DOI Artikel:
Perdrizet, Paul: Tethrippon Pēlinon
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14597#0042
63
ΤΕΘΡΙΠΠΟΝ ΠΗΛΙΝΟΝ
64
τον προεφύλαττεν άριστα έν περιπτώσει καταδιώ-
ζεως, καλύπτουσα ού μόνον τάς κνήικ,ας και τά
νώτα, άλλα και τον τράχηλον αυτού καί, άν οδ-
τος ήθελεν, ολόκληρον τήν κεφαλήν του. Σημειω-
τέον έν παρόδω, ότι δ τρόπος, καΟ' δν δ ηνίοχος
φέρει τήν ασπίδα, ενθυμίζει [λίαν κατά συνΟή-
κην παράστασιν τοΟ γεωμετρικού ρυθμοΟ. Οί κε-
ραμείς των του Δίπυλου άγγείων 11 παριστώσι τούς
πολεμιστάς βαδίζοντας, ή ήνιοχουντας, ή κωπη-
λατουντας τήν ασπίδα έξηρτημένην έχοντας ούχί
άπο των νώτων, άλλ' άπά της πλευράς. Αιτία
τούτου εινε βεβαίως οτι Οά εύρίσκοντο εις λίαν
στενόχωρον Οέσιν, άν ήΟελον νά παραστήσωσι ταύ-
την έκ του πλαγίου καλύπτουσαν τά νώτα, όπως
άληθώς ή άσπ'ις θά έφέρετο καθ1 δν χρόνον δεν
έγίνετο μάχη.
Το ήμέτερον άρμα οέν εινε τό μόνον μνημεϊον
της άρχαίας πλαστικής της Τανάγρας, ό'περ πα-
ρουσιάζει εικόνα της βοιωτικής άσπίδος. Έν πή-
λινον τοΰ Μουσείου τών Αθηνών12 παριστά όπισθεν
τεσσάρων λίαν κακοτέχνως εΐργασμένων ίππων,
οίτινες φαίνονται ως προσκεκολλημένοι άλλήλοις
και ων οί έν τψ μέσω εινε μικρότεροι τών παρα-
πλεύρως κειμένων, άνδρα ομοίως κακώς έσχημα-
τισμένον, με πεπλατυσμένον το σώμα, όστι·ς εχ_ει,
δπως 6 ηνίοχος του άρματος μας, τήν κεφαλήν και
έπι του νώτου τήν τοξοειδώς άποκεκομμένην άσπίδα.
Ούτος έκτείνει τούς βραχίονας προς τά έμπρός και
θέτει τάς χείρας έπί τοΰ" οπισθίου τών παρασείρων13.
Δεν υπάρχει βεβαίως αμφιβολία οτι το χονδροειδές
τοΟτο πήλινον κατασκεύασμα δεν παριστά άπλοΟν
ίπποκόμον, άλλ' ήνίοχον πολεμικού άρματος" δ
κοροπλάστης είτε έξ άδεξιότητος, είτε έκ της έπι-
θυμίας νά συντελέση ταχέως τό έργον, παρέλιπεν-
έκεϊνο, όπερ τω έφάνη ήττονος σημασίας και δυσ—
κολώτερον νά παρασταθη , δήλα δή αύτό τό.
μειωτέον οτι ή άσπις εινε ένταΰθα έξηρτημένη έπί
του" νώτου δι' δριζοντίου ίμάντος, όστις περιβάλ-
λων τήν όσφύν διέρχεται ύπέρ τήν άσπίδα. Εινε.
φανερόν οτι έν τη πραγματικότητι τό είδος τούτο
της άσπίδος ώφειλε νά έξαρτάται έκ τοΰ λαιμοί*
δι' ίμάντος προσαρτώμενου εις τό έσωτερικάν αυτής.
Ραει, Ρεκοκιζετ
" ΑΙΙι. ΜίΙΙΙι., 1892, σ. 211, 303 = Κβίο1ιε] ε. ά. ιΐ*. 48, 33.
ΜοηυπιοηΙί, IX, ρΐ. 40=ϋίοΙ. (1β8 αηΐίς. ε'ικ. 2203.
13 Άρ. Εϋρ. 4228. Άνασκαφαί Άρχ. 'Ετ. 1888. Πηλός κίτρι-
νος. "Τψ. 0,11.
