Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Ephēmeris archaiologikē (1901)

ΑΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΑΛΛΕΑΝΔΕΩΝ

152

πάίψα' έν στ. 6 ΉΣ πό2εως ήμώ^ΕΤεθους κατά Ρροΐίβδοΐι ΘΕΝ..ΚΑΣ.ΑΙ, κατά δέ 8οΗαα-
δοΐΐ.), «|\ΕΝ:ώ<ταΝ"ο, εΝΗ, έν στ. 7 συΙ\Γβ- ββΓΐ ΘΕΠ.ΔΙΚΑΣΤΑΓ ϊ'σως και ενταύθα ή ενω-

γικά' προοανώς οέ καΐ έν έποίήσαντο τά Ν και σις των γραμμάτων ΝΤΕ έόυσ/έραινε τήν άνά-

Τ ήσαν ηνωμένα διότι τό του 8οΙι. άπόγραφον έχει γνώσιν.Τά έν τέλει του στ. 5 ώδε ε/ει ό δοΙιαιιοβιΊ:

εις το τέλος της λέςεως ταύτης μόνον Ν ^· έν τω Α . Λ . . Τ Ο Σ Τ Ο Υ. Ές άπαντος εσφαλμένη

αύτώ στίχω ΗΜ ΩΝ ΠI Δ(-Μ IΑ Ν< Ο Σ Μ I Ο |\]<, εινε ή άνάγνωσις ήν δ Κ. Μυβηζβΐ προέτεινεν τω

έν οις δ δοΙιαηββΓΐ έξ άπαντος παρέλιπε το μετά Κοβρρ ά[2]2[α πρ)ος του [της πατρίδος άξιώ-

του Ν προ του πιδημίαν ήνωμένον Ε, ώς δ τε ^ατοο* έξετάσας αυτός το του δοΙιαυββιΊ άντίγρα-

χώρος δεικνύει και τό του νοη Ρροΐίβδοί] άπόγρα- φον νυν άόιστάκτως συμπληρώ ά[^Γα&'ω]ς αντί

φον ούτως έχον* Μ Ω I Ε Π Γ λείπει δηλαδή ή λοξή άζίως όπερ έμάντευσα έν ΑροΙι. βρί^ρ. ΜίΐΐΙι.

γραμμή του Ν' έν δε τω τέλει του στίχου συνε- XX σ. 91. Τά έν τέλει του στ. 6 κατά δοΙιαυββΡί

πλήρωσα τά υπό του δοΐι. άναγνωσΟέντα: ΚΑΙΠΕ εχουσιν ώδε* Ε ΔΙ..λ \ ΜΑΑΡΧΗ, τουτ' εστι,

κ]αι π[ρ]ε[πουσαν είκάζων ότι ό λίθος ειχεν νομίζω, έ^α[ία]ρΤά άρ^Γ/[^δΓ υπάρχοντα ταΐς

ΓΡΕ.'Εν στ. 8 ^ΗΊ θΝ~Μώ^, Τ^Βου2}-Κ' έν στ. πό2εσι προς ά22ή2ας συγγενικά, δίκαια: πρβ.

9 ΠΑΛΙΚΗνΓΕ, έν στ. 10 ΐσ\-Κ. τό παρά Διοδώρω XVIII 10,3 ψήφισμα Άθη-

Έκ του μήκους των επομένων στίχων συμπε- ναίων έκπέμΦαι δέ και πρέσβεις τους επείεν-

ραίνω ότι έν στ. 2 ή δύο ώνομάζοντο άνδρες οί σο μένους τάς *Ε22ηνίδας πόλεις και διδάζοντας

εισηγησάμενοι το ψήφισμα ή ότι 6 εις δ είσηγη- οτι κτλ. Τίνα δε τά μεταξύ Χαλκιδέων και 'Αλα-

σάμενος έ'/αρακτηρίσθη και δια καταλλήλου έπι- βανδέων συγγενικά δίκαια άλλαχόθεν δεν εινε

Οέτου ώς εις των αρχόντων της πόλεως. Δυστυ- γνωστόν. Υποδεικνύω έν τούτοις ότι Αβαντες ήσαν

γώζ άλλο ψήφισμα 'Αλαβανδέων δλόκληρον δεν οί' ποτε κατά Χαλκίδα και Έρέτριαν οίκοΰντες*

σώζεται'του γάρ έν ΒιιΙΙ. ιΐβ οορρ. ΚβΙΙ. Χ ρ. 299 "Αβαντες δέ έζ Ευβοίας, κατά Ήρόδοτον 1146,

