DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.42560#0038
34
Apollonium scholiasta p. 399 Diodorus IY, 43 Apollodorus TTI
15, 3 p. 122 Herch., Eurytiam Asclepiades Tragilensis apud
scliol. μ 69 p. 534 Df. (= F H 6 III 302), eandem scho-
liasta Soph. Antig. 980 narrat fuisse qui Cadmi sororem Ido-
theam appellarent: id quod optumae notae esse apparet, nec
neglegendum est Phineum Idotheae maritum fuisse, qui Ar-
gonautis eodem modo quo Circe Ulixi, Idothea Proteusve Me-
nelao viam indicavit qua symplegadas transirent (cf. e. c.
Asclepiadem 1. s. s. et Hyginum fab. XIX), quae eis ob-
stabant *) , quominus eo pervenirent unde vellus aureum
devecturi erant. Addendum est Zenodotum pro Idotheae no-
mine scripsisse Εύρννόμη (Aristonic. rell. ed. Carnuth p. 46
ad δ 366) suorum sine dubio exemplarium fidem secutum :
quibus hae res curae sunt Pausaniam videant VIII, 41, 6,
qui de Eurynomae deae Oceani filiae apud Phigaleenses de-
lubro et simulacro res narrat singulares: την δέ Ενρυνόμην
6 μεν των Φιγαλέων δήμος έπίκληαιν είναι πεπίστευκεν [Αρτέμι-
ό ος ' οοοι δέ αϊτών παρειλήψασιν υπομνήματα αρχαία, θυγατέρα
Ωκεανού φασιν είναι την Ενρυνόμην (etiam Calypso Oceani filia,
Sirenes Acheloi, Idothea autem Protei Aegyptii habebatur),
ης δη καΕΌμηρος εν Ίλιάδι έποιήσατο μνήμην [X 398 sqq., 405],
ώς δμοϋ Θέτιδι νποδεξαιτο 'Έίφυ.ιστον. tum narrat certo quodam
die, quando sacra deae agantur, delubrum apertum esse, cum
tamen ipse tunc temporis non adfuerit, referre se quae de si-
mulacro a Phigaleensibus acceperit: χρνσαΐ τε τό ξόανον ow-
δεουσιν αλέσεις, και είκών γυναικός τα όίχρι των γλουτών, το από
τούτου δέ έστιν Ιχθύς, desinit in piscem mulier formosa su-
perne: idque cui non cogitationem iniciet cum de Diana
illa quae feminarum vitae mortique praeest, tum de Sireni-
bus Acheloi filiabus (Apoll. Rh. IY 893 sqq. Apollod. I. 3, 4 p. 7
Herch. Serv. ad Yerg. Georg. I 9), deHarpyiis de Gello aliis
numinibus, quae ut eis hominibus a quibus placantur, be-
nigna sunt, ita in universum infestum animum gerere viden-
tur cum ad inferos animas deportent, ideoque ipsa pro mor-
tis signo habentur 1 2).
1) cf. Gerland 1. c. p. 40 sq. 44.
2) videas quae de eis contulerunt 0. Jahn Archaeol. Beitr.
p. 101 sqq. E. Curtius Arch. Z. 1855 p. 6 sqq. Schrader de Sireni-
Apollonium scholiasta p. 399 Diodorus IY, 43 Apollodorus TTI
15, 3 p. 122 Herch., Eurytiam Asclepiades Tragilensis apud
scliol. μ 69 p. 534 Df. (= F H 6 III 302), eandem scho-
liasta Soph. Antig. 980 narrat fuisse qui Cadmi sororem Ido-
theam appellarent: id quod optumae notae esse apparet, nec
neglegendum est Phineum Idotheae maritum fuisse, qui Ar-
gonautis eodem modo quo Circe Ulixi, Idothea Proteusve Me-
nelao viam indicavit qua symplegadas transirent (cf. e. c.
Asclepiadem 1. s. s. et Hyginum fab. XIX), quae eis ob-
stabant *) , quominus eo pervenirent unde vellus aureum
devecturi erant. Addendum est Zenodotum pro Idotheae no-
mine scripsisse Εύρννόμη (Aristonic. rell. ed. Carnuth p. 46
ad δ 366) suorum sine dubio exemplarium fidem secutum :
quibus hae res curae sunt Pausaniam videant VIII, 41, 6,
qui de Eurynomae deae Oceani filiae apud Phigaleenses de-
lubro et simulacro res narrat singulares: την δέ Ενρυνόμην
6 μεν των Φιγαλέων δήμος έπίκληαιν είναι πεπίστευκεν [Αρτέμι-
ό ος ' οοοι δέ αϊτών παρειλήψασιν υπομνήματα αρχαία, θυγατέρα
Ωκεανού φασιν είναι την Ενρυνόμην (etiam Calypso Oceani filia,
Sirenes Acheloi, Idothea autem Protei Aegyptii habebatur),
ης δη καΕΌμηρος εν Ίλιάδι έποιήσατο μνήμην [X 398 sqq., 405],
ώς δμοϋ Θέτιδι νποδεξαιτο 'Έίφυ.ιστον. tum narrat certo quodam
die, quando sacra deae agantur, delubrum apertum esse, cum
tamen ipse tunc temporis non adfuerit, referre se quae de si-
mulacro a Phigaleensibus acceperit: χρνσαΐ τε τό ξόανον ow-
δεουσιν αλέσεις, και είκών γυναικός τα όίχρι των γλουτών, το από
τούτου δέ έστιν Ιχθύς, desinit in piscem mulier formosa su-
perne: idque cui non cogitationem iniciet cum de Diana
illa quae feminarum vitae mortique praeest, tum de Sireni-
bus Acheloi filiabus (Apoll. Rh. IY 893 sqq. Apollod. I. 3, 4 p. 7
Herch. Serv. ad Yerg. Georg. I 9), deHarpyiis de Gello aliis
numinibus, quae ut eis hominibus a quibus placantur, be-
nigna sunt, ita in universum infestum animum gerere viden-
tur cum ad inferos animas deportent, ideoque ipsa pro mor-
tis signo habentur 1 2).
1) cf. Gerland 1. c. p. 40 sq. 44.
2) videas quae de eis contulerunt 0. Jahn Archaeol. Beitr.
p. 101 sqq. E. Curtius Arch. Z. 1855 p. 6 sqq. Schrader de Sireni-