Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Ephēmeris archaiologikē (1901)

194

ερκτρικοι αμφορείς του εκτοτ αιώνος

192

καί τής Θέτιδος δεν εινε τώ δντι ή μία καί ή αυτή Κατά τον αυτόν τρόπον 1 ήούνατό τις νά έςη-

παράστασις υπό διάφορα μόνον ονόματα. Και τη γήσγ] και τάς παραστάσεις της μάχης του Ήρα-

άληθεία, αν άφαιρέσωμεν τά χαρακτηριστικά γνω κλέους προς την Λερναίαν "Υδραν ?. Ενταύθα Οά

ρίσματα των θεών έν τώ αρ. 1 και τάς έπιγραφάς αρκεσθώ μόνον εις ολίγας λεπτομέρειας,

έν τώ άρ. 2, Οά είνε αδύνατον νά είπωμεν που είνε Αί παραστάσεις της σκηνής ταύτης διαιρούνται

ο ίεροο. γάμοί: και που ή γαμική πομπή του ΙΙη- εις δύο κατηγορίας αναλόγως της θέσεω» του Ίο-

λέως και της Θέτιδος. λάου, ή δήλα δή ούτος είνε όρθιος έπι του άομα

Ή αιτία τούτου είνε άπλή' δήλα οή, αί ίστο- τός του ή μάχεται ταυτοχρόνως μετά του Ήρα-

ρικαί και μυθολογικά! παραστάσεις έξετελέσθησαν, κλέους. Ή Αθήνα, ευρίσκεται όπισθεν του ήρωος

ώς είπον ανωτέρω, συχνά κατ' άπομίμησιν θεμά- ασκεπής κρατούσα έν χειρί κλάδον (Λτοΐιϋοΐ. Ζΐσ

των συνήθων του καθ ήμέραν βίου. Οί γάμοι του 1859, πίν. XXVI· ΟθγΗ^ιι (ί. Α118. ΎΉδ. 94, 95).

Διός και τής "Ηρας, του ΙΙηλέως και της Θέτιδος Ο σύμμαχος τή ΤΓδρα καρκίνος λείπει. Το τέρας

παρεστάθησαν ώς θά παρίσταντο οί γάμοι τυράν- αυτά έ'χει ακόμη τήν πρωτότυπον οκταποδοειδή μορ-

νου τινός τής Κορίνθου ή των Αθηνών, του Π ε- φήν του (ΓΓϋπιρθ1,1?θ8ΐ8ο1ιπΓΐ Γιϊγ Ονοιώοοίί σ. 144).

ριάνδρου ή του Πεισιστράτου. Δεν είνε μέγας εις ος*ύ άπολήγων κυλινδρικός οφις,

'Αλλά δύναται τις νά παραδεχθή , ότι άνδρες αλλά στρογγύλον έλαστικόν σώμα επί του όποιου

πνευματώδεις και διαφόρως πεπροικισμένοι ύπο ίστανται οί οφεις ή μάλλον πλόκαμοι έχοντες άτει-

τής φύσεως θά ήδύναντο νά παραγάγωσι τοσούτον λητικάς κεφάλας όφεων.

ομοιομόρφους παραστάσεις αντικειμένου τίνος έκ Έκ τής μελέτης ταύτης εξάγεται ότι τά έν

τής αμέσου αντιλήψεως τής φύσεως; Ή άντίλη- Έρετρία ευρεθέντα αγγεία του 6ου αιώνος κατε-

ψις τής φύσεως παράγει τήν ποικιλίαν και όχι τήν σκευάσθησαν έν ταύτη τή πόλει.Τούτο άποδεικνύε-

μονοτονίαν τών καλλιτεχνικών παραστάσεων και άν ται δια του σχήματος αυτών, το όποιον διετηρήθη

παραδεχθώμεν ότι οί κεραμείς παρέλαβον το υπό- έν Ερέτρια από του 8ου αιώνος (γεωμετρικοί άμ-

