DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.21835#0088
78
Phokis (Stiris).
[1546]
brcoVpv τρόπον. Οϊ vai τταραμεινάτωσαν Πραξία και τα γν\-
vand αντου ^Αφροδισία εως αν ζώντί' v.ai &αψάντω v.ai
τ[ά] | ωρία αυτών ποιησάτωσαν εΐ δέ μη d-aipowri v.ai ποιη-
σων\τι τά ώρια αυτών, vad-ώς προγέγραπται, άτελ(η)ς ε'στω α
10 α\\να&εσις, /.αϊ ποταιτοτισάτωσαν αργυρίου μν\άς τριάν.οντα. El
δέτις έπιλανβάνοιτο αντώ\ν η καταδονλίζοιτο, α τ(ε) γενη&ΐοα
δουλαγω\γία αυτών ά/.υρος /.αϊ άρ(ε)μένα εστω, v.ai ποτα\-
15 [π]οτί(σ)άτω 6 ν.αταδουλιζόμενος μνάς τριcr/.οντα, \\ [v.a~}i το
μεν ημισον εστω τον π.ροστάντος, το \ [βε[\ ^μισον του ^Ασν.λα-
πιοΰ' εξέ(σ)τω δε προστ\[α]μεν υπέρ (α)υτοίς τον &έλοντα
Φω/.έων.
Ζ. 2 ^4(γ)ήσωΐ'ος: ΑΠΗΣΩΝΟΣ die Zeichnung. — 3 ϊδία(ι): Dittenherger;
die Zeichnung ΙΔΙΑΓ. — 9 άτελ{η)ς: Boss: ATE \ΝΣ die Zeichnung.
12 τ(ί): Hoss: TP die Zeichnung. — 13 άρ(ε)μένα: Dittenherger. — 14 no-
ταποτί(σ)άτω: Hoss; °ΖΑΤΩ die Zeichnung. — IG ί'ξέ(σ)τω: Boss; ΕΞΕΤΩ
die Zeichnung. — 17 {α)ντονς: Hoss; ΕΥΤΟΥΣ die Zeichnung.
Z. 8 εϊ δε μη β-άι^ωττί: vgl. η. 1555 b 15 εϊ δε μη παοαμένη: W.-F.
η. 256 εϊ δε' τις χαταδονλίζηται; Bull. V, 429 η. 43 εΐ δε μη ηοιήση. —
Aber auch εϊ δε' τις αν έφάπτοιτο W.-F. 420.
ΑΖΞΣ
1546 Auf dem gleichen Steine wie η. 1542. — Mondry Beaudouin
Bull. V, 446.
Θεός τΰγαν άγα&άν. άρχοντος εν —τείρει Φίλωνος τον
Φιλον.ράτου{ς], \ μηνός τετάρτου, Σωτηρίδας Ξένιονος Αελφός
άφίητι έλεν&έρονς Ξενώνα v.ai 1Ίαρά[μο]νον τοις Ιδίους &ρε-
πτονς, παραμείναντας Σωτηρίδα ττάντ(α τ)όν τάς ζ[ώας] χρο-
νον, ν.αί άνατί{β·ητι\ \ αυτούς τώ &ε(ϊ> τώ ^Λσσν.'Καπιώ τώ εν
5 Στείρει. Μη ν.αταδουλι'ξάστ[ω δε μηϋ\\εις τους προγ[εγρα}\μ-
μένους μηδέ /.α& όποΊον τρόπον. Οϊ v.ai παραμεινάτωσαν
Σωτηρί[δα πάντα τ~]ον τάς ζωάς [χρό] vor, v.ai Ö-αύ'ατωσαν v.ai
τά ώρια αντοΰ /.α&ώς ε'Βος εστίν αυ[τοΙς ποιησ]άτωσαν. El
[δέ ν.α~] | μη ποιησωντι κα&ώς προγέγραπται , ατελής εστω α
άνά[&εσις v.ai πο^ταπο^εισά^τίοσαίτωσα/ν αργυρίου [μ~]νάς
τριά/.[ο~]ντα. El δέ [τις έπιλ~]αμβάν[θΐτο αϊτών η ν.αταδουλί-
ζοιτο, | ά τ]ε γενε&εϊσ[α δ~]ουλαγω[γ~]ία [α/.υρος ν.α]ι αρμένα
εστω. Κ[αι έξέστω προστάμεν ν. τ. λ.
Das Verzeichniss der Zeugen hatte am Schlüsse keinen Platz mehr,
wurde deshalb an den Kopf der Inschrift gestellt, und zwar zwischen die
beiden in n. 1542 behandelten Weihinschriften, welche erheblich älter sind.
