Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1890)

9 ΠΕΡΙ ΔΥΟ ΑΓΓΕΙΩΝ ΤΟΤ

ΡοιιοειιΊ διόρθωσιν, ήν εκαμεν ορμηθείς εξ επιγρα-
φής τίνος της Κορώνειας1.

Έκ των είρημένων πείθεται έκαστος οτι ή επι-
γραφή μέν του ημετέρου άρθρου « άναθηματυκόν

ΕΠΙΚΤΗΤΕΙΟΓ ΚΤΚΛΟΓ 10

άνάγίνφον » ορθώς εχει, άτοπον ο όλως και σφα-
λερόν θα ήτο νά έκλάβωμεν το μνημεϊον νεκρικόν.

Έν Αθήναις Τ3 2 Μαίου 1890.

Κ. Δ. Μυλωνάς

ΠΕΡΙ ΔΤΟ ΑΓΓΕΙΩΝ ΤΟΥ ΕΠΙΚΤΗΤΕΙΟΥ ΚΥΚΛΟΥ

ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΕΥΡΕΘΕΝΤΩΝ

(Πίναξ 2)

Ή έν τω 2ω πίνακι (ύπ·άρ. 1 Χι άπεικονισθείσα
εου^οόυ,οο^ος κύλις" του Παυ/ραίου εύοέΟη έν Καρ-
δίτστ) (Άκραιφία) της Βοιωτίας και είναι νυν κτη·
μα της έν Αθήναις 1 Αρχαιολογικής Εταιρίας (αρ.
καταλ. αγγείων 3557). Ώς εικοστή ενάτη δε εις
τήν σειράν των μέχρι τούδε είκοσι και οκτώ γνω-
στών αγγείων του αγγειογράφου τούτου προστιθε-
μένη είναι και το μόνον του έργον, όπερ έπι ελ-
ληνικής ευρέθη γης, άν έςαιρέσωμεν το έπι της
Ακροπόλεως Αθηνών εύρεθέν θραύσμα, δπερ φέ-
ρον τήν έπιγραφήν ΠΑΜ . . . μετά πιθανότητας
μόνον, πιθανοτητος δ'μως αληθώς μεγίστης, δύνα-
ται νά άναφέρηται εις έργον του αυτού τεννίτου2.

Προς νέας όμως έρευνας περι του τρόπου της
εργασίας (8ίγ1) του Παμφαίου σ/εδόν δεν παρέ-
χει άφορμήν ή κύλις του αύτη3. Γραφάς δεν φέρει
ή μίαν μόνην τήν έν τω πυθμένι μορφή ν και ταύ-
την κατά τινα συχνά άπαντώντα έν παραλλαγαίς
τύπον της του Επικτήτου τέχνης, νέον τινά δηλ.
έμβαπτίζοντα τάς χείρας εις λεκάνην νιψίματος.
Περίεργον φαίνεται μοι οτι ή λεκάνη ουχί ώς συνή-

* ΡοαοαιΊ έν ΒαΙΙ. Οογγ. ΗβΗ. Τόμ. 9, σελ. 433.

2 Ε. ΚβίδοΙι.ΖβϊΙδοΙιπίΊ Γαρ ΰδΙ.Οτγπιιι&δκαΐΈνβδβιι 1887 σ. 647.
Και ετέρα κύλις" του Παμφαίου, τριακοστή τον αριθμόν, έγένετο γνω-
στή δημοσιευθείσα &πό τοΰ' Αΐίϊβά ΚοτΙβ εν ΒοηιιβΓ δΐυοίϊβιι σελ.
198 χ. Ιξ.

