Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1896)

ΛΪΚΟΣΟΥΡΑΣ ΕΠΙΓΡΑΦΑ1

ΕΚ ΤΩΝ ΕΝ ΤΩ ΙΕΡΩ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ

(Συνέχεια. Όρα Β. Α. 1895, σ. 263 εξ.)

3 (πρβ. άρ. 4).

Βάθρου προσθία πλάξ κοινοΟ λευκοΟ λίθου.Τψ.
0,93, πλάτ. 0,72-0,82, ζάχ. άνω 0,36. Έπι
της άνω έπιφανείας φέρει τρεις τόρνους , ένα μεν
έμπροσθεν προς σύνδεσιν μετά τοΟ έπικράνου, δύο
δέ όπισθεν, δι1 ών συνεδεΐτο μετά τοΟ παρακειμέ-
νου. Τποκάτω δέ φέρει δύο τόρμους προς σύνδεσιν
μετά τοΟ υποβάθρου. Αί πλάγιαι έπιφάνειαι (πλήν
της οπισθίου) κάτω μέν λήγουσιν εις το σύνηθες
κυμάτιον, άνω δέ ούδένα φέρουσι κόσμον.

Της πλακός ταύτης μετά την καταστροφήν τοΟ
αγάλματος έγένετο δευτέρα χρησις έν τη άνιδρύσει
τοΟ έκ δύο λίθων συγκειμένου και έξης (άριθ. 4)
αναγραφομένου βάθρου τοΟ ΆδριανοΟ. Ευρέθη δη-
λονότι δ λίθος ως οπίσθιος πλάξ τοΟ βάθρου τού-
του ίσταμένη προς τω δυσμικω τοίχω τοΟ προ-

νάου, άριστερά τφ εις τον σηκόν είσιόντι, ούτως,
ώστε ή έπιγραφή προς τον τοϊχον βλέπουσα δέν
έφαίνετο. Έκ των τόρμων και των διαστάσεων των
δύο λίθων τοΟ κατά χώραν εύρεθέντος βάθρου τοΟ·
Αδριανού φαίνεται πιθανώτατον δτι και το 10ν βά-
θρον (τό της ΆριστοΟς) έκ τών αυτών συνέκειτο
λίθων1 πλήν δτι χάριν του 'Αδριανοΰ έστράφη όλον
έκ τών πρόσω προς τά οπίσω.

ΠοΟ εκείτο τό βάθρον της Άριστους, τυγχάνει,
άγνωστον, δέν εύρέθη δέ ούτε ύπόβαθρον ούτε έπί-
κρανον. Τό νΟν δίλιθον (του ΆδριανοΟ) βάθρον2 ί-
στατο έπί του πλακόστρωτου δαπέδου τοΟ προνάου
άνευ ύποβάθρου- ή ελλειψις αύτη έν ρωμαϊκοϊς μά-
λιστα χρόνοις δέν πρέπει νά έκπλήττη.

Ή έπιγραφή (0,20 ύπό τό άνω χείλος τοΟ λί-
θου κεχαραγμένη) έ'χει ούτωσί πως:

λλλΕΤΕΡα αρχικαε: ος μεγααοττοαι τις
αρ1στ-π- ταμαυταχ καιαριστοααυ
θυγατέρα καιδαηαρης: θειλγ γ ε: αού

ΤΑΝΗΑΤΕΡΑ ΙΕΡΗΤΕΥΣΑΧΑΝΔΕΣΠΟΙΝΑΙ

Ά^ετίρα 'Αρ^ικλέος Μεγαλοπολΐτις
Άριστώ ταν αΰτας και Άριστόλαυ
θυγατε'ρα και Δαμάρης Θεαγγε'λο[υ]
τάν ματε'ρα ΐερητεύσασαν Δεσποίναι.

Ό γενεαλογικός τών ονομάτων πίναξ έστίν ό'δε'
'Αρ^ικλης

Ί

Άιιετέρα ·—- Άριστόλας

i

Άριστώ -—^ Θεάγγελο;

i

Δαμάρης

Τά ονόματα ταΟτα άγνωστα όντα έν τη ιστορία
δέν βοηθοΟσιν ήμΐν εις δρισμόν τοΟ χρόνου της
έπιγραφης (τό Άμετέρα μάλιστα ούδ' ευρηται δ'-
λως ώς κύριον όνομα). Ώς ύστατος δρος (ΐβπτπηιι&
αηΐβ φΐβπι) πρόκειται ήμϊν, ή έπιγραφή τοΟ Α-
δριανού, κατά πασαν δέ πιθανότητα δέον νά άνέλ-
θωμεν εις ίκανον πρό τούτου χρόνον, διότι άπό της
αναθέσεως της ΆριστοΟς μέχρι της καταστροφής

1 ΤΗττον πιθανόν εινε δτι ΰπηρχον χαΐ δύο έτεροι λίθοι μεταξύ αυ-
τών κατά [Αηχος ιστάμενοι.

2 Τόν φε'ροντα τήν έπιγραφην της Άριστους λίθον μετεχίνησα προς
χοινήν θέαν παρα τόν του Αδριανού.