanem
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.38698#0120
110
K. S INKO-POPIELOWA
(2)
Paweł, z szklanką (quad.ro del gotto) do św. Antoniego1). Był nim rzeźbiarz
rzeźby który, jak wynika z dalszego aktu, miał dostawić ową rzeźbę na polecenie
Jana Marii w porozumieniu z panami (komisarzami), którzy przedstawili
Jakubowi Sansovino list z 25 września 1529 stwierdzający, że Pawłowi
należy się 248 lir2). Antoniewicz3) notuje jeszcze (bez dokładnego podania
źródła), że konto Padovana za rzeźbę „Cudu ze szklanką" obejmuje czas od
początku 1522 do czerwca 1524 i od końca stycznia 1527 z tym samym „ma“
i „winien", co w r. 1524.
Do powyższej wzmianki o Sansovinie należy dodać, że wyjechał on z Rzymu
do Wenecji w r. 1527 przed Sacco di Roma4), został 1. IV. 1529 „protoma-
gistrem" bazyliki San Marco i oceniał pracę „Cudu ze szklanką" z polecenia
, ,Commissari dell’arca5). Mała suma (248 lir) dla następcy Padovana, któremu
w r. 1520 przyznano za robotę 1224 liry, świadczy o niewielkim udziale Pawła
Stelli w padewskiej pracy6). Ponieważ zaś Padovano jeździł z Padwy do We-
necji w r. 1529, musiał się osobiście zetknąć z oceniającym jego pracę proto-
magistrem, choć takie spotkanie mogło było nastąpić już podczas pierwszego
„wypadu" Sansovina z Rzymu do Wenecji w r. 1523 7). Bliskość Padwy i We-
necji każe przypuszczać, że Padovano częściej odwiedzał miasto św. Marka.
Dokumentarnie stwierdzony jest jego tamtejszy pobyt w r. 1522, kiedy mieszkał
w San Barnaba 8).
Na podstawie podobieństwa do „Cudu ze szklanką", a w niektórych wy-
padkach na podstawie wspomnianego spisu modeli, sporządzonego przez Marc
Antonia, Planiscig przypisuje Padovanowi kilka innych rzeźb. Przede wszyst-
kim „Sąd Salomona" (Louvre), którego model znajdował się w zbio-
rach Lizzaro. Płaskorzeźba ta miała powstać ok. r. 1520 9). Za dzieło pocho-
dzące najwcześniej z lat ok. 1515 uważa Planiscig 10) „Lukrecję “ (w Berliń-
skim zbiorze Oppenheim), którą radby utożsamić z „Nudą" wśród modeli
Lizzara. Uderzające zaś podobieństwo „oprawcy" ze „Sądu Salomona" do
głowy młodzieńca ze zbiorów ,,Este-Museum" w Wiedniu każe mu
i tę głowę przypisać Padovanowi u) Głowa ta, jak zaznaczył Planiscig, zależna
jest od głowy jednego z synów Laokoona w grupie, odkrytej w Rzymie 14 stycz-
nia 1506, co tu notuję jako podstawę do późniejszej kombinacji.
Ł) Tamże p. 260.
2) Tamże.
3) Prace K. Hist. Szt. X p. I p. XXVI.
4) V e n t u r i, Storia dell’ arte italiana, X 2, Milano 1936 p. 610.
5) Planiscig p. 260.
6) Tamże.
7) V e n t u r i p. 610.
8) Planiscig p. 274.
9) Tamże p. 262, fig. 272.
10) Tamże p. 264, i n. 267 fig. 273.
n) Tamże p. 266, fig. 275, 276.
K. S INKO-POPIELOWA
(2)
Paweł, z szklanką (quad.ro del gotto) do św. Antoniego1). Był nim rzeźbiarz
rzeźby który, jak wynika z dalszego aktu, miał dostawić ową rzeźbę na polecenie
Jana Marii w porozumieniu z panami (komisarzami), którzy przedstawili
Jakubowi Sansovino list z 25 września 1529 stwierdzający, że Pawłowi
należy się 248 lir2). Antoniewicz3) notuje jeszcze (bez dokładnego podania
źródła), że konto Padovana za rzeźbę „Cudu ze szklanką" obejmuje czas od
początku 1522 do czerwca 1524 i od końca stycznia 1527 z tym samym „ma“
i „winien", co w r. 1524.
Do powyższej wzmianki o Sansovinie należy dodać, że wyjechał on z Rzymu
do Wenecji w r. 1527 przed Sacco di Roma4), został 1. IV. 1529 „protoma-
gistrem" bazyliki San Marco i oceniał pracę „Cudu ze szklanką" z polecenia
, ,Commissari dell’arca5). Mała suma (248 lir) dla następcy Padovana, któremu
w r. 1520 przyznano za robotę 1224 liry, świadczy o niewielkim udziale Pawła
Stelli w padewskiej pracy6). Ponieważ zaś Padovano jeździł z Padwy do We-
necji w r. 1529, musiał się osobiście zetknąć z oceniającym jego pracę proto-
magistrem, choć takie spotkanie mogło było nastąpić już podczas pierwszego
„wypadu" Sansovina z Rzymu do Wenecji w r. 1523 7). Bliskość Padwy i We-
necji każe przypuszczać, że Padovano częściej odwiedzał miasto św. Marka.
Dokumentarnie stwierdzony jest jego tamtejszy pobyt w r. 1522, kiedy mieszkał
w San Barnaba 8).
Na podstawie podobieństwa do „Cudu ze szklanką", a w niektórych wy-
padkach na podstawie wspomnianego spisu modeli, sporządzonego przez Marc
Antonia, Planiscig przypisuje Padovanowi kilka innych rzeźb. Przede wszyst-
kim „Sąd Salomona" (Louvre), którego model znajdował się w zbio-
rach Lizzaro. Płaskorzeźba ta miała powstać ok. r. 1520 9). Za dzieło pocho-
dzące najwcześniej z lat ok. 1515 uważa Planiscig 10) „Lukrecję “ (w Berliń-
skim zbiorze Oppenheim), którą radby utożsamić z „Nudą" wśród modeli
Lizzara. Uderzające zaś podobieństwo „oprawcy" ze „Sądu Salomona" do
głowy młodzieńca ze zbiorów ,,Este-Museum" w Wiedniu każe mu
i tę głowę przypisać Padovanowi u) Głowa ta, jak zaznaczył Planiscig, zależna
jest od głowy jednego z synów Laokoona w grupie, odkrytej w Rzymie 14 stycz-
nia 1506, co tu notuję jako podstawę do późniejszej kombinacji.
Ł) Tamże p. 260.
2) Tamże.
3) Prace K. Hist. Szt. X p. I p. XXVI.
4) V e n t u r i, Storia dell’ arte italiana, X 2, Milano 1936 p. 610.
5) Planiscig p. 260.
6) Tamże.
7) V e n t u r i p. 610.
8) Planiscig p. 274.
9) Tamże p. 262, fig. 272.
10) Tamże p. 264, i n. 267 fig. 273.
n) Tamże p. 266, fig. 275, 276.