3 Εις τον κατάλογον των έργων του ημετέρου αγγειογράφου, δν εν
ΜβϊδΙβΓδϊ^ηαΙίΙΓβΙΙ2 σ.89 κ.ές". παρέθηκα,προσθετέον οτι το ύπ'άρ.8
άγγεΤον το πολϋ πολϋ δύναται νά θεωρηθή ώς της ίδιας αύτου τέχνης
προϊόν καΟ' δν τρόπον έθεωρήΟη τοιούτο και τό δπ'αρ.20.Διότι και άν
άκο'μη δεχθώμεν μετά του Ρ. I. ΜβϊβΓ (ΑιόΙι. ΖοϊΙαη§ 1884 σ.
240) οτι άμφίβολον είναι άν ό φε'ρων τήν έπιγραφήν ποϋς της κύλικος
είναι και ιδικός της, βέβαιον όμως ότι αί έξωθεν γραφαί είναι κατά
τον του Επικτήτου τρόπον πεποιημέναι.

θως έπι κιονίσκου, αλλ" έπι των γονάτων αύτου
του νιπτομένου έπερείδεται. Αλλά και ετέρα τις
έν Βρυξέλλαις ευρισκομένη κύλις"1 και τήν έπιγρα-
φήν ΤΙ^Ε^ΟΝ ΚΑί-Ο^ φέρουσα δεικνύει ωσαύ-
τως τον αύτον της τοποθετήσεως της λεκάνης τρό-
πον, όστις αναμφιβόλως τήν χρήσιν αυτής εύκο-
λωτέραν και ταχυτέραν άπειργά'ζετο, δπερ μας ύπο-
δηλοΐ οτι το πράγμα έν τή παλαίστρα συνέβαινε.
Τά έπ' αυτής όοώυ,ενα λοιπά γράαυατα ουδέν πα-

(^ ι ι I Γ Γι

ρέχουσι σαφές νόημα' και μας ένθυμίζουσι μεν βε-
βαίως τό ρήμα προύαγορενω, όπερ εύρηται έπι
ομοίου αγγείου υπό ΟβΓίΐίΐΓίΙ δημοσιευθέντος (Α.
V. IV 272, 5)' αλλά και ταύτην τήν λέςιν δεν
δύναταί τις άβιάστως νά προσπορισΟή, παρά δε τω
Παμφαίω μάλιστα συνήθεις είναι αί έπιγραφαΐ αί
μηδένα νοΟν εχουσαι.

Άλλα και περι του σχεδιάσματος της μορφής
ουδέν το έπαινετικόν εχομεν νά εί'πωμεν. Εν τω
διαγράμματι των καθ' έκαστον του σώματος ή
μορφή είναι ίσως κατά τι βελτίων ή έν άλλοις του

' Ή κύλιξ αϋτη λύει ήμΐν τό αίνιγμα, όπερ ή έν μέρει μόνον άνα ·
γινωσκομένη επιγραφή της έν Νεαπόλει κύλικος ί αρ. 5627 του κατα-
λόγου του Ηβ^άβΐηαηα ) παρέχεται. Της έν τω πυθμε'νι της μορφής
μετά της γύρωθεν ανω επιγραφής εδημοσχ'ευσεν εσχάτως ό ΑιΊΐιατ
δοΐιηβκίοι- άπείκασμα (Κοω. Μί111ΐβί1αΐ1§βη 1889 σ. 164) και
συμφωνών τω Ηβ^(]βΠ13.ηΐ1 δέχεται ότι είναι έργον του ΤΛήσωνος
του υίου του Νεάρχου ."Οτι ή κύλιξ αϋτη όμοια καθ' ολοκληρίαν προς
τήν έν Βρυξέλλαις ούδεμίαν έχει σχέσιν πρός τά έργα τά φέροντα τήν
ύπογραφήν του Τ.Ιήσωνος (του υίοΰ' του Νεάρχου) είναι βέβαιον.
Και ενταύθα λοιπόν τό όνομα ΤΛήσων αναφέρεται εις τόν είκονιζόμε-
νον νεανίαν, ό τι δέ προ του ρήματος έποίησεν φέρεται ώσεί γεγραμ-
μένον είναι άπλή παιδιά και ούχί άβλέπτημα. Ό ποιήσας τήν κύλικα
ώς και πας άλλος άγγειογράφος όστις όπως αύτός ήθελε καθ' όμοιον
τρόπον υπογράψει τό έργον του δέν έσκόπει βεβαίως νά όνομάση εαυτόν.