13 Επειδή μοί παρέχεται ευκαιρία, Οά σημειώσω χα! άλλο πήλινον
του αύτοϋ μουσείου (άρ. Εΰρ. 5619" προέλευσις βοιωτική κατά τόν
ΜβΐΊΙια, ΟαΙ&Ι, άρ. 417). Πηλός άνοιχτοϋ κίτρινου γ ρώματος· πλ.
0,07- ΰψ· 0,06· επίσης νηπιώδους τέχνης, οπως και τό προηγούμε-
νον, οπερ παριστά τέσσαρας ίππους, όπισθεν τών όποιων ΐσταται
μορφή έκιείνουσα τάς χείρας έπ'ι τών οπισθίων τών δύο έν τώ μέσω
ζώων. ΤΙ μορφή—άνήρ ή γυνή, άγνοώ—ουδέν σημείον όπλου φέρει-
άφ' ετέρου οί ί'πποι εινε συνδεδεμένοι πρός αλλήλους κατά περίεργόν
τινα τρόπον, δι' ενός σχοινίου διερχομένου όπισθεν τών αυχένων καί
πρό τών στέρνων.
Τό είδος τοϋτο της ζεύξεως τών Γππων φαίνεται ΰποόηλοϋν οτι τό
έν λόγω πήλινον δέν εινε πολεμικόν άρμα επίσης άτέχνω εϊκονιζόμε-
νον, ό'πως τό υπ' άρ. 3228. Διατί άρά γε δέν θά ήδυνάμεθα νά ανα-
γνωρίσωμεν εν τούτω τήν παράστασιν του άλωνίσματος τών στα-
χύων ; Ουδείς βεβαίως Οά έξεπλήσσετο βλέπων τό άντικείμενον τοϋτο.
έν τώ καταλόγω τών τύπων τών κοροπλαστών, οΐτινες ήσαν άπο της
άρχαιοτάτης εποχές τόσον πιστοί καί ευ'θυμοι παρατηρηταί της ζωής,
τών κοινότατων καί τών μάλιστα οικογενειακών αυτής σκηνών.
ΤΕΘΡΙΠΠΟΝ ΠΗΛΙΝΟΝ
64
τον προεφύλαττεν άριστα έν περιπτώσει καταδιώ-
ζεως, καλύπτουσα ού μόνον τάς κνήικ,ας και τά
νώτα, άλλα και τον τράχηλον αυτού καί, άν οδ-
τος ήθελεν, ολόκληρον τήν κεφαλήν του. Σημειω-
τέον έν παρόδω, ότι δ τρόπος, καΟ' δν δ ηνίοχος
φέρει τήν ασπίδα, ενθυμίζει [λίαν κατά συνΟή-
κην παράστασιν τοΟ γεωμετρικού ρυθμοΟ. Οί κε-
ραμείς των του Δίπυλου άγγείων 11 παριστώσι τούς
πολεμιστάς βαδίζοντας, ή ήνιοχουντας, ή κωπη-
λατουντας τήν ασπίδα έξηρτημένην έχοντας ούχί
άπο των νώτων, άλλ' άπά της πλευράς. Αιτία
τούτου εινε βεβαίως οτι Οά εύρίσκοντο εις λίαν
στενόχωρον Οέσιν, άν ήΟελον νά παραστήσωσι ταύ-
την έκ του πλαγίου καλύπτουσαν τά νώτα, όπως
άληθώς ή άσπ'ις θά έφέρετο καθ1 δν χρόνον δεν
έγίνετο μάχη.
Το ήμέτερον άρμα οέν εινε τό μόνον μνημεϊον
της άρχαίας πλαστικής της Τανάγρας, ό'περ πα-
ρουσιάζει εικόνα της βοιωτικής άσπίδος. Έν πή-
λινον τοΰ Μουσείου τών Αθηνών12 παριστά όπισθεν
τεσσάρων λίαν κακοτέχνως εΐργασμένων ίππων,
οίτινες φαίνονται ως προσκεκολλημένοι άλλήλοις
και ων οί έν τψ μέσω εινε μικρότεροι τών παρα-
πλεύρως κειμένων, άνδρα ομοίως κακώς έσχημα-
τισμένον, με πεπλατυσμένον το σώμα, όστι·ς εχ_ει,
δπως 6 ηνίοχος του άρματος μας, τήν κεφαλήν και
έπι του νώτου τήν τοξοειδώς άποκεκομμένην άσπίδα.
