Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1896)

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΕΚ ΣΑΜΟΥ

Αί παρά πόδας άνακοινούμεναι έπιγραφαί ευρέ-
θησαν πρό τίνων [ληνών έν Σάμω, έν τόπω καλού-
μενοι Ττ\γάηχ. Σχεδόν ευθύς άμα τη εύρέσει των
μαθών το πράγμα ο έπί του Γαλλικού θωρηκτού
πλοίου «Ποσειδώνος» σημαιοφόρος κ. δαιίδδβ έ-
σπευσε και άντέγραψεν αύτάς, τό δε άντίγραφον
άνεκοίνωσέ μοι πάνυ φιλοφρόνως. Κατόπιν αντέ-
γραψα κάγώ αυτός [τάς έν λόγω έπιγραφάς έπί
ολίγας ώρας είς Βαθύ προσορμισθείς τοΟτο τό φθι-
νόπωρον.

1. Γωνία μεγάλου βάθρου έκ λευκού μαρμάρου
τα άνω είς έπίκρανον άπολήγοντος. "Τψος 0,34,
ΰψ. του έπικράνου 0,19, ΰψ. γραμμάτων 0,015.
Γράμματα λεπτά άνευ άκρεμόνων. Πλην χάσμα-
τος κατά τό μέσον ή έπιγραφή σώζεται πλήρης.

ΑΥΤΟΚΡΑΤΩ...../'ΡΣΕΒΑΣΤΟΣΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ

ΤΟΕΝΑΤΟ......ΧΙΚΗΣΕΞΟΥΣ1ΑΣΤΟΕ

Αΰτοκράτω'ρ Καϊσα]ρ Σεβαστός αυτοκράτωρ
τό έ'νατο[ν δημαρ]χιχής εξουσίας τό ε'.

Ό Αύγουστος άνέλαβε τό ε' την δημαρχικήν
έξουσίαν την 27ιν Ιουνίου τοΟ έτους 735ου ά. κ.
Ρ.= 19 π. Χ. Ανάγκη νά δεχθώμεν ότι εύθύς
μετά ταΟτα ένεχαράχθη έπί του λίθου ή ημετέρα
έπιγραφή. Και τφ όντι παρά Δίωνι τω Κασίω
(Ι^ΐν § 9) άναγινώσκομεν τάδε. «Ό δε Αύγουστος
ες τε την Σάμον έπανήλθε κάνταΟθα αύθις έχεί-
μασε και έκείνοις τε έλευθερίαν μισθον της διατρι-
βής άντέδωκε και άλλα ούκ ολίγα προσδιώκησε».
Ό Αύγουστος διεχείμασεν έν Σάμω κατά τό 20-
19 έ'τος π. Χ2. Οί δε Σάμιοι εύγνωμονοΟντες άνή-

' "Ιδε τό υπό Φαβρικίου τοπογραφικόν της πόλεως Σάμου σκαρί-
φημα έν ταίς ΑΙΙιβΠ. ΜίΙΙΙΐθϊΙ. IX πίν. 7. Ακριβώς ό τόπος έ'νθα
ευρέθησαν αί έπιγραφαί κείται έν αύτω τω Τηγάνι, έμπροσθεν της
οικίας τοϋ Παναγή Βαρβούνη κατά μήκος της άμαξιτοϋ τής άγούσης
είς τήν Χώραν (ΓβΗΓ8ΐΓ&88β Τΐαοί] ΟΗθΓ&) μεταξύ τοΰ λιμένος και
τοϋ σημείου ένθα άρχεται η όδός ή είς Βαθύ φέρουσα ( ΚϋίΐΛ\ β§ Ιΐ&οΐΐ
ν&ΙΙιί).

2 Οο>&υ, ΟΙίΓοηοΙο^ίε άο Γβπιρ'ΐ'ε Γοιηαίη σελ. 17.

γειραν αύτψ τό μέγα και ώραϊον βάθρον, έφ' οί>
ή άνωτέρω άναθηματική έπιγραφή '.

2. Έπιστυλίου τμήμα πρός τά δεξιά άποκε-
κρουσμένον δωρικοΟ μνημείου έκ λευκοΰ μαρμά-
ρου. "Τψος 0,38, ύ'ψος γραμμάτων 0,05.

Ο Δ Η Μ Ο Σ
ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΝΚΑΙΣΑΡ .

Ό δηιιος
ΓιραανίΛον Καίσαρ[α]

Χάρις είς τον Τάκιτον (Αηη&1. II § 53-55) δυ-
νάμεθα και ταύτης της άναθηματικής έπιγραφης
μεθ ικανής άκριβείας νά δρίσωμεν τάν χρόνον. Ό
Γερμανικος άνεχώρησεν έκ "Ρώμης είς τήν Άνα-
τολήν άπερχόμενος κατά τά δεύτερον έξάμηνον τοί>
έτους 17 μ. Χ. Διήλθε των Αθηνών και κατά τάς
άρχάς τοΰ έτους 18 ήναγκάσθη ένεκα του" τοκετού
τής γυναικός του 'Αγριππίνης νά παραμείνη έν
Αέσβω.Έκεϊθεν άνέπλευσε μέχρι Βυζαντίου οπόθεν·
κατέπλευσε και πάλιν είς τό αρχιπέλαγος προσορ-
μισθείς είς Σαμοθράκην,'Ίλιον, και Κλάρον. Κατά
δέ τά μέσα του ένιαυτοΟ (18 μ. Χ.) συνηντήθη με
τον Γν. Πίσωνα νοτίως τής Σάμου, έν 'Ρόδω. Τήν
Σάμον λοιπόν έπεσκέφθη μετά τό έν Κλάρω μαν-
τεϊον πριν δέ μεταβή είς 'Ρόδον. Τότε δέ και οί
Σάμιοι άπεφάσισαν νά ίδρύσωσιν είς τιμήν του μνη-
μεϊον έκ λευκού μαρμάρου.

Δέν έπιθυμώ νά μακρηγορήσω ένταΰθα περί τών
άπονεμηθεισών τιμών είς τον Γερμανικόν ύπό τών
Ελληνίδων πόλεων άρκεϊ νά παραθέσω τά λόγια
του* Τακίτου θχοβρβΓβ ΟΓαβοΐ ηυ&βδίΐϊδδίπιίδ Ιιοηο-
πΐίΐΐδ, νβίβτα δΐιοπιπι ίαοΐα (ΙίοΙαηυβ ρΓαβΓθΓβηίβδ,
ςυο ρΐϋδ (ϋο,ηαΐίοηί αοΐυΐηΐίο ΙιεώβΓβΙ (Αηηαΐ. II
§ 53).Άλλά πρός τήν ήμετέραν έπιγραφήν άνάγκη
νά συσχετίσωμεν 10ν τήν παρά τό Τηγάνι έπίσης

' Είς τάς τοϋ Αυγούστου πρός τήν Σάμον σχέσεις αναφέρονται
έ'τι και τάδε τά κείμενα- Δίων Κάσιος ίιΙΥ, § 7, Στράβων XIV,
§ 14, Σουετώνιος, Αύ'γουστος § 17 χαί 23.