KRONIKA
217
Fot. Zb. Hornung
Ryc. 149. Lwów, Kościół Klarysek. Ryc. 150. Tyśmienica, cerkiew ormiańska.
sunku do ołtarza głównego. Należy się spodziewać, że ołtarz główny w tym kościele nie ulegnie
podobnemu zniszczeniu, co ołtarze boczne. Zniszczenia ołtarzy karmelickich dokonano mimo
protestów i ostrzeżeń krakowskich historyków sztuki (Bochnak, Muczkowski).
Ogrojec przy kościele śiu. Barbary. Po odnowieniu rzeźb i ich polichromii (M. Gąsecki)
ukończono również odnowienie architektonicznej strony Ogrojca. Uzupełniono brakujące
części łuków, fiał i kwiatonów oraz nakryto całość budynku nowym dachem miedzianym o trzech
szczytach odpowiadających trzem arkadom dolnym (arch. F. Mączyński). Przy sposobności
warto wspomnieć w tym miejscu, że polichromia barokowa w kościele św. Barbary (pędzla
P. Fr. Molitora, poł. XVIII w.) domaga się gwałtownie opieki konserwatorskiej.
Karol Estreicher.
WOJEWÓDZTWO LWOWSKIE 1938. Na czoło ostatnio wykonanych we Lwowie
prac wysuwa się odbudowa zniesionej z początkiem ub. stulecia wieży kościoła pp. klarysek
albo bernardynek z r. 1607 (ryc. 149) pg projektu inż. A. Łobosa, który w ogólnej sylwecie nawiązuje
do pierwotnego jej kształtu, znanego z kilku rycin, oraz uregulowanie przyległego placu, na
którym stanie niebawem pomnik ks. biskupa Bandurskiego. Poza tym odsłonięto znaczną część
murów obronnych Klasztoru OO. Bernardynów przez wyburzenie nieestetycznego budynku
miejskiego z końca XIX w. Z innych, ważniejszych robót konserwatorskich wymienić należy
ukończenie rozpoczętej przed kilku laty restauracji malowideł ściennych Franciszka i Sebastiana
Ecksteinów z 1740—1742 w kościele OO. jezuitów, oraz konserwację polichromii nawy głównej
kościoła OO. Bernardynów, wykonanej w latach 1738—1740 przez o. Benedykta Mazurkie-
wicza przy współudziale malarzy lwowskich Bartnickiego, Sroczyńskiego i Wolińskiego.
Na obszarze województwa przeprowadzono w tym czasie remont kościołów parafialnych
w N a w a r i i z XVII—XVIII w., Jasieniu z r. 1743 i Uhercach z poł. XVIII w.,
dawnego kościoła szpitalnego (dziś ewangelickiego) pod wezw. św. Ducha w J arosławiu
z r. 1669, kościoła OO. Dominikanów wBorku Starym z XVII w., b. kościoła OO. Kar-
melitów (dziś cerkiew parafialna) w Drohobyczu z pocz. XVIII w. oraz kontynuowano
217
Fot. Zb. Hornung
Ryc. 149. Lwów, Kościół Klarysek. Ryc. 150. Tyśmienica, cerkiew ormiańska.
sunku do ołtarza głównego. Należy się spodziewać, że ołtarz główny w tym kościele nie ulegnie
podobnemu zniszczeniu, co ołtarze boczne. Zniszczenia ołtarzy karmelickich dokonano mimo
protestów i ostrzeżeń krakowskich historyków sztuki (Bochnak, Muczkowski).
Ogrojec przy kościele śiu. Barbary. Po odnowieniu rzeźb i ich polichromii (M. Gąsecki)
ukończono również odnowienie architektonicznej strony Ogrojca. Uzupełniono brakujące
części łuków, fiał i kwiatonów oraz nakryto całość budynku nowym dachem miedzianym o trzech
szczytach odpowiadających trzem arkadom dolnym (arch. F. Mączyński). Przy sposobności
warto wspomnieć w tym miejscu, że polichromia barokowa w kościele św. Barbary (pędzla
P. Fr. Molitora, poł. XVIII w.) domaga się gwałtownie opieki konserwatorskiej.
Karol Estreicher.
WOJEWÓDZTWO LWOWSKIE 1938. Na czoło ostatnio wykonanych we Lwowie
prac wysuwa się odbudowa zniesionej z początkiem ub. stulecia wieży kościoła pp. klarysek
albo bernardynek z r. 1607 (ryc. 149) pg projektu inż. A. Łobosa, który w ogólnej sylwecie nawiązuje
do pierwotnego jej kształtu, znanego z kilku rycin, oraz uregulowanie przyległego placu, na
którym stanie niebawem pomnik ks. biskupa Bandurskiego. Poza tym odsłonięto znaczną część
murów obronnych Klasztoru OO. Bernardynów przez wyburzenie nieestetycznego budynku
miejskiego z końca XIX w. Z innych, ważniejszych robót konserwatorskich wymienić należy
ukończenie rozpoczętej przed kilku laty restauracji malowideł ściennych Franciszka i Sebastiana
Ecksteinów z 1740—1742 w kościele OO. jezuitów, oraz konserwację polichromii nawy głównej
kościoła OO. Bernardynów, wykonanej w latach 1738—1740 przez o. Benedykta Mazurkie-
wicza przy współudziale malarzy lwowskich Bartnickiego, Sroczyńskiego i Wolińskiego.
Na obszarze województwa przeprowadzono w tym czasie remont kościołów parafialnych
w N a w a r i i z XVII—XVIII w., Jasieniu z r. 1743 i Uhercach z poł. XVIII w.,
dawnego kościoła szpitalnego (dziś ewangelickiego) pod wezw. św. Ducha w J arosławiu
z r. 1669, kościoła OO. Dominikanów wBorku Starym z XVII w., b. kościoła OO. Kar-
melitów (dziś cerkiew parafialna) w Drohobyczu z pocz. XVIII w. oraz kontynuowano