DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.42560#0051
SENTENTIAE CONTROVERSAE.
T. Homeri versus /1 440—445 non ab eodem a quo
qui antecedunt et secuntur versus poeta profecti sunt.
II. Amorgini poetae nomen Hesychi Milesii auctorem
biographum qui viros literatos κ«Γ« οτοιχεϊον enumeravit Se-
monidem (cf. Bergk PLG1 p. 734 sq.) scripsisse, eum utrum-
que Simmiam, dein Simonidem Ceium excepisse, Suidae codex
Yossianus testatur.
III. Quam e codice Laur. 56, 1 in Hermae vol. III,
p. 276 R. Scboell edidit orationum Hemosthenicarum tabula
composita est ad fidem libri cuiusdam antiquioris, qui ora-
tiones eodem quo cod. 2 ordine plano eo rebusque aptissimo
dispositas habebat et codicis 2 frater vel adeo pater fuit.
IV. Unum illud, unde cod. 2 fluxit et huius indicis
liber, corpus erat e tribus archetypi voluminibus ita compo-
situm, ut scriptor tertiam partem alteri praeponeret.
V. Priore illius libri archetypi parte viginti orationes
continebantur, altera viginti tres (ιζ— λ^), tertia viginti tres
(α—ις et postea additae μ—με quibus olim subiuncta erat
quae agmen claudit oratio XVII). Itaque conficitur oratio-
num numerus 66, cui si addideris epistulam Philippi (12)
et quattuor orationes deperditas (Schaefer de Demosthene
T1I, 2 p. 315) numerum habebis o«, quem tradiderunt indicis
vetusti auctores (Herm. II, p. 444), unde demptis prooemiis
et epistulis quinque orationes restant sexaginta quinque,
Pseudo-Plutarchi Photiique numerus volgaris.
VI. Falsissimum de Rhodiis oratoribus indicium Blas-
sius tulit, cum eos ab Asiano dicendi genere non ita differre
statueret, neglexit enim Ciceronis Quintilianique testimonia, et
Dionysiana de Hyperide a Rhodiis resuscitato perversa inter-
pretatione temptavit.
T. Homeri versus /1 440—445 non ab eodem a quo
qui antecedunt et secuntur versus poeta profecti sunt.
II. Amorgini poetae nomen Hesychi Milesii auctorem
biographum qui viros literatos κ«Γ« οτοιχεϊον enumeravit Se-
monidem (cf. Bergk PLG1 p. 734 sq.) scripsisse, eum utrum-
que Simmiam, dein Simonidem Ceium excepisse, Suidae codex
Yossianus testatur.
III. Quam e codice Laur. 56, 1 in Hermae vol. III,
p. 276 R. Scboell edidit orationum Hemosthenicarum tabula
composita est ad fidem libri cuiusdam antiquioris, qui ora-
tiones eodem quo cod. 2 ordine plano eo rebusque aptissimo
dispositas habebat et codicis 2 frater vel adeo pater fuit.
IV. Unum illud, unde cod. 2 fluxit et huius indicis
liber, corpus erat e tribus archetypi voluminibus ita compo-
situm, ut scriptor tertiam partem alteri praeponeret.
V. Priore illius libri archetypi parte viginti orationes
continebantur, altera viginti tres (ιζ— λ^), tertia viginti tres
(α—ις et postea additae μ—με quibus olim subiuncta erat
quae agmen claudit oratio XVII). Itaque conficitur oratio-
num numerus 66, cui si addideris epistulam Philippi (12)
et quattuor orationes deperditas (Schaefer de Demosthene
T1I, 2 p. 315) numerum habebis o«, quem tradiderunt indicis
vetusti auctores (Herm. II, p. 444), unde demptis prooemiis
et epistulis quinque orationes restant sexaginta quinque,
Pseudo-Plutarchi Photiique numerus volgaris.
VI. Falsissimum de Rhodiis oratoribus indicium Blas-
sius tulit, cum eos ab Asiano dicendi genere non ita differre
statueret, neglexit enim Ciceronis Quintilianique testimonia, et
Dionysiana de Hyperide a Rhodiis resuscitato perversa inter-
pretatione temptavit.