Ούτος έκτείνει τούς βραχίονας προς τά έμπρός και
θέτει τάς χείρας έπί τοΰ" οπισθίου τών παρασείρων13.
Δεν υπάρχει βεβαίως αμφιβολία οτι το χονδροειδές
τοΟτο πήλινον κατασκεύασμα δεν παριστά άπλοΟν
ίπποκόμον, άλλ' ήνίοχον πολεμικού άρματος" δ
κοροπλάστης είτε έξ άδεξιότητος, είτε έκ της έπι-
θυμίας νά συντελέση ταχέως τό έργον, παρέλιπεν-
έκεϊνο, όπερ τω έφάνη ήττονος σημασίας και δυσ—
κολώτερον νά παρασταθη , δήλα δή αύτό τό.
μειωτέον οτι ή άσπις εινε ένταΰθα έξηρτημένη έπί
του" νώτου δι' δριζοντίου ίμάντος, όστις περιβάλ-
λων τήν όσφύν διέρχεται ύπέρ τήν άσπίδα. Εινε.
φανερόν οτι έν τη πραγματικότητι τό είδος τούτο
της άσπίδος ώφειλε νά έξαρτάται έκ τοΰ λαιμοί*
δι' ίμάντος προσαρτώμενου εις τό έσωτερικάν αυτής.
Ραει, Ρεκοκιζετ
" ΑΙΙι. ΜίΙΙΙι., 1892, σ. 211, 303 = Κβίο1ιε] ε. ά. ιΐ*. 48, 33.
ΜοηυπιοηΙί, IX, ρΐ. 40=ϋίοΙ. (1β8 αηΐίς. ε'ικ. 2203.
13 Άρ. Εϋρ. 4228. Άνασκαφαί Άρχ. 'Ετ. 1888. Πηλός κίτρι-
νος. "Τψ. 0,11.
13 Επειδή μοί παρέχεται ευκαιρία, Οά σημειώσω χα! άλλο πήλινον
του αύτοϋ μουσείου (άρ. Εΰρ. 5619" προέλευσις βοιωτική κατά τόν
ΜβΐΊΙια, ΟαΙ&Ι, άρ. 417). Πηλός άνοιχτοϋ κίτρινου γ ρώματος· πλ.
0,07- ΰψ· 0,06· επίσης νηπιώδους τέχνης, οπως και τό προηγούμε-
νον, οπερ παριστά τέσσαρας ίππους, όπισθεν τών όποιων ΐσταται
μορφή έκιείνουσα τάς χείρας έπ'ι τών οπισθίων τών δύο έν τώ μέσω
ζώων. ΤΙ μορφή—άνήρ ή γυνή, άγνοώ—ουδέν σημείον όπλου φέρει-
άφ' ετέρου οί ί'πποι εινε συνδεδεμένοι πρός αλλήλους κατά περίεργόν
τινα τρόπον, δι' ενός σχοινίου διερχομένου όπισθεν τών αυχένων καί
πρό τών στέρνων.
Τό είδος τοϋτο της ζεύξεως τών Γππων φαίνεται ΰποόηλοϋν οτι τό
έν λόγω πήλινον δέν εινε πολεμικόν άρμα επίσης άτέχνω εϊκονιζόμε-
νον, ό'πως τό υπ' άρ. 3228. Διατί άρά γε δέν θά ήδυνάμεθα νά ανα-
γνωρίσωμεν εν τούτω τήν παράστασιν του άλωνίσματος τών στα-
χύων ; Ουδείς βεβαίως Οά έξεπλήσσετο βλέπων τό άντικείμενον τοϋτο.
έν τώ καταλόγω τών τύπων τών κοροπλαστών, οΐτινες ήσαν άπο της
άρχαιοτάτης εποχές τόσον πιστοί καί ευ'θυμοι παρατηρηταί της ζωής,
τών κοινότατων καί τών μάλιστα οικογενειακών αυτής σκηνών.