δειγμα αυτών έκ τής φύσεως, δεν δυνάμεθα νά έν- φορείς) μέχρι των χρόνων των μελανόμορφων άγ-

νοήσωμεν πώς έπανέλαβον τό αύτό τοσάκις καί μετά γείων, και όπερ ούδαμου άλλαχου έκτος τής Έρε-

τοσαύτης ακριβείας. Αί τεχνικά! ελλείψεις και ή τρίας ευρίσκει τις μετά τον 7ον αιώνα (αγγεία τής

άδεξιότης των κεραμέων είνε αίτια ουκ εύκαταφρό- Μήλου)" δια τής συνεχούς παραστάσεως άντικει-

νητα , έν τούτοις δεν δύναμαι νά πιστεύσω , ότι μένων τινών έπι των αυτών μ,ερών του αγγείου

έδέσμευσαν ταύτα μέχρι τοσούτον τήν χείρα καί κατά τον αυτόν τρόπον.

τά πνεύμα των κεραμέων έν ταΐς μεγάλαις μυθο- Τό έρετρικόν έργαστήριον λαμβάνει μέρος τι τών

λογικαΐς παραστάσεσι. θεωρώ μάλλον βέβαιον, κοσμηματι/.ών αύτου τύπων έξ Ιωνίας, άλλ' εις

συμφώνως πράς τά διδάγματα του κ. ΡοίΐίβΓ τούτους προσδίδει ί'διον χαρακτήρα* ώς καί τά Κο-

13.1. II, σ. 580), ότι αί του πραγματικού βίου σκη- ρινθιακον έργαστήριον διατηρεί τήν πολυχρωμίαν,

ναι μετά τών διαφόρων αυτών τύπων άναπαρεστά- καί μόνον ί'σως έκ τών έργαστηρίων τής κυρίως

θησαν τά πρώτον έν τοις έργαστηρίοις τών ζωγρά- Ελλάδος έςακολουθεΐ καί κατά τάν 6ον αιώνα νά

φων ώς του Κλεάνθους έκ Κορίνθου ή τοΟ Αθηναίου έφαρμόζη έπι τών αγγείων τήν σκιαγραφικήν άνευ

Εύμά.ρους,οίτινες τάς προσήρμοσαν εις τους ήρωας έγχαράςεων άπεργασίαν.

καί τους θεούς. Οί αγγειογράφοι έπανέλαβον αύτάς Ή έκ Χαλκίδος έπίδρασις αποδεικνύεται έν τοις

μάλλον ή ήττον πιστώς προσαρμόζοντες ταύ- άμφορευσι του 6ου αιώνος οιά τών κοσμουσών τάν

τας εις τάς άνάγκας τής διακοσμήσεως τών κε- ώμον κοσμηματικών σειρών.
ραυ.ευτικών έργων . Οί αγγειογράφοι της Έρε-

, ,Λ η ρ / 'Κ'Λλ Ε^νον άλλοτε την ευκαιριαν να αποδείξω οτι καθ ομοιον τρο-

τριας μετεχειρισθησαν βεβαίως τα έξ Αθηνών πον Γρο^ ή παράστασις τοΰ διά πέπλου κεκαλυμ[,ένοϋ 'Αχιλλέως

έρχόμενα άγγεΐα, άλλ' ή πηγή ες" ής ήντλη- εν τοις έρυθρομόρφοις άγγείοις ΑΓαΙιέοΙ. 1898, II, 168.

η' "ι » - * ' Λ' < 2 Ή παοάστασις αΰτη ήτο συνήθης εν τη γραφική. Τό πολύνρω-

σαν οι Οιοασκαλοι αυτών ητο η καθ αυτο γρα- 1 ,, 1 ' ' 1 ,. *' ; ,'1 , ,

41 11 μον πώρινον αέτωμα της Ακροπόλεως εινε η εις αναγλυφον μετα-

φίκ/]. . ποιησις ζωγραφικής συνθέσεως.

ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1901. 13