ύπο ΟΙι. Οίβΐιΐ εκδοθέντος, μελετηΟέντος δε υπό Ιώνων των έν Ασία είσί ουκ έΐαχίστη μοίρτ(,ν.οά

Μ. Νοίΐβαιιχ έν Κβνυβ (Ιθδ βίικίθδ ^ρβοηοβδ XI ότι κατά Παυσανίαν VII 4, 9 εις Χίον τήν νήσον

ρ. 258 και υπό Η. \νί11ρίοΙι έν ΗβΡΠίβδ XXXIV άφίκοντο και Κάρες και "Αβαντες έζ Ευβοίας

σ. 305 ή αρχή ελλείπει* ώστε άγνοουμεν καΟ'ον και ότι "Εκτωρ άπό 'Ααψίκίου (του ές" Ιστιαίας

τρόπον τά λεγόμενα ρραβδορϊρία των ψηφισμάτων της έν Εύβοια κατά μάντευμα εις Χίον έλθόντος

των Αλαβανδέων συνετάσσοντο. Το όνομα του τετάρτη γενεά βασιλεύων της νήσου έπο2εμησεν

πρώτου ή και μόνου είσηγησαμένου το ψήφισμα Ά6άγιων και Καρών τοις οίκοϋσιν έν τη νήσω

οέν συμπληρουται μετ^ ασφαλείας. Το άπόγραφον και τους αέν άπεκτεινεν έν ταΐς μά^αΐζ, τους δέ

του νοη Ρροΐίβδοΐι έν τούτω τω χωρίω πληρέστε- άπείθεϊν ήνάγκασεν ύποσπόνδους 1. Δυνατόν εινε

ρον του απογράφου του 8ο1ΐίΐιιΙ)6Ρ£ υπάρχον εχει ότι έκ σχέσεων των έν 'Ασία Άβάντων και των έν

ΛΙΟΝ.ΣΚΑΕΩ...ΤΟΙΒ, τό δε τούτου ΑΙ Ο Άλαβάνδοις Καρών προήρχοντο τά μεταξύ Χαλ-

Ν ΥΣ.ΔΗ. . Α Τ Ο Υ Β, τουτέστιν κατά Κοβρρ κιδέων και Αλαβανδέων συγγενικά δίκαια* ή ελ-

Αιονυσ[ίου] Αη .. . . . άτου β-. ΠιΟανώτερον ί'σως λειψις όμως άλλων παραδόσεων καΟιστάνει πασαν

ότι ήτο Αιονυσ[ι]κ2έ[ους] του Β-, εί και τά έν τέ- περι τούτων είκασίαν παρά πολύ δύσκολον και

λει ^Α του δοηααοβΡί δεν συμφωνουσιν. Έν άρ/η τολυ,ηράν.

του στίχου 3 δ Ρροΐίβδοΐι εχει Λ ΑΡ Π . ΑΣ I ΜΡΟΥ, Άξιοσημείωτον εινε ότι κατά τά έν στ. 8 δ δή-

έρμηνευθέν υπό του Βοβοΐνΐι [Ί]2αρ[ίδ]ας Ί[2ά]- μ0ς άποδεζάμενος αυτούς (πρβ. τό έν Κβνιιο (Ιβδ

ρου! δ δε δϋΙιααοβΡί ΛΑΜΠΡΑΣ ' έπειδή δε τό βΐιιοΐβδ ^Ρβοηυθδ Χσ. 299 ψήφισμα στ. 24) έψηφί-

ονομα τούτο εινε ώς φαίνεται άγνωστον εικάζει τις σατο ήδη τάς καθηκούσας τιμάς, και ότι ή έν στ.

ότι μάλλον θά ήτο Ααμπρ[ί)ας' όμως, έπειδή και 9 πρότασις του ψηφίσματος άρχεται ώς εξής: δε-

Ααμπρίς (Αΐηβη. ΜΐΐΐΙι. IV σ. 356) και Αάμπρων δόχθαι τη βου2η και τώ δήμω τετεψησθαι πά2ιν

ευρίσκονται, και δ τύπος Αααπράς ουδόλως εινε τήν τε πό2ιν και τους προγεγραμαενους άνδρας

άπίΟανος. Τά έν άρχή του στίχου Ο εχουσιν ώδε « Ποβ. Ρ. ΌϊητιηΊΐβ.', ΚΙβίηβ 8οΗπίΙβη II σ. 244.