Es lautet:
Phokis (Stiris).
[1546]
brcoVpv τρόπον. Οϊ vai τταραμεινάτωσαν Πραξία και τα γν\-
vand αντου ^Αφροδισία εως αν ζώντί' v.ai &αψάντω v.ai
τ[ά] | ωρία αυτών ποιησάτωσαν εΐ δέ μη d-aipowri v.ai ποιη-
σων\τι τά ώρια αυτών, vad-ώς προγέγραπται, άτελ(η)ς ε'στω α
10 α\\να&εσις, /.αϊ ποταιτοτισάτωσαν αργυρίου μν\άς τριάν.οντα. El
δέτις έπιλανβάνοιτο αντώ\ν η καταδονλίζοιτο, α τ(ε) γενη&ΐοα
δουλαγω\γία αυτών ά/.υρος /.αϊ άρ(ε)μένα εστω, v.ai ποτα\-
15 [π]οτί(σ)άτω 6 ν.αταδουλιζόμενος μνάς τριcr/.οντα, \\ [v.a~}i το
μεν ημισον εστω τον π.ροστάντος, το \ [βε[\ ^μισον του ^Ασν.λα-
πιοΰ' εξέ(σ)τω δε προστ\[α]μεν υπέρ (α)υτοίς τον &έλοντα
Φω/.έων.
Ζ. 2 ^4(γ)ήσωΐ'ος: ΑΠΗΣΩΝΟΣ die Zeichnung. — 3 ϊδία(ι): Dittenherger;
die Zeichnung ΙΔΙΑΓ. — 9 άτελ{η)ς: Boss: ATE \ΝΣ die Zeichnung.
12 τ(ί): Hoss: TP die Zeichnung. — 13 άρ(ε)μένα: Dittenherger. — 14 no-
ταποτί(σ)άτω: Hoss; °ΖΑΤΩ die Zeichnung. — IG ί'ξέ(σ)τω: Boss; ΕΞΕΤΩ
die Zeichnung. — 17 {α)ντονς: Hoss; ΕΥΤΟΥΣ die Zeichnung.
Z. 8 εϊ δε μη β-άι^ωττί: vgl. η. 1555 b 15 εϊ δε μη παοαμένη: W.-F.
η. 256 εϊ δε' τις χαταδονλίζηται; Bull. V, 429 η. 43 εΐ δε μη ηοιήση. —
Aber auch εϊ δε' τις αν έφάπτοιτο W.-F. 420.
ΑΖΞΣ
1546 Auf dem gleichen Steine wie η. 1542. — Mondry Beaudouin
Bull. V, 446.
Θεός τΰγαν άγα&άν. άρχοντος εν —τείρει Φίλωνος τον
Φιλον.ράτου{ς], \ μηνός τετάρτου, Σωτηρίδας Ξένιονος Αελφός
άφίητι έλεν&έρονς Ξενώνα v.ai 1Ίαρά[μο]νον τοις Ιδίους &ρε-
πτονς, παραμείναντας Σωτηρίδα ττάντ(α τ)όν τάς ζ[ώας] χρο-
νον, ν.αί άνατί{β·ητι\ \ αυτούς τώ &ε(ϊ> τώ ^Λσσν.'Καπιώ τώ εν
5 Στείρει. Μη ν.αταδουλι'ξάστ[ω δε μηϋ\\εις τους προγ[εγρα}\μ-
μένους μηδέ /.α& όποΊον τρόπον. Οϊ v.ai παραμεινάτωσαν
Σωτηρί[δα πάντα τ~]ον τάς ζωάς [χρό] vor, v.ai Ö-αύ'ατωσαν v.ai
τά ώρια αντοΰ /.α&ώς ε'Βος εστίν αυ[τοΙς ποιησ]άτωσαν. El
[δέ ν.α~] | μη ποιησωντι κα&ώς προγέγραπται , ατελής εστω α
άνά[&εσις v.ai πο^ταπο^εισά^τίοσαίτωσα/ν αργυρίου [μ~]νάς
τριά/.[ο~]ντα. El δέ [τις έπιλ~]αμβάν[θΐτο αϊτών η ν.αταδουλί-
ζοιτο, | ά τ]ε γενε&εϊσ[α δ~]ουλαγω[γ~]ία [α/.υρος ν.α]ι αρμένα
εστω. Κ[αι έξέστω προστάμεν ν. τ. λ.
Das Verzeichniss der Zeugen hatte am Schlüsse keinen Platz mehr,
wurde deshalb an den Kopf der Inschrift gestellt, und zwar zwischen die
beiden in n. 1542 behandelten Weihinschriften, welche erheblich älter sind.
Es lautet: